Μέχρι τα Χριστούγεννα θα ξεθωριάσουν τα "κίτρινα γιλέκα"

Οι θαυμαστές της Γαλλικής Επαναστάσεως είδαν στα πρόσφατα επεισόδια στο Παρίσι, αντί για τα διαμαρτυρόμενα “κίτρινα γιλέκα”* τους «ξεβράκωτους» (sans culottes) του 1789. Αντί των κοινωνικών μέσων (επικοινωνίας) τους Ιακωβίνους και τον Μιραμπώ. Αντί του Εμανουέλ Μακρόν, τη Μαρία Αντουανέτα! Παραισθήσεις. Το γαλλικό πρόβλημα είναι στην ουσία οικονομικό και αποτέλεσμα της ανισοκατανομής του εισοδήματος με το ευρώ.

Το κόστος ζωής ανέρχεται συνεχώς, η ανάπτυξις επιβραδύνεται, το δημοσιονομικό έλλειμμα πλησιάζει επικινδύνως το 3% του ΑΕΠ και το δημόσιον χρέος το 100% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα υπερβαίνει, ήδη, το 180% του ΑΕΠ. Κι η ανεργία και εδώ και εκεί «καλά κρατεί». Αν και η Γαλλία διαθέτει, απ’ όλες τις χώρες της ΕΕ, το πιο γενναιόδωρο πρόγραμμα κοινωνικών παροχών και το κράτος είναι παρόν εις πάσαν δυσκολίαν, εν τούτοις τα «επαναστατημένα γιλέκα» θέλουν να το αντικαταστήσουν με λαϊκές συνελεύσεις. Αν είναι δυνατόν.

«Γιατί -λέγουν οι εποχούμενοι- τα καύσιμα θα ακριβύνουν 7,5% τον επόμενο μήνα»! Ήδη, όμως, η κυβέρνηση υπεχώρησε, όπως άλλωστε όλες οι προηγούμενες, στις απαιτήσεις του ταραχοποιού λαού. Η ανατίμηση της βενζίνης δεν είναι λόγος για κοινωνικές ανατροπές. Έχουν υπάρξει πολύ μεγαλύτερες ανατιμήσεις το 1973 και το 1979 και η Γαλλία άντεξε επιτυχώς, χάρις στο πυρηνικό πρόγραμμα του στρατηγού Ντε Γκωλ.

Βεβαίως, οι μισθοί είναι “χαμηλοί” (ένας Γάλλος πυροσβέστης παίρνει 2.300 ευρώ τον μήνα, αντί 800 ευρώ στην Ελλάδα), οι φόροι είναι υψηλοί (45,3% του εισοδήματος έναντι 37,6% της Γερμανίας) και το δημογραφικό πρόβλημα διογκώνεται. Το δημογραφικό μπορεί να είναι υπαρκτό εις ολόκληρη την Ευρώπη, αλλά στη Γαλλία είναι έντονο λόγω της υψηλής γονιμότητος των μουσουλμάνων γυναικών. Δεν είναι, όμως, αυτά επαρκή αίτια που να δικαιολογούν την παρούσα διάσταση, που είναι πολιτική.

Περιορισμένες μεταρρυθμίσεις

Οι μεταρρυθμίσεις της κυβερνήσεως Μακρόν περιορίζονται (εκεί όπως κι εδώ) στη μείωση των συντάξεων και του ελαχίστου μισθού και όχι στην ανάταξη της οικονομίας και στην αναδιάρθρωση της εκπαιδεύσεως, με σκοπό να προσαρμοσθή στις σύγχρονες απαιτήσεις της επιχειρηματικής καινοτομίας, ψηφιακής, ρομποτικής και τεχνητής νοημοσύνης.

Οι «αντιμεταρρυθμιστές», πάλι, είναι είτε «ήπιοι» σε ιδέες (Λε Πέν) είτε «ριζοσπαστικοί» (Ζαν-Λύκ Μελανσόν), αλλά, στην ουσία, θέλουν μόνον την εξουσία που τους αρνείται ο Γάλλος ψηφοφόρος. Η κυβέρνηση Μακρόν, εξάλλου, λησμονεί ότι οι περικοπές της συνολικής εθνικής δαπάνης θα επιβραδύνουν την, ήδη, ασθενή ανάπτυξη, από την οποία μπορούν υγιώς να χρηματοδοτηθούν συντάξεις και μισθοί.

Οι αντιπολιτευόμενοι του πεζοδρομίου (αυτοκινητιστές, πανεπιστημιακοί και φοιτητές) θέλουν περισσότερη βενζίνη και δημοσία παιδεία, που παράγουν περισσοτέρα ρύπανση και περισσεύοντες δημοσίους υπαλλήλους. Όταν η παιδεία στερείται επαφής με τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας προξενεί ανεργία και δημόσια ελλείμματα. Σφάλλει το ΚΚΕ που αντιτίθεται στη μη δημοσία ανωτάτη εκπαίδευση.

Μέχρις Χριστουγέννων, πιστεύω ότι το κίνημα των “κίτρινων γιλέκων” για την ανατροπή του πολιτικού καθεστώτος στην κατ’ εξοχήν αστική Γαλλία θα έχει ατονήσει. Άλλη μία βιαία μεν, περιοδική δε, στάση θα έχει κατασταλεί και οι στασιαστές θα πάνε για σκι στη Λαπλάνιε ή στα Πυρηναία. Έτσι, θα δικαιωθή κι ο Τσου Εν Λάϊ**, που ερωτηθείς, κάποτε, για τη μεγάλη Γαλλική Επανάσταση, απήντησε: «Αφήστε την πρώτα να ολοκληρωθή»!

* Στη Γαλλία οι αυτοκινητιστές υποχρεούνται να φέρουν μαζί στο όχημά των από ένα γιλέκο κιτρίνου χρώματος για αυτοπροστασία σε περίπτωση αιφνιδίας εξόδου από το αυτοκίνητο στον δημόσιο δρόμο.
** Πρώην περιώνυμος πρωθυπουργός της κομμουνιστικής Κίνας με πραγματικά επαναστατικό παρελθόν.