Η αλληλουχία πολέμων και η αυτοχειρία της Ευρώπης

«Το κράτος πρόνοιας δεν μπορεί πλέον να χρηματοδοτηθεί», προειδοποίησε ο καγκελάριος Μερτζ (πρώην κορυφαίο στέλεχος της BlackRock), “ναυαρχίδας” της παγκοσμιοποίησης. Αν κοιτάξει κάποιος στον διαμορφούμενο παγκόσμιο χάρτη ενεργειακών αγωγών, θα συνειδητοποιήσει τη ζημιά που προκάλεσαν οι παραπάνω στην Ευρώπη. H ΕΕ ήταν ένα φιλειρηνικό εγχείρημα, που χτίστηκε πάνω σε συμβιβασμούς, σε εξισορρόπηση εθνικών συμφερόντων και σε γραφειοκρατική συναίνεση.

Με τον ερχομό της Λάιεν όλα άλλαξαν δραματικά. Η δυναμική εξουσίας που επικρατεί στην ΕΕ σήμερα τρομάζει όσους πιστεύουν στη δημοκρατία. Οι ηγετίσκοι των Βρυξελλών προσποιούνται τους φιλελεύθερους, όταν, στην πραγματικότητα είναι ακραία μισελεύθεροι – μισούν την ελευθερία των άλλων. “Πρωθιέρεια” του μισελευθερισμού είναι η αρχικομισάρια Λάιεν, της οποίας η επαγγελματική ανεπάρκεια συναγωνίζεται μόνο με τη ρωσοφοβία της. Για την Λάιεν η διπλωματία είναι βρώμικη λέξη!

Όποιος προτείνει ειρήνη χωρίς απόλυτη στρατιωτική επικράτηση, στιγματίζεται σαν πράκτορας του εξωτερικού εχθρού. Ενώ σύμφωνα με το Foreign Policy «η Ουκρανία εξακολουθεί να είναι πολύ διεφθαρμένη για να ενταχθεί στη Δύση», η Λάιεν απαιτεί από το ευρωπαϊκό κοινό να υπερασπιστεί το καθεστώς του Κιέβου. Επίσης, προωθεί με πάθος τον επανεξόπλισμο της Γερμανίας. Ας μην ξεχνάμε ότι όνειρο γενεών της Γερμανίας ήταν η κατάληψη σλαβικών εδαφών στο όνομα του “ζωτικού χώρου” (Lebensraum), που εισήγαγε ο Γερμανός εθνογράφος Ράτσελ, το 1901.

Κατάχρηση εξουσίας από τη Λάϊεν

Αποφάσεις στρατηγικής σημασίας για την Γηραιά Ήπειρο λαμβάνονται χωρίς σχεδόν καμία κοινοβουλευτική συζήτηση. Η Επιτροπή Νομικών Υποθέσεων του Ευρωκοινοβουλίου (JURI) χαρακτήρισε κατάχρηση εξουσίας τις ενέργειες της Λάιεν και διαμαρτυρήθηκε έντονα για την παράκαμψη του Ευρωκοινοβουλίου. Όπως είναι δομημένη η ΕΕ, η γνωμοδότηση της JURI δεν έχει καμία ισχύ και η παρέμβαση του Ευρωκοινοβουλίου, που χρυσοπληρώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες, είναι μη δεσμευτική.

Μέσα διαμόρφωσης της κοινής γνώμης και καταστολής κάθε κριτικής φωνής είναι οι εξελιγμένες ψυχολογικές τεχνικές του νατοϊκού προγράμματος γνωσιακού πολέμου (ACT), που κατασκευάζει πολεμική συναίνεση του κοινού. Επίσης, είναι η απόφαση CFSP 2025966 της ΕΕ, η οποία μπορεί να ποινικοποιήσει τη διαφωνία και υπό προϋποθέσεις επιτρέπει το πάγωμα των περιουσιακών στοιχείων των Ευρωπαίων πολιτών που διαφωνούν!

Οι Ευρωπαίοι, όμως, δεν ψήφισαν για τα ψυχροπολεμικά προγράμματα της Λάιεν, που τους κοστίζουν πάνω από ένα τρισ. ευρώ: Rearm Europe (χρηματοδότηση νέων εξοπλισμών), SAFE (μέτρα ευρωπαϊκής ασφάλειας), AIP (πολεμική πλατφόρμα τεχνητής νοημοσύνης). Δεν είναι πόλεμος με συναίνεση, είναι πόλεμος μέσω τεχνοκρατικής χειραγώγησης. Οι πολίτες βιώνουν τα αποτελέσματα: λογαριασμούς ενέργειας, πληθωρισμό, παράνομη ετανάστευση, εσωτερική αναταραχή, υπέρογκες στρατιωτικές δαπάνες που καταβροχθίζουν τις κοινωνικές δαπάνες και οδηγούν στη μεγαλύτερη ανακατανομή πλούτου σε μια γενιά.

