Είμαστε πέντε παρένθετοι μπαμπάδες…

Θα μπορούσαμε, για να ικανοποιήσουμε την φυσιολογική περιέργειά σας, να πούμε με 12 λέξεις το ζουμί του κειμένου: «Ο σπόρος μας έχει μετατραπεί σε παιδί, 40 με 60 φορές συνολικά!» Αλλά έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, το πώς έγινε αυτό. Κι όπως συμβαίνει στο ποίημα του Κ. Π. Καβάφη, “Ιθάκη” (1911) (Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξείδι…), έτσι και σ’ αυτό το κείμενο, οι ιστορίες των “γονιμοποιήσεων” είναι το “ωραίο ταξίδι” και όχι τα άγνωστα παιδιά “μας”, καλά να ‘ναι!

Ιστόρημα και τζερτζελές, αλλά ενίοτε να κλαις! Ελλάς συχνά για να γελάς! Σπουδάζαμε σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Τα κορίτσια, τότε(;), ήταν δασκαλεμένα απ’ τις μανάδες τους, να βρουν γκόμενο κάποιον φοιτητή που σπούδαζε γιατρός, δικηγόρος, μηχανικός, καταλαβαίνετε… Να τώρα ένα περιστατικό και τέτοια περιστατικά είχαν συμβεί πανομοιότυπα σε όλους μας. Λοιπόν, μία παρέα 5-6 φοιτητών, βρέθηκε στο σπίτι μιας φίλης τους φοιτήτριας, για βραδινό φαγητό. Μετά, θα πήγαιναν στα μπουζούκια, όπου ήταν και το προηγούμενο βράδυ.

Ο προγάστωρ πατήρ της κοπέλας, ήταν δραστήριος υφασματέμπορος και κονομούσε με τη σέσουλα του… εμβακάλη. Η μάνα της ήταν μία ψηλομύτα παρδαλή “κότα” και καλοκοίταζε τα αγόρια της παρέας, ρωτώντας τα, τι σπουδάζει το καθένα. Και σ’ αυτά που σπούδαζαν μαθηματικά, φυσική, φιλολογία, θεολογία… δεν έδινε σημασία και μάλιστα τα σερβίριζε τελευταία! (Πιφ, τσοκαρία, έλεγε κατ’ ιδίαν).

Στα άλλα, που σπουδάζανε προσοδοφόρα επαγγέλματα, α! σ’ αυτά έκανε χαρούλες και χαδάκια. Μάλιστα αστειευόταν μαζί τους και σχολίαζε: «Πάλι στα μπουζούκια ήσασταν χθες πουλάκια μου»; Και χωρίς να πάρει απάντηση, φώναζε στην καλλονή κόρη της: «Αγνούλα! Βάλε στο πικάπ κάνα δίσκο Μπετόβεν στέρεο, για να καθαρίσουν τα αυτάκια των παιδιών απ’ τα μπουζούκια…». Κι αυτή η άτιμη, έβαζε τον Γιώργο Μουφλουζέλη, μονοφωνικό: «Πού ‘σουν μάγκα το χειμώνα; Πού την είχες τη νγκρυψώνα; Ήμουνα στη γη βελόνι, που πατάς και σ’ αγκυλώνει». (Προσέξτε το καθαγιασμένο ταξιμάκι στην αρχή! Ποιος Μπετόβεν, βρε…).

Σχόλιο: Η ελληνική οικογένεια, ήταν από πολύ παλιά συντηρητική (ένεκα Εκκλησία, δεξιές κυβερνήσεις, αφήνουμε τις χούντες…). Το πιο αρνητικό στοιχείο της ελληνικής οικογένειας ήταν η μοναξιά, δηλαδή η έλλειψη εσωτερικής επικοινωνίας. Η μοναξιά, διδάσκονταν και στα σχολεία, οπότε έτσι συνέχιζαν οι γενιές… Δείτε δύο αναγνωσματάρια του Δημοτικού (1948 και 1958) και παρατηρήστε την ανυπαρξία επικοινωνίας!

