Αίσχος το ελληνικόν… Τούρκοι, καλεσμένοι, νικούν πρώτη φορά στην Ευρώπη

Το 1352 ξέσπασε ο καταστροφικότερος, λόγω συνθηκών, εμφύλιος πόλεμος στην Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα που αγωνίζονταν να καταλάβουν τον θρόνο της ρημαγμένης αυτοκρατορίας δεν δίστασαν να διαπράξουν καθαρή προδοσία καλώντας σε βοήθεια Σέρβους και Τούρκους.

Ο εμφύλιος μεταξύ του Ιωάννη Καντακουζηνού και του Ιωάννη Ε’ Παλαιολόγου υπήρξε καταλυτικής σημασίας για την τύχη της αυτοκρατορίας. Στα ερείπια του κράτους οι δύο μερίδες της αριστοκρατίας, χωρίς να διαθέτει καμία από τις δύο δικές τις αξιόμαχες στρατιωτικές δυνάμεις κάλεσαν σε βοήθεια τα ισχυρότερα στρατιωτικά κράτη της περιοχής να τους ενισχύουν.

Η μερίδα των Παλαιολόγων υπό την χήρα του Ανδρόνικου Γ’ Άννα της Σαβοΐας κάλεσε τους Σέρβους σε βοήθεια κατά του Καντακουζηνού, ενώ ο Καντακουζηνός κάλεσε, ακόμα χειρότερα, τους Τούρκους του Ορχάν σε βοήθεια, περνώντας τους, για πρώτη φορά στην Ευρώπη.

Με 10.000 Τούρκους και έδρα το Διδυμότειχο ο Καντακουζηνός κατέλαβε ή λεηλάτησε μεγάλες περιοχές και πόλεις της Θράκης. Ωστόσο ο κράλης της Σερβίας Στέφανος Ντουσάν, στον οποίο ως αντάλλαγμα παραχωρήθηκε η Μακεδονία (!) έστειλε 6.000 εκλεκτούς ιππείς να ενισχύσουν τους Παλαιολόγους – άλλες πηγές κάνουν λόγο για 4.000.

Η σερβική δύναμη υπό τον Γκραντισλάβ Μπορίλοβιτς συναντήθηκε με τους Τούρκους του Καντακουζηνού έξω από το Διδυμότειχο. Στην μάχη που ακολούθησε – στην οποία είναι ζήτημα αν έλαβαν μέρος ελάχιστοι Έλληνες πολεμιστές – οι Τούρκοι νίκησαν κατά κράτος τους Σέρβους.

Ο Ιωάννης Καντακουζηνός κάνει λόγο για 7.000 Σέρβους νεκρούς, αριθμός εξ’ ορισμού υπερβολικός, ενώ ο Νικηφόρος Γρηγοράς καταγράφει 4.000 Σέρβους νεκρούς. Ο αριθμός των νεκρών Σέρβων μικρή σημασία έχει, σε κάθε περίπτωση, για την επίπτωση που η νίκη των Τούρκων είχε για το Βυζάντιο.

Ήταν η πρώτη νίκη των Τούρκων επί ευρωπαϊκού εδάφους. Ήταν μια νίκη που γέμισε εμπιστοσύνη τους Τούρκους και τους έδειξε την απόλυτη αδυναμία του Βυζαντίου να τους αντισταθεί… όταν σε λίγο θα ερχόταν ο καιρός να πολεμήσουν για να το κατακτήσουν για του εαυτό τους, φυσικά και όχι για χάρη του οποιουδήποτε Καντακουζηνού ή Παλαιολόγου.