Αλληλουχία πολέμων

Η ΕΕ παίζει το παιχνίδι του κατεστημένου της Ουάσιγκτον που κινεί τα παγκόσμια νήματα με διπλό στόχο: διαμελισμός της Ρωσίας και κόντεμα της Κίνας. Η “αλληλουχία πολέμων” περιλαμβάνει τρεις φάσεις, με τη δημιουργία των αντίστοιχων εξωτερικών εχθρών με τη δοκιμασμένη συνταγή του Χίτλερ: «Θα σκηνοθετήσω ένα προπαγανδιστικό casus belli, η αξιοπιστία του οποίου δεν έχει καμία σημασία».

• Η πρώτη φάση, που ζούμε σήμερα, είναι το “πάγωμα” του πολέμου στην Ουκρανία, γιατί η Κίνα πρέπει να πειστεί ότι δεν υπάρχουν χαμένοι πόλεμοι για το ΝΑΤΟ.
• Η δεύτερη φάση είναι ο περιφερειακός πόλεμος ΕΕ-ΝΑΤΟ εναντίον Ρωσίας.
• Τέλος, η τρίτη φάση είναι ο ολικός πόλεμος της Δύσης εναντίον Ρωσίας-Κίνας. Όπως δήλωσε ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Ρούτε «η Ευρώπη πρέπει να συντηρήσει την πολεμική σύγκρουση στην Ουκρανία και να προετοιμαστεί για κλιμάκωση στον Ινδο-Ειρηνικό».

Οι πολιτικά αδύναμες και οικονομικά δυσπραγούσες ευρωπαϊκές χώρες κάνουν μεγάλες αγορές αμερικανικού στρατιωτικού εξοπλισμού. Στόχος η στρατιωτική ενίσχυση της Ουκρανίας, η επαναστρατιωτικοποίηση της Ευρώπης και η επέκταση των αμερικανικών βάσεων. Το στρατηγικό, κοινωνικό και οικονομικό κόστος της “αλληλουχίας πολέμων” είναι τεράστιο και οι γεωπολιτικές επιπτώσεις καταστροφικές. Αφορούν τους Ευρωπαίους πολίτες, τα πορτοφόλια τους και, ενδεχομένως, τις ζωές τους. Όμως, η κοινωνιοπάθεια της άρχουσας τάξης δεν της επιτρέπει να κατανοήσει τις ανάγκες των πολιτών.

Η σημερινή γενιά των ευρω-ελίτ δεν είναι μόνο ακραία ανεπαρκής επαγγελματικά. Σε συνέντευξη της η Κάλλας αναφέρθηκε στο ψυχολογικό της τραύμα λόγω της οικογενειακής της εμπειρίας στη σοβιετική εποχή. Ένα προσωπικό τραύμα έχει μετατραπεί σε δόγμα ρωσοφοβικής εξωτερικής πολιτικής στο όνομα όλης της Ευρώπης! Δεν παράγει στρατηγική, αλλά συναισθηματική φόρτιση, που οδηγεί σε επικίνδυνη κλιμάκωση. Η τοξική Κάλλας έχει εξοργίσει κορυφαίους διπλωμάτες, όπως τον Κινέζο υπουργό Εξωτερικών, Γι, που την προειδοποίησε: «η Κίνα δεν θα αποδεχτεί ρωσική ήττα στην Ουκρανία, καθώς αυτό θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να στρέψουν όλη την προσοχή τους στην Κίνα».

Θα γενικευθεί ο πόλεμος;

Αν η κρίση κλιμακωθεί, δεν θα μιλάμε πια για περιορισμένο πόλεμο δια πληρεξουσίου, αλλά για γενικευμένο πόλεμο με στρατολόγηση της νέας γενιάς – θυσία στη φιλοπολεμική παράνοια της Εσθονής. Δικαιολογημένα, όλο και πιο πολλοί πολιτικοί αναλυτές πιστεύουν ότι η Κάλλας είναι η πραγματική απειλή για την Ευρώπη. Η συμπεριφορά της ΕΕ μπροστά στον πλανητάρχη είναι ντροπιαστικά δουλική (Politico): «Ο αιώνας της ταπείνωσης για την Ευρώπη έχει ξεκινήσει».

