Από λόγια μπόλικα η ΕΕ, από πράξεις σε βάρος της Τουρκίας τίποτα

Θετικές αναφορές για την Κύπρο περιλαμβάνονται στην έκθεση προόδου της Κομισιόν για την Τουρκία. Σημαντικές είναι οι αναφορές για τις συνεχιζόμενες τουρκικές παραβιάσεις και προκλήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ. Επί τούτου, η έκθεση καταγράφει τις παραβιάσεις, παράνομες ενέργειες της κατοχικής δύναμης και υπενθυμίζει στην Άγκυρα «την υποχρέωση της Τουρκίας να σεβαστεί το διεθνές δίκαιο και τις σχέσεις καλής γειτονίας και κάλεσε την Τουρκία να σεβαστεί τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κύπρου να διερευνήσει και να εκμεταλλευτεί τους φυσικούς της πόρους σύμφωνα με το ευρωπαϊκό και το διεθνές δίκαιο».

Την ίδια ώρα είναι πρόδηλο ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά ή νύξη για την επιβολή κυρώσεων κατά της Τουρκίας για τη συμπεριφορά της, τις προσπάθειες επιβολής νέων τετελεσμένων σε βάρος ενός κράτους-μέλους. Δεν αποκλείεται αυτό να συζητηθεί και να αποφασισθεί στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, που θα συνέλθει στις 17-18 Ιουνίου. Εάν ούτε τον Ιούνιο υιοθετηθούν μέτρα τότε  θα σημαίνει πως η Ένωση θα περιοριστεί σε φραστική έκφραση αλληλεγγύης προς την Κυπριακή Δημοκρατία.

Αν και θα πρέπει κανείς να σταθμίσει διάφορους παράγοντες καθώς και την εμβέλεια της Κύπρου, ωστόσο είναι προφανές πως 15 χρόνια μετά την ένταξη στην ΕΕ θα ανέμενε κάποιος πολύ περισσότερα σε σχέση με τη στήριξη που θα μπορούσε να δοθεί προς την Κυπριακή Δημοκρατία. Σημειώνεται συναφώς πως η Ύπατη Εκπρόσωπος της ΕΕ, Φεντερίκα Μογκερίνι, περιορίσθηκε να αναφέρει τα εξής: «Είμαι σίγουρη ότι αυτό το θέμα θα το συζητήσουμε περαιτέρω, καταρχάς στο δικό μου επίπεδο με τους υπουργούς Εξωτερικών και σίγουρα στο επίπεδο των ηγετών, τις προσεχείς βδομάδες, ως αρμόζει». Άφησε ένα παράθυρο ανοικτό, πλην όμως και η ίδια γνωρίζει πως στο επίπεδο των κυβερνήσεων μια τέτοια απόφαση δεν είναι εύκολη. Θα αναμένουμε τις διεργασίες μέχρι τις συνόδους και πρωτίστως τις αποφάσεις, που θα ληφθούν.

Το τέλος της ευρωπαϊκής προοπτικής

Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα, το οποίο δεν μπορεί να μην αξιολογηθεί είναι η αναφορά στην έκθεση για το γεγονός πως παρά τη συνέχιση της στενής συνεργασίας σε τομείς κοινού ενδιαφέροντος, όπως η μετανάστευση, «η Τουρκία εξακολούθησε να απομακρύνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με σοβαρές παρεκτροπές στους τομείς του κράτους δικαίου και των θεμελιωδών δικαιωμάτων και μέσω της αποδυνάμωσης των αποτελεσματικών ελέγχων και ισορροπιών στο πολιτικό σύστημα, που προέκυψαν από την έναρξη ισχύος της συνταγματικής αναθεώρησης».

Τι σημαίνει αυτό; Ότι εδραιώνεται πλέον η αντίληψη ότι η Τουρκία δεν μπορεί να ακολουθήσει τον ευρωπαϊκό δρόμο. Είναι σαφές πως η ΕΕ δεν θα ξεκόψει τις σχέσεις με την Τουρκία, ωστόσο δεν μπορεί να επενδύει σε μια υπόθεση που είναι βασικά χαμένη. Δεν μπορεί να επενδύει στην ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ που προφανώς δεν θα γίνει ποτέ.

Αυτό θα πρέπει να απασχολήσει τόσο την Αθήνα όσο και τη Λευκωσία καθώς αμφότερες επενδύουν στα ευρωτουρκικά, προσδοκώντας πώς μέσα από αυτή την πορεία θα συνεργαστεί η Άγκυρα, εγκαταλείποντας την επεκτατική πολιτική της. Όταν απομακρύνεται από την ΕΕ αυτή η πολιτική δεν μπορεί παρά να επανεξεταστεί. Διαφορετικά θα περάσει για μια ακόμη φορά το τρένο από το σταθμό και δεν θα είναι εκεί Ελλάδα και Κύπρος.