Πάτρα και Γλυκά Νερά: Στήνουν “δίκες” τα κανάλια

Κι ενώ η έρευνα για τους θανάτους των τριών παιδιών της οικογένειας από την Πάτρα βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, με τους αξιωματικούς της Ελληνικής Αστυνομίας, ύστερα από παραγγελία του Εισαγγελέα Πρωτοδικών Πατρών, να διερευνούν ακόμα και την τελευταία λεπτομέρεια, έτσι ώστε να καταλήξουν λογικά σε τρία -και όχι σε ένα- αδιαμφισβήτητα συμπεράσματα, τηλεοπτικές εκπομπές και αυτοπροσδιοριζόμενοι αστυνομικοί ερευνητές μέσα από τα social media, επιδίδονται στο δικό τους κυνήγι μαγισσών.

Κι αφήνοντας στην άκρη τον κάθε αυτοπροσδιοριζόμενο, αξίζει να σταθεί κανείς στον τρόπο με το οποίο χειρίζεται την υπόθεση ο δημοσιογραφικός κόσμος και κατ’ επέκταση στο εάν αυτός ο χειρισμός εξυπηρετεί, βοηθά ή χρησιμεύει στο τέλος της ημέρας στην εξέλιξη των ερευνών. Πολύ φοβάμαι, δυστυχώς, ότι σε αντίθεση με το παρελθόν και τις λεγόμενες επιτυχίες της έντυπης ερευνητικής δημοσιογραφίας, όσο ο κλάδος εξελίσσεται ψηφιακά, παλεύοντας τόσο με τον χρόνο, όσο και κυρίως με την επιβίωσή του και τις παθογένειες που δημιουργεί, χάνει καθημερινά ολοένα και περισσότερο στην ουσία της ίδιας του της φύσης, δηλαδή της ουσιαστικής έρευνας.

Ας αναλογιστούμε, απλά ενθυμούμενοι, μια άλλη υπόθεση, την οποία σαφώς και δεν συνδέουμε με τη σημερινή, ούτε στην εξέλιξη, ούτε στο αποτέλεσμα, ούτε βεβαίως και στην ουσία της και αναφερόμαστε σε αυτή των Γλυκών Νερών. Μια υπόθεση, ο δημοσιογραφικός χειρισμός της οποίας, μάλλον θα έπρεπε να διδάσκεται ως παράδειγμα αποφυγής στις σχολές δημοσιογραφίας.

Βλέπετε, ήταν τέτοια η τηλεοπτική κυρίως διαχείριση της υπόθεσης, με σαφή στόχο τα νούμερα της τηλεθέασης, που έβαλε τους τηλεθεατές σε ένα αέναο κυνήγι μαγισσών, ώστε μόλις αποκαλύφθηκε ο δράστης, δυστυχώς ένα μέρος της κοινωνίας δεν ένιωσε αποτροπιασμό, αλλά δικαίωση! Δυστυχώς, δικαίωση, διότι υπήρξαν τηλεθεατές που έβαζαν κυριολεκτικά στοιχήματα, ότι φονιάς της άτυχης Καρολάιν ήταν ο ίδιος ο Μπάμπης. Υπήρξαν δηλαδή άνθρωποι, όσο κι αν αυτό φαντάζει απίστευτο, που και όμως με την αποκάλυψη του δράστη, ένιωσαν ό,τι ακριβώς και με την αποκάλυψη ότι φονιάς του Στεφανή στην τηλεοπτική σειρά “Σασμός” ήταν ο Μαθιός. Και τούτο δεν είναι απλούστευση, είναι γεγονός!

 “Δίκες” από τους πανελίστες

Με μία διαφορά όμως, ότι ακριβώς όλες αυτές οι υποθέσεις δεν είναι ούτε σήριαλ στην ελληνική τηλεόραση, ούτε όμως και μία παράλληλη εικονική πραγματικότητα. Είναι αληθινά γεγονότα, τα οποία συμβαίνουν σε μία κοινωνία, για το μέλλον της οποίας όλοι μας, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, φέρουμε την ευθύνη για τη διαμόρφωση και την εξέλιξή της.

Και επειδή προφανώς, οι υπεύθυνοι περιεχομένου των τηλεοπτικών καναλιών, ούτε γνωρίζουν από ψυχολογία, ούτε όμως και συμβουλεύονται ψυχολόγους, τους οποίους θα έπρεπε ήδη να έχουν εντάξει στο στελεχιακό τους δυναμικό, μήπως θα έπρεπε επιτέλους να ανοίξει το ζήτημα στον δημόσιο διάλογο; Διότι δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί το φαινόμενο να εκφέρονται απόψεις από δημοσιολογούντες χωρίς γνώσεις. Ούτε είναι δυνατόν ένας επιστήμονας, να απαντάει σε ανούσιες ερωτήσεις ευπαρουσίαστων πανελιστών και μάλιστα για τόσο σοβαρά θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία.

Κοντολογίς και επειδή η κατάσταση δείχνει να έχει ξεφύγει από κάθε έλεγχο, μάλλον είναι περισσότερο επιτακτικό από ποτέ να μπουν επιτέλους κανόνες στο ενημερωτικό σκέλος των τηλεοπτικών προγραμμάτων, ειδάλλως είναι ορατός πλέον ο κίνδυνος η αμετροέπεια να καταστεί συνήθεια και κατ’ επέκταση κουλτούρα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν αξίζει ούτε στον Πολιτισμό αυτού του τόπου, ούτε σε αυτές τις γενιές που έρχονται!