Απρόσεκτος εβδομηντάρης με δισέγγονα…

Μέσα σε αυτό το απαίσιο κοινωνικό κλίμα, όποιος (κυρίως φοιτητής) ήταν απρόσεκτος και γκάστρωνε κορίτσι, έμπλεκε. Όπως ένας Άγγελος που γονιμοποίησε μια Αγγελικούλα και που αναγκάστηκε (κατόπιν απειλής…) να την νυμφευθεί φοιτητής κι αυτή τη στιγμή έχει τρία δισέγγονα στο Λύκειο! Αντιλαμβάνεστε το πρόβλημα και η μοναδική λύση ήταν να πηγαίνουμε στο κρεβάτι για “γουργουλαβίδα”, με άτομα που δε μας …ένοιαζε αν γκαστρωθούν! Και ποια ήταν αυτά; Μα ήταν οι νεαρές παντρεμένες, οι οποίες μετά από 2-3 γέννες έγιναν βαρετές για τους συζύγους (οι οποίοι πηδούσαν τις 20-χρονες γραμματείς τους). Και οι “κυρίες” (τι κυρίες, δηλαδή, 25 με 35 ετών κορίτσαροι ήταν) κατέληγαν στην αγκαλιά μας!

Όλοι εμείς, έχουμε να διηγηθούμε αρκετές ιστορίες που υποπτευόμαστε εγκυμοσύνη με τον σπόρο μας. (Με εκτιμήσεις ως έγγιστα, βεβαίως…) Σπαρταριστό, αλλά βαρβάτο, ήταν αυτό που συνέβη σ’ έναν μας, όταν κάποιο καλοκαίρι ήρθε στην Ελλάδα για διακοπές. Στην κεντρική πλατεία της πόλης του, πίνοντας καφέ, είδε ένα παιδάκι που ήταν φτυστό ο ίδιος και σε ηλικία που ταίριαζε να είχε γίνει η “ζημιά” πριν να φύγει στο εξωτερικό! Κι αμέσως… βαστάτε ποδαράκια μου, χωρίς να κοιτάζει πίσω.

Καμιά φορά, όταν κάποια “κυρία” ήθελε να μάς κάνει ένα “δωράκι”, έχωνε στο ένα παπούτσι μας, ένα πεντακοσάρικο (σύζυγος δικηγόρου) ή και χιλιάρικο (σύζυγος ιατρού). Τα “απλά” γκομενάκια (καμάκι στο δρόμο ή στο λεωφορείο), παρακαλούσαν για κάνα ‘κοσάρικο, ώστε να πάρουν ταξί για το σπίτι, επειδή άργησαν και πιθανά να έτρωγαν ματσούκι… Καταλαβαίνετε τι κερδίσαμε που δεν μπλεχτήκαμε σε κόμματα με ψεύτικες πολιτικές ονειρώξεις; “Περιουσία”, κερδίσαμε! Πάντως, σήμερα, τα κινητά, εδραίωσαν την οικογενειακή μοναξιά! Να!

Από τα 13 χρόνια ελεύθερο το σεξ!

Στις χώρες της Ευρώπης γινόταν το έλα να δεις με το καμάκι! Τα κορίτσια, εκεί, δεν ήταν δασκαλεμένα από τις μανάδες τους, όπως στην Ελλάδα κι από τα 18 τους χρόνια έμεναν μόνα τους και ζούσαν ερωτικά ελεύθερα. Σε κάποια χώρα, ένας πανέμορφος Λεωνίδας, παρότι παντρεμένος και με παιδάκι, ξεπόρτιζε κάθε βράδυ (δήθεν για πρόσθετη νυχτερινή εργασία σε ακριβοπληρωμένη καύση νεκρών…) και πήγαινε για καμάκι. Θα βάτευε 3-5 καινούργιες κοπέλες την εβδομάδα (εξακριβωμένο) για συνεύρεση άπαξ! Σπάνια έβαζε προφυλακτικό, ποτέ με παντρεμένη, καταλαβαίνετε τι “έσπειρε” από παιδιά! (Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ, Λουκάς, 8.5)

Σημειωτέον, ότι στην Ευρώπη υπήρχε ελευθερία στον έρωτα, τουλάχιστον εδώ και 60 χρόνια! Βέβαια, αυτά που γίνονταν στην Ελλάδα, σχετικά με το σεξ, δεν ήταν λιγότερα από αυτά της Ευρώπης (ίσως, μάλιστα, να ήταν και περισσότερα λόγω στέρησης), αλλά ήταν όλα κρυφά! Στον τομέα αυτόν η Ελλάδα είναι πρωταθλήτρια της υποκρισίας. Αλλά, για να είμαστε “πλήρως” δίκαιοι, πρέπει να πούμε ότι και η Ευρώπη είναι πρωταθλήτρια υποκρισίας, στο politically correct, που λογοκρίνει ακόμα και τον Μότσαρτ, αφού θεωρεί ότι ο “Μαγικός Αυλός” περιέχει στοιχεία “ρατσισμού” και “σεξισμού”. (Δείτε: Μαγικός αυλός: “Λογοκρίνουν και τον Μότσαρτ”). Τέτοια άρρωστα αισχρά, δεν κάμνει η πατρίς ημών!

