Ποιοι αντιτίθενται και ποιοι όχι στην τουρκική εισβολή στη Συρία

Περιττεύει να ξαναπούμε ότι ο τυχοδιωκτισμός της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, λόγω της αμερικανοκρατίας, δεν έχει όριο. Η πατρίδα μας λειτουργεί σαν προτεκτοράτο και με βάση αυτήν την παραδοχή πρέπει να αναλύουμε και όσα κάνει η κυβέρνησή μας και όσα μεταδίδουν τα συστημικά ΜΜΕ. Ας μιλήσουμε για την τουρκική εισβολή στη Συρία.

Για παράδειγμα, εμείς υποτίθεται ότι περνάμε φάση κατά την οποία οι σχέσεις μας με την Τουρκία βρίσκονται στο “κόκκινο”. Οι χαριεντισμοί Ακάρ-Παναγιωτόπουλου προκύπτουν υποτίθεται από τη μονταζιέρα της Τουρκίας, ή είναι μορφή διπλωματίας; Οι ΗΠΑ μονίμως “τραβούν το αυτί” στην Τουρκία; Ελάτε όμως που τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Η Ελλάδα, σε ό,τι αφορά για παράδειγμα την παράνομη τουρκική εισβολή στη Συρία, στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και της επιχείρησης αλλαγής καθεστώτος, βρίσκεται απολύτως στο πλευρό της Άγκυρας!

Οι ΗΠΑ, επίσης, σύμμαχοι υποτίθεται των Κούρδων της Συρίας, παραμένουν τουλάχιστον υποτονικές μπροστά στο ενδεχόμενο να πραγματοποιηθεί η τουρκική εισβολή στη Συρία. Δεν είναι η πρώτη φορά άλλωστε. Και την προηγούμενη φορά το ίδιο είχαν πράξει, όπως και με τους Κούρδους του Ιράκ. Σήμερα, λοιπόν, έχουμε υποτονικές ΗΠΑ από τη μια, αλλά αρκετά δραστήρια Ρωσία από την άλλη, έναντι του ενδεχομένου να λάβει χώρα τουρκική εισβολή στη Συρία.

Όπως μεταφέρει η ιστοσελίδα Al Monitor, στο νέο γύρο διαβουλεύσεων της Αστάνα, ο ειδικός απεσταλμένος της Ρωσίας για την Συρία, Alexander Lavrentiev, απέρριψε κατηγορηματικώς κάθε σκέψη για τουρκική επέμβαση στην Συρία, όπως και για ρωσοτουρκική σχετική διαπραγμάτευση, με αντάλλαγμα να μην αρθεί η τουρκική άρνηση διεύρυνσης του ΝΑΤΟ. Την ίδια κατηγορηματική αντίθεση εξέφρασε και το Ιράν.

Η τουρκική εισβολή στη Συρία

Επειδή, όμως, τα λόγια είναι λόγια έχει σημασία να βλέπουμε και τις πράξεις. Εκεί τα πράγματα είναι τόσο εντυπωσιακά, ώστε είναι πολύ λογικό στο “μικρό μας προτεκτοράτο” να βασιλεύει η σιωπή: οι Κούρδοι του YPG, η Χεζμπολάχ, άλλες φιλοϊρανικές πολιτοφυλακές και δυνάμεις του συριακού στρατού, με συμμετοχή δύο Ρώσων αξιωματικών, τριών από τους Φρουρούς της Επανάστασης, τριών από το PKK και μερικών από τον συριακό στρατό, συγκρότησαν κοινό επιχειρησιακό κέντρο –το λεγόμενο “North Thunderbolt”– προκειμένου να σταματήσουν την τουρκική επέμβαση στη Συρία.

Περιττεύει να πούμε ποιοi απουσιάζουν: αυτοί οι οποίοι κατά τα συστημικά ΜΜΕ, νυχθημερόν δεν έχουν άλλο άγχος πέρα από το πώς θα σταματήσουν την Τουρκία στην περιοχή μας: οι ΗΠΑ και το Ισραήλ. Αντιθέτως, απέναντι στη νέα τουρκική επέμβαση φαίνεται να στέκονται για άλλη μια φορά όλοι οι αντίπαλοι και των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Μακάρι οι Κούρδοι της Συρίας να έχουν κατανοήσει επιτέλους τα στρατηγικά τους συμφέροντα και να μην ξαναπαίξουν το βρώμικο παιχνίδι του ιμπεριαλισμού στην περιοχή. Μένει να φανεί αν πρόκειται για οριστική μεταστροφή, ή για άλλη μια τακτική κίνηση στην κινούμενη άμμο της Μέσης Ανατολής.

Η υπόθεση αυτή όμως έχει πολύ μεγάλη σημασία και για εμάς. Όχι, δεν είμαστε της άποψης ότι κάθε εχθρός, κάθε  εχθρού μας είναι απαραιτήτως φίλος μας. Ούτε παραβλέπουμε ότι σε άλλα πεδία μπορεί να υπάρξει συνεργασία μεταξύ των προαναφερθέντων αντιπάλων. Όπως έχουμε, όμως, ξαναγράψει, οι προαναφερθείσες δυνάμεις, δηλαδή η Ρωσία, το Ιράν και η Συρία αποτελούν σε στρατηγικό επίπεδο και παρά τις τακτικές συμπορεύσεις, ανταγωνιστές της Τουρκίας, ενώ οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, όχι. Όταν η Ελλάδα αποκτήσει δική της, εθνική εξωτερική πολιτική, όλα αυτά θα αρχίσουμε να τα βλέπουμε. Μέχρι τότε, θα κοιτάμε από την άλλη πλευρά, μην τυχόν και ταραχθεί η μακαριότητα του υποτακτικού.