Από την καταστροφή της Κορώνειας στην τάφρο του Σλήμαν – Η κλιματική αλλαγή στην ιστορία

Από τη μελέτη των προϊστορικών και των ιστορικών χρόνων, διαπιστώνουμε αρκετές πολύ μεγάλες κλιματικές διαφοροποιήσεις, που συνάδουν με την κριτική μας θέση της ‘’κλιματικής αντικανονικότητας’’. Όπως είδαμε και στο προηγούμενο άρθρο, η αρχαιότερη περίπτωση μέγιστης κλιματικής διαφοροποίησης, είναι ο ‘’Κατακλυσμός του Νώε‘’, όπως αναφέρεται στη Βίβλο, ο οποίος σύμφωνα με τους επιστημονικούς υπολογισμούς, συνέβη το έτος 2.900 π.Χ. στην περιοχή της Μεσοποταμίας. Χαρακτηριστική περίπτωση που μπορεί να χαρακτηριστεί ως “κλιματική αντικανονικότητα” είναι ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνα, όπως αναφέρεται ότι συνέβη περί το 1300 π.Χ. στην περιοχή της Βοιωτίας και της Φθίας.

Επίσης, έχουν βρεθεί σε αρκετές περιοχές από αρχαιολογικές ανασκαφές κτίρια και ευρήματα θαμμένα, μερικές φορές και σε βάθος πολλών μέτρων, γεγονός το οποίο φανερώνει πως κάποτε υπήρξαν κάποιες πλημμύρες που δημιούργησαν φαινόμενα φυσικών καταστροφών, κατά τις οποίες τεράστιες ποσότητες φερτών υλικών κάλυψαν κτίρια ή και ολόκληρες κατοικημένες περιοχές. Τέτοια παραδείγματα έχουμε:

• Στην παλαιολιθική πόλη της Κορώνειας, στην παρόχθια περιοχή της λίμνης της Κορώνειας στη περιοχή του Λαγκαδά, όπου τα αρχαία κτίρια βρέθηκαν σε βάθος οκτώ μέτρων.
•  Στην αρχαία Τροία, όπου οι αρχαιολογικές ανασκαφές αποκάλυψαν ότι υπήρξαν εννέα πόλεις, κτισμένες διαδοχικά η μία πάνω στα ερείπια της άλλης. Ο Ερρίκος Σλήμαν κατά τις ανασκαφές που διενήργησε στα τέλη του 1800, ανέσκαψε μια έκταση 800 τετραγωνικών μέτρων, την περίφημη ‘’Τάφρο του Σλήμαν’’, σε βάθος 17 μέτρων!
• Στην περιοχή Λοντ του Ισραήλ, όπου βρέθηκε ένα από τα ωραιότερα ψηφιδωτά του κόσμου, σε βάθος δύο μέτρων κάτω από τη γη.
• Στην περιοχή Σκάλας Ωρωπού, όπου σε βάθος τριών μέτρων βρέθηκαν τα ίχνη της αρχαίας πόλης. Φαίνεται πώς οι συχνές και ενίοτε καταστρεπτικές πλημμύρες ανάγκασαν τους κατοίκους της περιοχής να εγκαταλείψουν οριστικά το συγκεκριμένο χώρο και να μετακινηθούν νοτιότερα και μερικές δεκαετίες αργότερα, ίσως στις αρχές του 5ου π.Χ. αιώνα, ύστερα από νέες πλημμύρες, ανατολικότερα, στη θέση της πόλης του Ωρωπού των κλασικών χρόνων.
• Στην αρχαία Ρώμη και στην Αππία Οδό, που συνέδεε την Ρώμη με το Αρχαίο Βρινδήσιο (σημερινό Μπρίντεζι), από τις αρχαιολογικές ανασκαφές, το “πρώτο χιλιόμετρο” της Αππίας Οδού εκτιμάται πως βρίσκεται περίπου οκτώ μέτρα κάτω από την επιφάνεια της γης, δίπλα στα αρχαία Λουτρά του Καρακάλλα.

Όλα λοιπόν τα παραπάνω, αποτελούν αποδείξεις ότι έντονα φυσικά φαινόμενα προξενούσαν και τα προϊστορικά, αλλά και τα ιστορικά χρόνια, με τεράστιες φυσικές καταστροφές που ενίοτε αφάνιζαν ολόκληρες περιοχές και πόλεις!