Τέλος πάντων, για να έχετε μία εικόνα της σεξουαλικής ελευθερίας στην Ευρώπη, θα πάρουμε ένα πρόσφατο παράδειγμα από την Σουηδία, η οποία επιτρέπει στα παιδιά μόλις συμπληρώσουν τα 13 τους χρόνια, να δημιουργούν κάθε μορφής σχέσεις, ακόμα και μεταξύ του ίδιου φύλου! Στις ερωτικές επιλογές των παιδιών, εκεί, δεν μπορεί να παρέμβει ούτε η οικογένεια, ούτε το σχολείο! Η Εκκλησία δεν έχει λόγο σε τέτοια ζητήματα (η ημετέρα Εκκλησία, προσπαθεί να παρέμβει και σε ψηφίσματα στη Βουλή).

Εκεί, η Εκκλησία, είναι κάτι σαν “εταιρεία”, η οποία δηλώνει τα έσοδά της και φορολογείται, δεν επιχορηγείται από το κράτος, αφού τα εγγεγραμμένα μέλη της πληρώνουν το 0,80% του εισοδήματός τους και συμμετέχουν σε ειδικές εκλογές για τα εκκλησιαστικά συμβούλια, τα οποία αποφασίζουν για την ενορία, τους ιερείς και έχουν λόγο στην εκλογή των αρχιερέων. Όχι, σαν τους δικού μας…

Δείτε τώρα το κρατικό βίντεο και σκεφτείτε να γινόταν κάτι αντίστοιχο εδώ…

Το ροκ του 1960-70 άλλαξε τον κόσμο

Σημαντικός παράγοντας για περισσότερες ελευθερίες και αύξηση της επικοινωνίας των ανθρώπων, ήταν η διάδοση του ροκ, κυρίως τις δεκαετίες 1960 και 1970. Το ροκ άλλαξε, πραγματικά, τον κόσμο σ’ όλον τον πλανήτη και βοήθησε πάρα πολύ να απελευθερωθεί η νεολαία από την καταπίεση, κυρίως στις τριτοκοσμικές και συντηρητικές χώρες μεταξύ αυτών και η πατρίδα μας. Η μεγαλύτερη ελευθερία ήταν η σεξουαλική, η οποία οδηγούσε στην κοινωνική ελευθερία! Το ροκ ερχόταν από την Αγγλία και την Αμερική και ήταν στα αγγλικά. Την ίδια εποχή, η μουσική σε Γαλλία, Γερμανία, Σκανδιναβικές χώρες είχε τα μαύρα χάλια της και δεν ακουγόταν! (Δε θα μιλήσουμε για τη Ρωσία και τις χώρες του Συμφώνου της Βαρσοβίας).

Το αποκορύφωμα αυτού του ροκ κύματος, πραγματοποιήθηκε το 1969 με το Woodstock, μία τετραήμερη συναυλία που έγινε στο Mπέθελ της Nέας Yόρκης από 15 ως 18 Αυγούστου 1969 και μάζεψε 400.000 άτομα! Συμμετείχαν όλα τα μεγάλα συγκροτήματα της εποχής, καθώς και οι μεγάλοι τραγουδιστές. Δε συμμετείχαν οι κορυφές, Βeatles, Rolling Stones και Bob Dylan. Eίναι αναμφισβήτητο, αφού έχει επισημανθεί και από κοινωνιολόγους, ότι το ροκ αύξησε την ελευθερία, ακόμα και σε χώρες που ήδη την είχαν πλούσια!

