Πρόφερέ το όπως ο πρόεδρος Ρέιγκαν: γενοκτονία

Γράφει ο Βαγγέλης Γεωργίου –

“Όπως η γενοκτονία των Αρμενίων που προηγήθηκε, και η γενοκτονία των Καμποτζιανών που ακολούθησε και όπως πάρα πολλές διώξεις πολλών λαών που ακολούθησαν, το μάθημα του Ολοκαυτώματος δεν πρέπει να ξεχαστεί” είχε δηλώσει ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν το 1981, την ημέρα μνήμης για το Ολοκαύτωμα.

Σε άρθρο της στο αμερικανικό The Federalist η Stella Morabito ήλπιζε ότι ο Τραμπ θα έκανε λόγο για γενοκτονία των Αρμενίων, την ημέρα της επετείου (24 Απριλίου), ακολουθώντας το παράδειγμα του Ρεπουμπλικάνου Ρέιγκαν. Εις μάτην. Από την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι σήμερα, πρόκειται για τον μοναδικό πρόεδρο των ΗΠΑ που ξεστόμισε τη λέξη γενοκτονία όχι μόνο για τους Εβραίους αλλά και για τους Αρμένιους.

Πρόσφατα η Παγκόσμια Ένωση Εβραίων Φοιτητών έκανε ένα τεράστιο βήμα και αναγνώρισε την γενοκτονία των Αρμενίων. Δύο κινήσεις που αποτελούν παραφωνία για τα εκάστοτε κατεστημένα των δύο παραπάνω θεσμών. Η Ένωση αντιλήφθηκε ότι ο εβραϊκός λαός δεν είναι ο μοναδικός που μονοπωλεί τον ρόλο του μαζικού ιστορικού θύματος. Υπήρξαν και άλλοι λαοί που υπέστησαν συστηματική εξόντωση.

Παρόλα αυτά το Ισραήλ και το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συμβούλιο αρνούνται να μιλήσουν για γενοκτονία. Η αντίφαση βρίσκεται στο γεγονός ότι το εβραϊκό κράτος συνεχίζει να προβαίνει σε συστηματικές πολιτικές διώξεων των Παλαιστινίων. Το δε εβραϊκό Συμβούλιο έχει εξαπολύσει μια παγκόσμια εκστρατεία θυματοποίησης των Εβραίων και προστασίας του κράτους του Ισραήλ ζητώντας χρήματα από όλο τον κόσμο για τον αγώνα του. Τα βάζει με τον ΟΗΕ ότι δήθεν δαιμονοποιεί τις δραστηριότητες του Ισραήλ εναντίον του Παλαιστινίων.

Δεν θα δώσει γρόσι

Τα βάζει με την Ευρώπη που δεν προσφέρει ασφάλεια σε εβραιόπουλα και Εβραίους άνδρες, οι οποίοι “για μια ακόμα φορά φοβούνται να φορούν γαρμούλκες στους δρόμους της Γαλλίας και της Γερμανίας“. Για άλλη μια φορά οι εβραϊκές επιχειρήσεις και οι συναγωγές γίνονται στόχος και “για άλλη μια φορά, οι εβραϊκές οικογένειες εγκαταλείπουν την Ευρώπη. Αυτό είναι λάθος“, λέει το Εβραϊκό Συμβούλιο. “Αυτό είναι απαράδεκτο. Δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει ανεκτό. Μαζί, πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση όταν αντιμετωπίζουμε το μίσος και τις απειλές βίας κατά των Εβραίων … ειδικά σε αυτές τις περιόδους μεγάλων αναταραχών και αβεβαιότητας“.

Καλά όλα αυτά, αλλά όταν ο αέναος αγώνας εναντίον του αντισημιτισμού γίνεται αποσιωπώντας έτερα ολοκαυτώματα, εκπίπτει σε φτηνή διαιώνιση κενού αφηγήματος.

Ο Τραμπ προφανώς και δεν θα αφήσει τους “σκελετούς” και τα “φαντάσματα” του παρελθόντος να οξύνουν την κατάσταση με την ήδη απόμακρη νεοοθωμανική Τουρκία. Η Τουρκία, της οποίας η οικονομία ακροβατεί, τρέμει στην ιδέα να αντιμετωπίσει εκατοντάδες χιλιάδες αιτήσεις για αποζημίωση των απογόνων των θυμάτων της Αρμενικής Γενοκτονίας. Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ, συνυπολογίζοντας τη γεωστρατηγική σημασία της Τουρκίας, το γνωρίζουν και αυτό. Βέβαια, αν η Τουρκία το χειριστεί όπως η Γερμανία στην υπόθεση των Ελληνικών Ολοκαυτωμάτων τότε δεν έχει να φοβηθεί τίποτα: δεν θα δώσει γρόσι.

Πέρυσι, η πρέσβης των ΗΠΑ στα Ηνωμένα Έθνη επί εποχής Ομπάμα, Samantha Power, παραδέχτηκε, μέσω tweet, ότι «πολύ λυπούμαστε που, κατά τη διάρκεια της θητείας μας, στην κυβέρνηση Ομπάμα δεν αναγνωρίσαμε την Αρμενική Γενοκτονία». Η κυβέρνηση Ομπάμα έχει πολύ περισσότερα από άλλες κυβερνήσεις να λυπάται, αλλά και τρίτη θητεία να είχε πάλι δεν θα έκανε τίποτα.

Το γεγονός ότι παραδέχτηκε ο Ρέηγκαν την Αρμενική Γενοκτονία δεν τον κάνει καλό πρόεδρο. Το γεγονός ότι η χιτλερική Γερμανία εξόντωσε 6.000.000 Εβραίους δεν καθιστά τους Εβραίους αιώνια θύματα και τους Γερμανούς αιώνιους θύτες. Όταν αντιμετωπίζονται οι μεμονωμένες ιστορικές αλήθειες, χωρίς να αναμειγνύονται οι συμβολικές προεκτάσεις τους, τα έθνη βελτιώνονται και “δημιουργούν έτσι ένα ειρηνικό μέλλον” όπως είχε γράψει ο Τούρκος Taner Aksam. Την διπλωματία όμως την ενδιαφέρει πάντα το παρόν…