Τρία αντίμετρα στον τουρκικό επεκτατισμό
25/05/2024
Τη λεπτή διαφορά ανάμεσα στις έννοιες της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων, ανέπτυξε στη Bουλή ο υπουργός Άμυνας Νίκος Δένδιας, εξ αφορμής της επιψηφίσεως του νομοσχεδίου περί «Αμυντικής καινοτομίας» που ανέλαβε ως πρόεδρος ο καθ’ όλα άξιος αντιναύαρχος ε.α. Π. Λυμπέρης. Η διαφορά των δύο εννοιών είναι ουσιώδης όταν ειδωθεί υπό το πρίσμα της έξωθεν επιβουλής όχι μόνον των εθνικών συνόρων της Ελλάδος αλλά αυτής καθ’ εαυτής της υπάρξεως του Ελληνισμού.
Διότι όταν ο Ράμα της Αλβανίας, ο Ερντογάν της Τουρκίας –ακόμη κι αυτός ο άνευ διεθνούς αναγνωρίσεως Λίβυος ηγέτης- αμφισβητούν την ελληνική κυριαρχία, εις μεν την θάλασσα παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιον, στη δε ξηρά εγείροντας ανύπαρκτα ζητήματα «μειονοτήτων».
Δε μένει αμφιβολία ότι το καθεστώς κυριαρχίας της χώρας μας αμφισβητείται από τους γείτονες και συνεπώς προέχει η προστασία των κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως: Της κηρύξεως των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια που είναι διεθνώς «κεκτημένο», του κλεισίματος του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, που διατείνεται ότι η μουσουλμανική μειονότητα είναι… τουρκική (!) και των αντιποίνων κατά των ανθελλήνων ως η επαναφορά των κανονισμών Σένγκεν για τους Τούρκους επισκέπτες των ελληνικών νήσων, μέχρις της αποκαταστάσεως των ορθοδόξων ναών της Αγίας Σοφίας, Ι. Μονής της Χώρας και Παναγίας Σουμελά.
Απόσταση για τον τουρκικό επεκτατισμό
Σημειούται εν τούτοις μία αντίφασις μεταξύ της εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής της κυβερνήσεως που ξενίζει: Από την μια το ΥΠΕΞ υποβαθμίζει τις προτεραιότητες της εξωτερικής πολιτικής κι από την άλλη, το ΥΠΕΘΑ προωθεί ουσιαστικώς την προληπτική άμυνα. Αυτό σημαίνει «Αμυντική καινοτομία».
Είναι το γνωστό δίλημμα: Ειρηνοφιλίας και πολεμικής προπαρασκευής που βεβαίως καταλήγει εις ταυτολογία ήδη από της εποχής των Ρωμαίων που σοφά έλεγαν «αν θέλεις την ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο»(*).
Στην σύγχρονη εποχή, έχομε τις παραινέσεις του Ελευθερίου Βενιζέλου στη νέα πορεία του έθνους προς τα ιδανικά της ειρήνης, οι οποίες όμως δεν υποτιμούσαν την αξία συντηρήσεως του μαχητικού πνεύματος, ως βιολογικής αναγκαιότητας και της αμυντικής προετοιμασίας απαραίτητης «για κάθε λαό που θέλει πάνω απ’ όλα την ελευθερία του» (βλ.σχ. « Υποθήκες Ε.Β. προς τους νέους , εκδ. Λέσχης Φιλελευθέρων, 1986).
Δυστυχώς, οι σημερινοί πολιτικοί ηγέτες του Ελληνισμού δεν ομιλούν περί της πολεμικής αρετής του έθνους παρά μόνον για τις υλικές κατακτήσεις του λαού και για επιδοματική αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος. Λάθος!
(*) Si vis pasem, para bellum. Η διαφορά των δύο εννοιών εναι ουσιώδης όταν ειδοθή υπό το πρίσμα της έξωθεν απειλής.