Την ίδια στιγμή, χώρες, όπως η Ινδία, διατηρούν την ανεξαρτησία τους και όταν χρειαστεί δείχνουν τα δόντια τους. Ένας λιγότερο γνωστός λόγος της εχθρότητας του Τραμπ κατά της Ινδίας είναι ότι στη πρόσφατη Ινδο-Πακιστανική κρίση η Ινδία δεν δίστασε να βομβαρδίσει την βάση Nur Khan, που χρησιμοποιούσαν οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών (κατασκευάστηκε από την General Electric με περίπου ένα δισ. δολάρια κόστος).

Λόγω έλλειψης ανεξαρτησίας, οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις συχνά αυτοδιακωμωδούνται. Η “συμμαχία των προθύμων” διατυμπανίζει ότι θα στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία με την υποσημείωση ότι θα πρέπει να συμμετάσχουν οι ΗΠΑ, οι οποίες όμως το έχουν κατηγορηματικά αποκλείσει. Πρόκειται για “συμμαχία με ξένα κόλλυβα”. Η Κομισιόν υποκριτικά χρησιμοποιεί ευφημισμούς, όπως “Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Ειρήνης” (EPF). Ακούγεται σαν μια ομάδα διαλογισμού, αλλά είναι ένας μηχανισμός που χρηματοδοτείται με 5 δισ. ευρώ ετησίως για αγορά φονικών όπλων, που στέλνει σε περιοχές, όπου η ΕΕ δημιουργεί κρίσεις (Ασία, Βαλκάνια, Αφρική).

Η Ευρώπη της αποικιοκρατίας

Η Ευρώπη της δημοκρατικής συναίνεσης, του πολυμερισμού, των αρχών δικαίου έχει πλέον τελειώσει. Η Γηραιά Ήπειρος επέστρεψε σ΄ αυτό που ήταν την περίοδο της αυτοκρατορικής αποικιοκρατίας, όταν λεηλατούσε το πλούτο των χωρών που σήμερα συγκροτούν τη λεγόμενη Παγκόσμια Πλειοψηφία. Σύγχρονα “εργαλεία” είναι η οπλοποίηση των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, καθώς και η καθοδήγηση έγχρωμων επαναστάσεων μέσω ΜΚΟ.

Η ανεξέλεγκτη Κομισιόν αυξάνει δραματικά το διακύβευμα: Αρχικά διακήρυσσε ότι αν δεν σταματήσουμε τον Πούτιν στην Ουκρανία, θα εισβάλει στην υπόλοιπη Ευρώπη. Τώρα προσθέτει ότι αν δεν σταματήσουμε τον Πούτιν στην Ουκρανία, o Σι θα εισβάλει στην Ταϊβάν (κινεζική επικράτεια με απόφαση του ΟΗΕ ). Η επιβίωση της Ευρώπης συνδέεται όχι μόνο με την Ουκρανία, αλλά και με τις εξελίξεις στην Ταϊβάν και στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ο Αμερικανός υπουργός Οικονομικών απαιτεί οι Ευρωπαίοι να επιβάλουν κυρώσεις στους BRICS, που πολύ πιθανόν θα αποτελειώσουν την ήδη χειμαζόμενη ευρωπαϊκή οικονομία.

Στη πρόσφατη σύνοδο του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης αποφασίστηκε ότι νέοι ενεργειακοί αγωγοί, “Ισχύς της Σιβηρίας”, θα συνδέσουν τη βόρεια Σιβηρία (εντοπίστηκαν γιγάντια ενεργειακά αποθέματα) με την Κίνα. Θα αντικαταστήσουν τους αγωγούς, που προσέφεραν φθηνή ενέργεια στην Ευρώπη, εκτοξεύοντας την ανταγωνιστικότητα της Κίνας και ενισχύοντας τη γεωπολιτική και οικονομική θέση της Ρωσίας. Σύμφωνα με τους Financial Times, «η Κίνα ανοίγει την εγχώρια αγορά ομολόγων της σε ρωσικές ενεργειακές εταιρείες, καθώς Σι και Πούτιν εμβαθύνουν τη χωρίς όρια συνεργασία τους». Όλα αυτά, όταν η Ευρώπη αυτοκτονεί οικονομικά αποκλειόμενη, με δική της ευθύνη, από τους ασιατικούς ενεργειακούς αγωγούς, τις εξελίξεις στην Ανταρκτική, τις συναλλαγές με τους BRICS, τις αλυσίδες εφοδιασμού σπάνιων γαιών, τη παραγωγή ημιαγωγών τεχνολογίας αιχμής.