Πειρατεία στην κυπριακή ΑΟΖ από τη “συνιδιοκτήτρια” Τουρκία!

του Σταύρου Λυγερού  – 

Στις 9 Φεβρουαρίου, τουρκικά πολεμικά σκάφη εμπόδισαν το γεωτρύπανο της ιταλικής ΕΝΙ Saipem 12000 να μεταβεί στο θαλάσσιο “οικόπεδο” Νο 3 (νοτιοανατολικά της Κύπρου) για να πραγματοποιήσει την προγραμματισμένη γεώτρηση στον στόχο-κοίτασμα “Σουπιά”. Λόγω και των θετικών αποτελεσμάτων της γεώτρησης στο κοίτασμα “Καλυψώ”, θέλει –με πειρατικό τρόπο– μερίδιο.

Με ανακοίνωσή της, η Άγκυρα μιλάει για τα «αναπαλλοτρίωτα δικαιώματα του τουρκοκυπριακού λαού στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του νησιού, του οποίου είμαστε συνιδιοκτήτες»! Δεν είναι η πρώτη φορά που η Άγκυρα μιλάει εξ ονόματος των Τουρκοκυπρίων, αλλά δεν θυμάμαι άλλη φορά που να δηλώνει η ίδια «συνιδιοκτήτρια». Στην πραγματικότητα, η ανακοίνωση αποτυπώνει αυτό που σκέφτεται η τουρκική ηγεσία. Θεωρεί τα Κατεχόμενα προέκταση της Τουρκίας και κατ’ επέκτασιν την Τουρκία συνιδιοκτήτρια!

Η Τουρκία, όμως, δεν έχει κανένα δικαίωμα στη θαλάσσια περιοχή νοτίως της Κύπρου. Μια ματιά στον χάρτη το δείχνει. Ακόμα και οι πιο τραβηγμένες από τα μαλλιά ερμηνείες του διεθνούς δικαίου δεν μπορούν να της δώσουν νομικό έρεισμα. Γι’ αυτό και όσον αφορά τα άλλα “οικόπεδα” (εκτός του 6) εμφανίζεται να δρα για λογαριασμό των Τουρκοκυπρίων. Για την ακρίβεια, προβάλλει δύο ισχυρισμούς:

Ο πρώτος είναι ότι η κυπριακή κυβέρνηση δεν έχει δικαίωμα να συνάπτει καμία διεθνή συμφωνία (όπως η οριοθέτηση ΑΟΖ με την Αίγυπτο και το Ισραήλ) πριν λυθεί το Κυπριακό. Η αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ κυπριακή κυβέρνηση, όμως, έχει όλα τα σχετικά δικαιώματα. Η κατοχή του βόρειου τμήματος της Κύπρου από τουρκικά στρατεύματα δεν επιτρέπει στη Λευκωσία να ασκεί την εξουσία της εκεί, αλλά δεν της περιορίζει τα άλλα δικαιώματά της. Κατά συνέπεια, ο ισχυρισμός ότι δεν μπορεί να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες είναι αυθαίρετος σε βαθμό γελοιότητας. Η επίλυση του Κυπριακού είναι μια τελείως ανεξάρτητη διαδικασία από την τρέχουσα άσκηση της κυριαρχίας.

Ο δεύτερος ισχυρισμός είναι ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε ολόκληρη την Κύπρο (και στην ΑΟΖ νοτίως της Μεγαλονήσου). Η διατύπωση «οι Τουρκοκύπριοι έχουν δικαιώματα σε ολόκληρη την Κύπρο» είναι παραπλανητική. Σε αντίθεση με τη διεθνή κοινότητα που αναγνωρίζει ένα κράτος στην Κύπρο, η Άγκυρα και οι Τουρκοκύπριοι ισχυρίζονται ότι από το 1983, οπότε ανακήρυξαν την “Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου”, στην Κύπρο υπάρχουν δύο κράτη.

Σύμφωνα, λοιπόν, με την τουρκική θέση, οι Τουρκοκύπριοι έχουν πλήρη δικαιώματα στη βόρεια Κύπρο, άρα και στην ΑΟΖ που της αντιστοιχεί. Δεν έχουν, όμως, κανένα δικαίωμα στην ελεύθερη Κύπρο και κατ’ επέκτασιν στην ΑΟΖ που της αντιστοιχεί. Η Άγκυρα και η τουρκοκυπριακή ηγεσία παίζουν σε δύο ταμπλό. Αναλόγως με το τι κάθε φορά τις βολεύει, άλλοτε επικαλούνται τη δική τους επίσημη θέση για ύπαρξη δύο κρατών κι άλλοτε τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου (συμφωνίες ίδρυσης της συνεταιρικής Κυπριακής Δημοκρατίας), τις οποίες κατέλυσαν με την ανακήρυξη του ψευδοκράτους.

Ας σημειωθεί ότι η Άγκυρα μπορεί και παίζει αυτό το παιχνίδι, επειδή και η Λευκωσία και η Αθήνα αποφεύγουν να καταγγείλουν αυτή την αντίφαση της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, φοβούμενες καθ’ υπερβολή μήπως θεωρηθεί έμμεση αναγνώριση του ψευδοκράτους.

Εάν λυθεί το Κυπριακό και προκύψει κοινό κράτος, τότε, βεβαίως, οι Τουρκοκύπριοι θα έχουν τα δικαιώματα που θα προβλέπονται από το νέο Σύνταγμα. Μέχρι τότε, όμως, δεν έχουν κανένα δικαίωμα. Ο ενεργειακός πλούτος, άλλωστε, ανήκει στο νόμιμο κράτος και όχι σε κάθε πολίτη ξεχωριστά. Γι’ αυτό και ήταν απολύτως λάθος οι δηλώσεις ότι οι Τουρκοκύπριοι έχουν μέρισμα απ’ αυτό τον πλούτο.