H ευρω-κοινοβουλευτική μιζέρια

Κάποτε η τσαρική Ρωσία ευτύχισε -και για να είμαστε πιο ακριβείς περισσότερο η Τσαρίνα Αικατερίνη Β’- να έχει στρατάρχη τον ευφυή Ποτέμκιν. Ο στρατάρχης αυτός δεν ήταν μόνο καλός στις μάχες και στην συντροφιά που κρατούσε με την τσαρίνα. Εφάρμοζε μια έξυπνη πρακτική ώστε να παρουσιάζει στην αυτοκράτειρα μια φαινομενική ευμάρεια των εξαθλιωμένων περιοχών που διοικούσε. Από όπου και αν περνούσε η Αικατερίνη, ο ίδιος φρόντιζε να φαίνονται οι άνθρωποι χαρούμενοι και τα χωριά όμορφα και εύρωστα. Φυσικά οι ρωσικές επαρχίες δεν ήταν κάτι τέτοιο. Συνεπώς, η αυτοκράτειρα είχε σταδιακά αποκοπεί από την πραγματικότητα κυβερνώντας μέσα στο σκοτάδι. Έκτοτε βγήκε ο όρος «ποτεμκινοποίηση», δηλαδή η ωραιοποίηση των δυσάρεστων καταστάσεων.

Προ ολίγων ημερών η Κομισιόν δημοσίευσε το εαρινό ευρωβαρόμετρο σχετικά με το τι πιστεύει ο κόσμος για τους θεσμούς της ΕΕ. Βλέποντας τον τίτλο “Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο θεσμός της ΕΕ που απολαμβάνει την μεγαλύτερη εμπιστοσύνη” δημιουργείται πράγματι η εντύπωση ότι ο εκλεγμένος θεσμός της ΕΕ τα πάει καλά, είναι πιο κοντά στους πολίτες. “Το Κοινοβούλιο είναι το θεσμικό όργανο της ΕΕ που χαίρει μακράν της μεγαλύτερης εκτίμησης” δήλωσε ο πρόεδρος της Ευρωβουλής Αντόνιο Ταγιάνι. “Αυτό το Κοινοβούλιο εργάζεται για να μειώσει το χάσμα μεταξύ των Ευρωπαϊκών Θεσμικών Οργάνων και των πολιτών και κάνει καλά τη δουλειά του” προσέθεσε ο Ταγιάνι.

Ρίχνοντας όμως κανείς μια ματιά στα ποσοστά βλέπει ότι ο δημοκρατικός αυτός θεσμός προσπερνά την Κομισιόν 4 μονάδες και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα μόνο κατά 9%. Αυτός είναι ο πήχης της Ευρωβουλής; Πως κεφαλαιοποιούνται άραγε τα τόσα εκατομμύρια που κατευθύνονται σε μισθούς και πριμ σε αμφιβόλου δραστηριότητας ευρωβουλευτές; Η μεγάλη καμπάνια για τις επερχόμενες ευρωεκλογές και τα εκατομμύρια που δαπανώνται στην προώθηση των δραστηριοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου αυτό που κατάφεραν είναι να ακουμπήσει η συμπάθεια του κόσμου προς το ΕΚ το 50%. Μόλις 4 μονάδες από την Κομισιόν, έναν από τους πλέον αντιδημοφιλείς ευρωπαϊκούς θεσμούς εδώ και δεκαετίες.

Δεδομένου του παγιωμένου ευρωσκεπτικισμού και του ανερχόμενου αντιευρωπαϊσμού δεν είναι στατιστικές που αντέχουν σε παραπλανητικούς τίτλους και επευφημίες. Αν ο εκλεγμένος θεσμός της ΕΕ βρίσκεται στα ίδια επίπεδα σχεδόν με την τεχνοκρατική Κομισιόν τότε τα πράγματα είναι μάλλον πολύ σοβαρά. Και το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτό εκλαμβάνεται ως τάση επιτυχίας όπου αξίζει διαφήμιση.

Αρκεί η διαφορά στην εμπιστοσύνη που απολαμβάνει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο συγκρίσει με τους άλλους θεσμούς να θεραπεύσει την καταγεγραμμένη δυσπιστία των πολιτών κρατών-μελών στην ΕΕ; Μόνο το 40% του πληθυσμού έχει θετική εικόνα για την ΕΕ και μόλις το 42% την εμπιστεύεται. Επιπλέον, μόνο το 45% των Ευρωπαίων θεωρούν ότι η φωνή τους μετράει στις Βρυξέλλες και φυσικά δεν κάνει εντύπωση ότι τα μεγαλύτερα ποσοστά σημείωσαν οι Γερμανοί. Το 65% των οποίων πιστεύουν ότι επηρεάζουν τα ευρωπαϊκά δρώμενα. Εντυπωσιακό είναι ότι οι Ιταλοί και οι Γάλλοι, πολίτες κρατών πυλώνων της ΕΕ, δείχνουν ως οι πλέον απαισιόδοξοι για το μέλλον τη ΕΕ. Το 48% των Γάλλων και το 38% των Ιταλών δεν περιμένουν πολλά να γίνουν.

Το να διατυμπανίζεις την απειροελάχιστη δημοφιλία που διαθέτεις έχοντας απέναντι την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα το λες και… μιζέρια, χειρότερη από εκείνη των εξαθλιωμένων χωρικών του Ποτέμκιν. Ο Ταγιάνι σκεπάζει το χάσμα με την κοινωνία, δεν το μειώνει.