Είναι δημοκρατικό δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών η τεκνοθεσία;

Ο θεσμός του γάμου μεταξύ αρσενικού και θηλυκού ικανοποιεί, κατ’ αρχήν, και τις δυο ανάγκες του γενετήσιου ενστίκτου, της ηδονής και της αναπαραγωγής του. Η τεκνοθεσία σε ετερόφυλα ζευγάρια αφορά εξαιρέσεις. Με το γενετήσιο ένστικτο συνδέονται και διαταραχές που έχουν σχέση με την αναπαραγωγή, τις σχέσεις των δύο φύλων, τη λειτουργία των γεννητικών αδένων. Αυτές αποτελούν τις εξαιρέσεις που πιστοποιούν τον κανόνα, δεν αποτελούν τον κανόνα.

Στο δημοκρατικό πολίτευμα οι θεμελιώδεις κανόνες είναι απόρροια της ικανοποίησης των θεμελιωδών αξιωματικών αρχών του, ο δε θεσμός του γάμου σε αυτήν αποτελεί δημοκρατικό δικαίωμα με πανανθρώπινα χαρακτηριστικά και αξία, υπό την έννοια ότι κάθε αρσενικό και θηλυκό έχει το δικαίωμα να συνάψει δεσμό γάμου. Στο δημοκρατικό πολίτευμα οι εξαιρέσεις, που αποτελούν τις μειοψηφίες, γίνονται σεβαστές.

Δεν αντιμετωπίζονται, όμως, ως πανανθρώπινα δικαιώματα, διότι δεν αφορούν όλους τους πολίτες, αλλά απλώς ως δικαιώματα που καταγράφονται στο δημοκρατικό μητρώο με συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις για να αποφεύγονται αντιδημοκρατικές παρενέργειες, όπως δικαιώματα που δεν αποκλείουν πανανθρώπινα ή απλά δικαιώματα άλλων συμπολιτών. Για παράδειγμα τα δικαιώματα των ναζιστών πρέπει, συνταγματικώς, να αποκλείονται σε ένα δημοκρατικό καθεστώς. Το ίδιο και το αίτημα των ομόφυλων ζευγαριών για τεκνοθεσία, γιατί αποκλείουν, με βάση όλα τα μέχρι σήμερα επιστημονικά δεδομένα, τη δυνατότητα να ικανοποιηθούν τα δικαιώματα των νεογνών, των νέων πολιτών της κοινωνίας μας.

Ομόφυλα ζευγάρια και τεκνοθεσία

Έτσι η συμβίωση δυο ανθρώπων του ιδίου γένους, καλύπτεται νομικά από το σύμφωνο συμβίωσης, διότι η συμβίωση αυτή καλύπτει μόνον την μία από τις βασικές ανάγκες του γενετήσιου ενστίκτου, της ηδονής. Στην πραγματικότητα μία είναι η βασική ανάγκη του γενετήσιου ενστίκτου και αυτό είναι η αναπαραγωγή και επιβίωση του ανθρώπου ως είδος. Η ηδονή αποτελεί, απλώς, το εγγενές κίνητρο μέσω του οποίου εξασφαλίζεται αυτομάτως η αναπαραγωγή του γενετήσιου ενστίκτου, κατά τον τρόπο που ενεργεί και το ανοσοποιητικό στον άνθρωπο.

Αυτά συμβαίνουν και έτσι αντιμετωπίζονται ζητήματα αυτού του είδους σε πραγματικά δημοκρατικά πολιτεύματα. Το πρόβλημα είναι ότι τέτοια πολιτεύματα δεν υπάρχουν. Αυτά που υπάρχουν είναι στην καλύτερη περίπτωση ολιγαρχικά ρεπουμπλικανικά μορφώματα με διάφορες παραλλαγές, τα οποία μας το λανσάρουν σαν δημοκρατία οι νεοφιλελεύθεροι, οι σοσιαλδημοκράτες, οι διάφοροι σοσιαλίζοντες και μη ορθόδοξοι, αριστεροί. Οι ορθόδοξοι είναι οραματιστές που σχεδιάζουν να κτίσουν τα ανίκανα μονοπώλια κάθε μορφής που στο παρελθόν νικήθηκαν ακόμα και από τον διεφθαρμένο καπιταλισμό. Σε αυτά τα διεφθαρμένα καθεστώτα όλα επιτρέπονται και όλα απαγορεύονται και μάλιστα συνταγματικώς!

Δεν αποτελεί έκπληξη, επομένως, που προσπαθούν να νομιμοποιήσουν την τεκνοθεσία με τον μανδύα της δημοκρατικότητας περί ίσων δικαιωμάτων. Κάποιοι εξ αυτών για να ικανοποιήσουν τα αφεντικά τους που ψάχνουν για καινούργιες αγορές. Ιδίως οι αυτοαποκαλούμενοι “προοδευτικοί” δεν αρκούνται με τους ενδιάμεσους σταθμούς, που επιλέγει η ΝΔ. Αυτοί με μια και έξω απαιτούν εξίσωση πανανθρώπινων δικαιωμάτων και δικαιωμάτων μειοψηφιών. Είναι ανίδεοι, θύματα του συρμού, ή φερέφωνα αφεντικών;

Η ΝΔ, σύμφωνα με όσα διαβάζουμε, θα μας φορέσει πρώτα το γάμο και ύστερα θα έρθει και η ικανοποίηση της απαίτησης για τεκνοθεσία με το επιχείρημα, τώρα, ότι όλοι οι παντρεμένοι δικαιούνται να απολαμβάνουν το δικαίωμα της τεκνοποίησης. Αυτά, δε, τα περί συνειδησιακού που επικαλούνται ορισμένοι βουλευτές της ΝΔ, δεν έχουν καμιά σχέση με δικαιώματα και ως εκ τούτου το επιχείρημά τους είναι σαθρό. Ούτε και οι θέσεις της Εκκλησίας έχουν κάποια σχέση με τις δημοκρατικές θέσεις που επισημαίνονται ανωτέρω. Αυτό που σπάει τα ταμεία είναι οι ισχυρισμοί κονδυλοφόρων του συστήματος, οι οποίοι προωθούν τα αιτήματα των ομόφυλων ζευγαριών για τεκνοθεσία, κατηγορώντας τους άλλους για υποκρισία. Εδώ απλώς λέμε: “είπε ο γάϊδαρος τον πετεινό κεφάλα”!