Μια λαχταριστή πίτα κλεμμένη από την φτωχή κουζίνα των χωριών

Τι λέτε, θα θέλατε να φτιάξουμε μια τέλεια χωριάτικη πίτα με φύλο που θα ανοίξετε εσείς, ζυμάρι, πλάστη κανονικά με τα όλα του και θα κάνει κρατςςςςς σε κάθε μπουκιά; Θέλετε εεεε; Ναι, αλλά δε θέλω εγώ να περάσω 2-3 από τις πολύτιμες ώρες μου στην κουζίνα για να φτιάξω μια πίτα, η οποία θα εξαφανιστεί σε χρόνο dt (από τα λίγα που θυμάμαι από την φυσική στο σχολείο). Ούτε να χαρώ τον κόπο μου δε θα προλάβω.

Οπότε τι θα κάνουμε; Θα φτιάξουμε μια πίτα κλεμμένη από την φτωχή κουζίνα, δηλαδή από τις κουζίνες των υπέροχων χωριών μας, με τα απλά και καταπληκτικά υλικά που είχανε οι άνθρωποι στα φτωχικά τους. Στο δικό μας τόπο η συγκεκριμένη πίτα έχει πολλά ονόματα και ακόμα περισσότερες παραλλαγές. Φήμες λένε ότι κατάγεται από την Ήπειρο, αλλά την διεκδικούνε και οι Μακεδόνες απ΄όσο ξέρω…

Θα την συναντήσουμε ως αλευρόπιτα, ζυμαρόπιτα, κουρκουτόπιτα, κασιόπιτα ή κασόπιτα, τυρομπατσίνα, τεμπελόπιτα… Αλλού την φτιάχνουν μόνο με νερό, αλλού με γάλα, με γιαούρτι, με γιαούρτι και γάλα, με αυγά, χωρίς αυγά, πάμπολες οι εκδοχές και όλες τους πεντανόστιμες. Τρώγεται σαν κύριο γεύμα αλλά και σαν πρωινό, δεκατιανό, σνακ, βραδινό, μεζές σε γιορτές, σε χαρές, σε λύπες, γενικώς πάει με όλα και σε όλους.

Έχω δοκιμάσει πιστεύω τα άπαντα σε αυτού του είδους την πίτα – δεν πρέπει να υπάρχει εκδοχή που να μην την έχω φτιάξει και τσακίσει. Υπάρχει όμως μία που είναι η Μία, η Μοναδική, η Ανεπανάληπτη, η Ξεχωριστή, η Ξελογιάστρα, η Βασίλισσα της Φτωχόπιτας! Δική σας στο δεκάλεπτο!

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τί λέτε, να φτιάξουμε λαχταριστές μηλοτηγανίτες;

Ρίξε στο νερό το ξύδι το ελαιόλαδο το αλάτι και το πιπέρι. Και το αλεύρι σε μια μπασίνα ή λεκάνη ή κατσαρόλα, ό,τι έχεις. Άνοιξε μια λακουβίτσα και ρίξε τα υγρά στα στερεά και ανακάτεψε. Όχι μια ώρα, φέρτα λίγες βόλτες να παντρευτούνε τα υλικά και όλα καλά. Έναν χυλό πρέπει να έχεις. Αν δεις ότι είναι πολύ αραιός πρόσθεσε 1-2 κουταλιές αλεύρι. Σβέλτα, έχουμε κι άλλες δουλειές να κάνουμε.

Σπάσε με τα χέρια σου και τη φέτα μέσα στον χυλό. Πάρε το μεγάλο ταψί του φούρνου, ρίξε διάσπαρτα σε κομματάκια το βούτυρο και άστο να κάψει στους 180 βαθμούς – να μυρίσει το βουτυράκι και να πάει σε όλο το ταψί. Και μόλις λιώσει και μυρίσει το βούτυρο ρίξε το χυλό στο ταψί, άπλωσέ το, δυνάμωσε λίγο το φούρνο σου στους 190 και τέλος, αυτό ήταν.

Μέχρι να μαζέψεις, να καθαρίσεις την κουζίνα σου, να κόψεις και μια σαλατούλα θα έχει ψηθεί η πίτα σου. Να πάρει χρώμα ωραίο, χρυσοκίτρινο. Σαν μια ωραία λεπτή τραγανή πίτσα θα είναι. Τρώγεται ζεστή αλλά και κρύα και να δεις που δε θα μείνει ψίχουλο!

ΥΛΙΚΑ

3 κούπες αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 κούπες νερό
400 γρ.τυρί φέτα ή λευκό
3 αυγά
1 κουταλιά της σούπας λευκό ξυδι
1 κρασοπότηρο ελαιόλαδο
1 κουταλάκι του γλυκού αλάτι
πιπέρι
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο

Υ.Γ. Όταν λέμε κούπα εννοούμε τη μεγάλη, αυτή που φτιάχνεις έναν χορταστικό καφέ. Επίσης να ξέρεις ότι δεν είναι απαραίτητο να βάλεις μια πανάκριβη φέτα. Μπορείς μια χαρά και δε θα καταλάβει και κανένας τίποτα να πάρεις λευκό τυρί που είναι πολύ φθηνότερο. Το ίδιο πεντανόστιμη θα βγει. Αφού την κάνεις μια φορά μετά μπορείς να αυτοσχεδιάσεις. Άσε τη φαντασία σου να κάνει αυτή ό,τι νομίζει… Ας πούμε μπορεί να θέλει να προσθέσει λίγες ελιές και ρίγανη, ή ντοματίνια, ή και ένα άλλο τυρί, ή και καμμιά πιπεριά, ή ό,τι τραβάει η ψυχούλα σου και καλοφάγωτη να είναι!