Ο Μοροζίνι βομβάρδισε τον Παρθενώνα, αλλά λάτρευε τη Nini…

Ο Φραγκίσκος Μοροζίνι (1619-1694) ήταν ο επικεφαλής των δυνάμεων της Βενετίας στη διάρκεια του 6ου Βενετό-Τουρκικού Πολέμου και είναι σήμερα γνωστός στους Έλληνες κυρίως για τον βομβαρδισμό του Παρθενώνα το 1687. Δύο δεκαετίες νωρίτερα ως τελευταίος Βενετός διοικητής του Χάνδακα (Ηράκλειο) της Κρήτης είχε παραδώσει την πόλη στους Τούρκους ύστερα από πολιορκία 21 ετών.

Αυτό, όμως, που λίγοι γνωρίζουν είναι ότι ο αρχιστράτηγος των Βενετών, ο οποίος μάλιστα έφθασε να καταλάβει το υψηλότερο πολιτικό αξίωμα της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας, εκείνο του Δόγη (1688-1694), ήταν ένας ανυπόφορος χαρακτήρας και κανένας δεν άντεχε την παρέα του. Οι δήθεν φίλοι του ήταν μόνο οι κόλακες που τον χρειάζονταν για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους.

Ο Μοροζίνι ήταν ακραίος μισογύνης. Δεν παντρεύτηκε ποτέ και δεν συναναστρεφόταν γυναίκες. Θεωρούσε ότι έφερναν κακοτυχία και τις απαγόρευε να προσεγγίζουν τα πλοία του στη διάρκεια των εκστρατειών του. Ειδικοί αποδίδουν τον μισογυνισμό του Μοροζίνι στο γεγονός ότι όταν ήταν μικρός, ο πατέρας του έπνιξε σ’ ένα ποτάμι τη μητέρα του γιατί υποψιάστηκε ότι τον απατούσε.

Ο πατέρας του δικάστηκε για το φόνο και θα καταδικαζόταν σε θάνατο, αλλά γλύτωσε επειδή ήταν αριστοκράτης. Έτσι ο μικρός Μοροζίνι μεγάλωσε ακούγοντας τον πατέρα του καθημερινά να βρίζει τη μητέρα του. Ούτε όμως και με τις οικογένειες των αδελφών του τα πήγαινε καλά. Μάλιστα, για να τους κάνει ένα τελευταίο καψώνι, λίγο πριν πεθάνει στα 75 του, έβαλε όρο στη διαθήκη του ότι θα κληρονομούσαν την τεράστια περιουσία του μόνο αν ονόμαζαν όλα τα αγόρια τους “Φραγκίσκος”. Αυτά για να κρατήσουν την περιουσία του θα έπρεπε με τη σειρά τους να ονομάσουν τα δικά τους αγόρια “Φραγκίσκος” και πάει λέγοντας.

Ο Μοροζίνι και η Nini

Οι ιστορικές πηγές αποκαλύπτουν ότι ο Βενετός αρχιστράτηγος και δόγης, ο φοβερός Φραγκίσκος Μοροζίνι, σ’ όλη τη ζωή του αγάπησε πραγματικά μόνο ένα πλάσμα, ένα μικρό γατάκι, τη Nini! Ήταν τέτοια η αγάπη του Μοροζίνι για τη Nini που την είχε μαζί του στη ναυαρχίδα του στη διάρκεια του 6ου Βενετό-Τουρκικού Πολέμου (1684-1699). Η Nini ήταν στο πλευρό του Μοροζίνι σ’ όλες τις μάχες που έδωσε –κι όταν ακόμη ανατίναξε τον Παρθενώνα– οι οποίες ήταν νικηφόρες για εκείνον.

Η γάτα αυτή ήταν το γούρι του Μοροζίνι. Η κυβέρνηση της Βενετίας αποφάσισε να τιμήσει τις νίκες του Μοροζίνι στην Ελλάδα μ’ ένα πορτραίτο του ως “στρατηλάτης/θριαμβευτής”. Ο Μοροζίνι απαίτησε να συμπεριληφθεί και η Nini στο πορτραίτο αυτό!  Όμως, η κακομοίρα η γάτα δεν άντεξε τόση δόξα και κάποια στιγμή ψόφησε στην Ελλάδα, ενώ ακόμη συνεχίζονταν οι επιχειρήσεις εναντίον των Οθωμανών. Ο Μοροζίνι είχε εκλεγεί δόγης και ο θάνατος της Nini τον έριξε σε κατάθλιψη. Λίγο αργότερα πέθανε και εκείνος στο Ναύπλιο. Πριν αυτό γίνει ζήτησε να ταριχεύσουν τη Nini και να τη μεταφέρουν μέσα σ’ ένα φέρετρο στη Βενετία στο παλάτι του.

Ο Μοροζίνι ήθελε ακόμη και μετά θάνατον η Nini να απεικονίζεται με δόξα και όχι ως μία ψόφια γάτα. Έτσι διέταξε να ταριχεύσουν και έναν ποντικό και να το βάλουν στα μπροστινά πόδια της Nini σαν να τον είχε μόλις πιάσει.

Στη διαθήκη του ο Μοροζίνι εκτός από τον όρο όλοι οι άρρενες απόγονοί του να λέγονται “Φραγκίσκος” απαίτησε να έχουν το φέρετρο με τη Nini και τον ποντικό στην πιο περίοπτη θέση του παλατιού ειδάλλως θα έχαναν την περιουσία του. Οι απόγονοι τήρησαν την επιθυμία του Μοροζίνι μέχρι και το τέλος της Γαληνοτάτης Δημοκρατίας το 1797. Το 1800 έδωσαν γάτα και ποντίκι στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Βενετίας που είχε ιδρυθεί τότε από τον Ναπολέοντα. Σήμερα αποτελούν τα πιο ιστορικά εκθέματα του μουσείου αυτού.