Γυναίκες που έψαχναν για “σπόρο” 

Να έρθουμε τώρα στο ευρωπαϊκό “ψητό”, ώστε εμείς να θυμηθούμε και εσείς να πληροφορηθείτε πώς ήταν τότε ο έρωτας και τα παρακλάδια του στην Ευρώπη. Η μεγάλη σεξουαλική ελευθερία, λοιπόν, έφερε στην επιφάνεια την προτίμηση πολλών γυναικών να αποκτήσουν παιδί με άγνωστο άνδρα! (Ίσως να τις βόλευε, λόγω δύσκολου χαρακτήρα…) Πολλά είχαν δει τα ματάκια μας, σχετικώς, όπως να την… κοπανάς ευγενικά (με ψεύτικη δικαιολογία) από το σπίτι σπαστικιάς κορμάρας, στις 2.00′ τη νύχτα, με χιόνι και -10 θερμοκρασία και να οδηγάς με 30 χλμ την ώρα για να μην γλιστρήσεις σε χαντάκι!

Οι κοινωνικές υπηρεσίες έκαναν προσπάθειες να εμποδίσουν τέτοιες επιλογές, με συζητήσεις-debate, άρθρα, ακόμα και αφίσες, προτρέποντας τις γυναίκες να κάνουν παιδιά με συγκεκριμένο άνδρα και τονίζοντας ότι «τα παιδιά χωρίς πατέρα έχουν κάποια ψυχική αναπηρία»! Αλλά υπήρχε κι άλλος λόγος, πονηρός: Αν ο πατέρας ήταν άγνωστος, τη διατροφή έπρεπε να την πληρώσει το κράτος και αυτή κόστιζε (για 16 χρόνια), περίπου 75.000 σημερινά ευρώ! Και τα ζευγάρια με δύο γυναίκες, πού τα βάζετε; Καθεμιά ήθελε το παιδάκι της και μετά να ζήσουν όλοι μαζί!

Στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, ήταν πολύ συνηθισμένο, γυναίκες που αναζητούσαν άγνωστο “σπόρο” και που ζούσαν σε μικρότερες πόλεις, να ταξιδεύουν Παρασκευή ή Σάββατο σε μεγάλες κοντινές πόλεις. Εκεί πήγαιναν σε πολυσύχναστα κλαμπ, προκειμένου να συναντήσουν κάποιον άγνωστο και να “κοιμηθούν” μαζί του, επιλέγοντας μάλιστα τις ημέρες της ωορρηξίας τους! Ήταν οι πιο “εύκολες” γυναίκες για καμάκι, αφού αυτές το επιζητούσαν και ποτέ δεν έδιναν τηλέφωνο!

Εμείς, έχουμε βρεθεί αρκετές φορές με τέτοιες γυναίκες και πάντα χωρίς προφυλακτικό, χωρίς και να το ζητήσουν, όπως έκαναν τα άλλα “φρόνιμα” κορίτσια! Κάνοντας υπολογισμούς και βάζοντας επιλεγμένους “όρους” στο ερωτικό μας “πολυώνυμο-μαθηματικό μοντέλο”, καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι –με τους συντηρητικότερους υπολογισμούς (συν την Ελλάδα)– είμαστε πατεράδες σε 10 τουλάχιστον παιδιά, έκαστος! Κανονικά, για την προσφορά μας στον πληθυσμό των χωρών που ζήσαμε (ακούγεται αστείο φυσικά!), έπρεπε να μας τμήσουν με μετάλλιο! (Πάντως δεν μας άφησαν κι έτσι… κάτι έδωσαν).

Ύμνος και καθρέφτης του ΓΟΒ!

Όλοι οι μελαχρινοί εκ Μεσογείου τρελαίνονταν με τα ξανθά αγγελούδια της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης. “Κοιμόντουσαν” με όποια έβρισκαν! Ακόμα κι αν δεν τους άρεσε το κορίτσι, τουλάχιστον για μία φορά πήγαιναν μαζί του. Έτσι, δημιουργήθηκε ένας νοερός “οργανισμός” με το όνομα ΓΟΒ, δηλαδή “Gαμάμε Ό,τι Βρούμε”. Η λαϊκή μούσα κάποιας χώρας έκανε λαϊκό τραγούδι στο ΓΟΒ, αλλά και “Καθρέπτη”. Να τι έλεγαν τα τρία πρώτα στιχάκια:

«Πολιτικοί οργανισμοί υπάρχουνε χιλιάδες,
προβλήματα δε λύνουνε, σε βάζουν σε μπελάδες
Εμείς στο ΓΟΒ πιστεύουμε για να συντηρηθούμε
και ΓΟΒ σημαίνει μάγκες μου, gamame ό,τι βρούμε
Μοναδικό αξίωμα και βασική μας κρίση,
είναι πως ο εκλεκτικός ποτέ δε θα gamisi»