Ο πόλεμος και η δυστυχία δεν κάνουν διάλειμμα τα Χριστούγεννα

Πώς γίνεται να προσποιηθείς χαρά όταν γύρω γίνονται πόλεμοι; Δεν έχει σημασία αν είναι στη γειτονιά μας ή όχι, αφού όλοι “ζούμε” μέσω του διαδικτύου τη φρίκη και τη δυστυχία…των άλλων! Πόλεις ερείπια, διαμελισμένα σώματα, ακρωτηριασμένες ζωές, καραβάνια ανθρώπινων ψυχών που γλίτωσαν και ζουν κατά λάθος, με σακίδια στον ώμο, περπατάνε, χωρίς χάρτες, προς το άγνωστο. Άλλοι επιστρέφουν χωρίς να ξέρουν τι θα βρουν… Στοιβαγμένες ζωές σε σακίδια, όλη η περιουσία. Ό,τι μπόρεσαν να σώσουν. Πολλά παιδιά, που δεν θα πάρουν δώρα φέτος τα Χριστούγεννα, γιατί οι μάγοι κι αν ξεκίνησαν, δεν έφτασαν ποτέ τόσα χρόνια..

Η δυστυχία δεν κάνει διάλειμμα τα Χριστούγεννα. Οι ειδήσεις μεταδίδουν τη σκληρή πραγματικότητα της απανθρωπιάς σε όλο τον κόσμο, λίγες μέρες πριν αλλάξει ο χρόνος. Ποιος νοιάζεται; Μακάρι να ήξερε ο καθένας τι του επιφυλάσσει ο επόμενος χρόνος. Το μόνο σίγουρο… λαχείο, είναι να ντιλάρουμε με την κάθε μια καινούργια μέρα, και έως εκεί. Ούτε καν με την επόμενη, μιας και κανείς δεν ξέρει τι θα ξημερώσει. Και οι προφήτες δεν ζουν για να προβλέψουν το μέλλον. Όλα στον αυτόματο. Πάμε κι όπου βγει, αρκεί να μας ξημερώσει…

Τα φετινά Χριστούγεννα είναι αλλιώς…

Είμαι μία από τους τυχερούς, σκέφτομαι, καθώς γράφω αυτές τις γραμμές. Έξω βρέχει και εγώ είμαι στο ζεστό σπίτι μου. Στο χώρο που κάθομαι, ένα καράβι με φωτάκια αναβοσβήνει. Παράλληλο σύμπαν, το λες. Για να ξεδιψάσω, πίνω νερό μέχρι να νιώσω ικανοποιημένη. Όταν πεινάσω, θα μαγειρέψω ό,τι θέλει ο ουρανίσκος μου. Όταν νυστάξω, θα κοιμηθώ στο κρεβάτι μου. Αύριο, ας ξημερώσει πρώτα, και βλέπουμε. Στην αναμονή το “αύριο”.

Στο πικάπ παίζει ο “ύμνος” του Τζων Λένον, «Ο πόλεμος τελείωσε! Αν το θέλεις – Καλά Χριστούγεννα». «Το έγραψα», όπως είχε πει ο ίδιος, «επειδή είχα βαρεθεί το White Christmas, αλλά αυτό το τραγούδι λειτουργεί επίσης ως ένα μήνυμα διαμαρτυρίας ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ».

Σε κάθε πόλεμο, έως τις μέρες μας, Τζων!