Στα πρόθυρα μιας νέας κλιματικής μεταβολής

Εκτίμησή μας, λοιπόν, είναι πως βρισκόμαστε ξανά στην αρχή μιας νέας μεταβολής του κλίματος, δηλαδή των συνήθων θερμοκρασιών ανά κάθε εποχή, το ύψος και τις εντάσεις των βροχοπτώσεων και των χιονοπτώσεων. Ανάλογες μεταβολές είχαν συμβεί και κατά το παρελθόν και τα αποτελέσματά τους ήταν και οι παραπάνω φυσικές καταστροφές που προκλήθηκαν τις αντίστοιχες αυτές περιόδους. Επίσης θεωρούμε πως οι κλιματικές αυτές μεταβολές, είναι μικρές διακυμάνσεις των φυσικών διεργασιών της γης, που κορυφώνονται με την δημιουργία της κάθε μιας Παγετώδους και εν συνεχεία της αντίστοιχης Μεσοπαγετώδους περιόδου.

Ακόμη θεωρούμε πως τέτοιες κλιματικές μεταβολές έχουν συμβεί εκατοντάδες ή και χιλιάδες φορές κατά την διάρκεια της ηλικίας της γης, των 4,7 δισεκατομμυρίων χρόνων, ως φυσιολογικές επαναλαμβανόμενες αποκλίσεις από την κανονικότητα. Όμως, με βάση τους νόμους της φύσης εκτιμούμε ότι μετά από την όποια απόκλιση από την κανονικότητα, πάντα η κανονικότητα επανέρχεται!

Οι κύκλοι μιας κλιματικής απόκλισης

Εκτίμησή μας είναι πως η επερχόμενη κλιματική μεταβολή, αποτελεί μέρος ενός ‘’κύκλου κλιματικής απόκλισης’’, στην τρέχουσα Γεωλογική περίοδο, την οποία σήμερα και για πολλές χιλιάδες χρόνια ακόμη θα διανύει ο πλανήτης μας. Αφού βέβαια δεχτούμε πως, ο πρώτος κύκλος της κλιματικής απόκλισης στη διαδρομή της γης από τα προϊστορικά χρόνια, ήταν ο ’’Βιβλικός κύκλος του Νώε’’! Οι κύκλοι αυτοί των ‘’κλιματικών αποκλίσεων ή μεταβολών’’ θα συνεχίσουν να συμβαίνουν στην πορεία της ζωής της γης, για πάντα, για όσες χιλιάδες ή εκατομμύρια χρόνια θα συνεχίσει να υπάρχει ο πλανήτης μας. Οι αποκλίσεις αυτές θα παρουσιάζουν τόσο μια ανομοιομορφία όσο και μια ακανόνιστη επαναληπτικότητα, καθώς και ο πλανήτης μας δεν εμφανίζει ομοιομορφία, ούτε κατά την οριζόντια διάταξή του των ημισφαιρίων, ούτε κατά την κατακόρυφη των μεσημβρινών!

Όσον όμως αφορά την μεθοδολογία για τον καθορισμό της ορολογίας η οποία χρησιμοποιείται και η οποία βεβαίως έχει κατοχυρωθεί για την περιγραφή αυτού του φυσικού φαινομένου, κρίνουμε ότι κυριάρχησαν περισσότερο πολιτικά, παρά επιστημονικά κριτήρια! Οι όροι ‘’κλιματική αλλαγή’’ ή ‘’κλιματική κρίση’’ που κυρίως χρησιμοποιούνται, περισσότερο εμπεριέχουν την πολιτική, παρά την επιστημονική διάσταση του φαινομένου.

Εκτίμησή μας είναι, με βάση την παραπάνω ανάλυση, ότι ο πλέον δόκιμος όρος για να περιγραφεί το φυσικό αυτό φαινόμενο, είναι ‘’κλιματική μεταβολή’’. Θεωρούμε ακόμη πως, αν ήταν δυνατόν η ορολογία αυτή με την αντίστοιχη εννοιολογία της, να κατοχυρωθεί στον επιστημονικό αλλά και στον κοινωνικό χώρο, θα ανταποκρίνονταν πολύ περισσότερο στη φυσική πραγματικότητα και όχι στα σχέδια των συμφερόντων της διεθνούς πολιτικής και οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία για τους δικούς της λόγους, δυστυχώς σήμερα πιά, τολμάει να παρεμβαίνει ακόμη και στις ερμηνείες των φυσικών φαινομένων!