Τεκνοθεσία: Ο λογαριασμός στα παιδιά…

Η χρησιμοποίηση της γυναίκας και η μετατροπή της σε μια “παιδοποιητική μηχανή”, θέτει και πολλά βιοηθικά διλήμματα και συνιστά υποτίμηση της γυναίκας, ως ανθρώπινης προσωπικότητας. Επιπρόσθετα, πώς θα επιλεγεί η παρένθετη μητέρα για την τεκνοθεσία, με ποια κριτήρια και πώς θα επιτηρηθεί αυτή η γυναίκα, θα μπει σε καραντίνα; Στην διάρκεια της κύησης η μητέρα και το παιδί ζουν σαν ένα σώμα. Συνεπώς, ό,τι συμβαίνει στη μητέρα έχει άμεσες επιδράσεις στο έμβρυο.

Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι που μπορούν να προκαλέσουν διαταραχές κατά την κύηση και να δημιουργήσουν γενετικές ανωμαλίες στο μωρό, μη αναστρέψιμες μάλιστα. Η διατροφή επίσης παίζει σημαντικό ρόλο. Σοβαροί κίνδυνοι για την υγεία του εμβρύου υπάρχουν, αν η μητέρα καπνίζει, καταναλώνει μεγάλες ποσότητες αλκοόλ. Αξίζει να αναφερθεί και η συναισθηματική κατάσταση της εγκύου που μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του εμβρύου. Ποιος θα ελέγξει όλα αυτά;

Άξιον απορίας είναι η σιωπή των φεμινιστικών κινημάτων των γυναικών σε πρακτικές που μετατρέπουν τις γυναίκες, που ανήκουν στα οικονομικά ασθενέστερα και πιο ευάλωτα μέλη της κοινωνίας μας, σε εργοστάσια παραγωγής ζωής. Η μητρότητα δεν μπορεί να γίνει προϊόν εμπορεύσιμο μέσω της οικονομικής εκμετάλλευσης γυναικών, ως παρένθετων μητέρων. Υπάρχουν ζητήματα που είναι αδιαπραγμάτευτα, όπως η μητρότητα, που δεν μπορούν να τεθούν στο δημόσιο διάλογο, ως θέματα άποψης ή επιλογής και διεκδίκησης δικαιώματος μειοψηφιών. Ως εκ τούτου, δεν μπορεί να μετατραπεί η μητρότητα σε αντικείμενο εμπορικής συμφωνίας ή ακόμα χειρότερα συναλλαγής. Είναι χρέος του φεμινιστικού κινήματος να τοποθετηθεί και να κινητοποιηθεί προκειμένου να ματαιώσει τη ψήφισή του νομοσχεδίου.

Τεκνοθεσία: Ανεπαρκή δεδομένα

Οι άμεσα ενδιαφερόμενοι και οι κονδυλοφόροι του συστήματος, οι οποίοι προωθούν τα αιτήματα των ομόφυλων ζευγαριών για τεκνοθεσία, έχουν αναλογισθεί τα προβλήματα που μπορεί να έχουν τα παιδιά που θα έρθουν μέσα από αυτές τις οικογένειες, πώς θα είναι η πορεία τους στο σχολείο, ο συγχρωτισμός με τα άλλα παιδιά, η συμπεριφορά μερίδας συμμαθητών και φίλων τους ως προς την γονεϊκή τους ταυτότητα; Και το κυριότερο, αυτά τα παιδιά θα έχουν αποδεχθεί μία πραγματικότητα η οποία τους επιβλήθηκε και η οποία επέφερε ανατροπή των δεδομένων μίας φυσιολογικής ζωής;

Εφ’ όσον δεν υπάρχουν επαρκή στατιστικά στοιχεία για να γνωρίζουμε τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν, μήπως μετατρέπουμε αυτά τα παιδιά σε πειραματόζωα; Και αν υποθετικά, σε μέλλοντα χρόνο, διαπιστωθεί ότι το ιδιαίτερο οικογενειακό τους περιβάλλον επέδρασε αρνητικά για την υπόλοιπη ζωή τους, αυτό ποιος θα το χρεωθεί; Αυτή η συλλογιστική θα έπρεπε να αποτελέσει ανάχωμα στη “νομιμοποίηση” αυστηρά προσωπικών διαδρομών. Η ακραία εφαρμογή δικαιωματικο-κρατικών θέσεων, με το πρόσχημα ότι αποτελεί πρόοδο, εγκυμονεί κινδύνους που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνονται ή απλά αδιαφορούν όλοι εκείνοι οι δικαιωματίες που επιδιώκουν να δικαιωθεί η ατομική τους επιλογή, ως προς τον τρόπο ζωής τους.

Δεν νοείται προστασία “δικαιωμάτων”, τα οποία παραβιάζουν τα δικαιώματα της μητέρας φύσης. Οι προφάσεις που ακούγονται ότι και τα παιδιά από τις παραδοσιακές οικογένειες μπορεί να παρουσιάσουν τα ίδια προβλήματα, είναι προσχηματικές. Είναι γεγονός ότι υπάρχουν προβληματικές οικογένειες, αλλά αποσιωπάται ότι για κάθε τέτοια περίπτωση υπάρχουν εκατομμύρια άλλες στις οποίες κυριαρχεί η αγάπη, η θυσία, η προσφορά, με τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα υγιές περιβάλλον.

Φεστιβάλ περηφάνιας

Από την άλλη πλευρά, μπορεί κάποιος να διανοηθεί ότι πληρούν τις προϋποθέσεις για την ανατροφή παιδιών αυτοί που ευτελίζουν κάθε έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας αρχών και αξιών, στα φεστιβάλ περηφάνιας, όπου νεαροί αυτο-ξεφτιλίζονται με γυναικεία ρούχα, ημίγυμνοι επιδεικνύουν τα κάλλη τους, ενώ στα ξέφρενα πάρτι εκατοντάδες λικνίζονται με το αλκοόλ σε αφθονία δίχως αναστολές, σε μια ατμόσφαιρα πλήρους σεξουαλικής ελευθεριότητας. Κατ’ αρχάς, αυτού του τύπου οι παρελάσεις πλήττουν πρώτα και κύρια τους ίδιους τους ομόφυλους και ομοφυλόφιλους. Ασφαλώς οι συμμετέχοντες δεν αποτελούν καθρέπτη του συνόλου, αλλά με ποιο φίλτρο θα αποκλειστούν οι προαναφερόμενοι από την υιοθεσία παιδιώνq

Αναφερόμενος στο νομοσχέδιο για τον γάμο και την υιοθεσία στα ομόφυλα ζευγάρια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης θεώρησε ότι το θέμα αφορά λίγους. Στο νομοθέτημα δικαίως αντιτίθεται η μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, αφού επιχειρεί να μεταλλάξει τον θεσμό της οικογένειας που συγκροτεί την κοινωνία από αιώνες. Η κυβέρνηση με μία εμμονή, που παραξενεύει, προωθεί ένα νομοσχέδιο που ούτε καλύπτει καμία “κοινωνική ανάγκη”, ούτε το ζητάει η κοινωνία. Αντίθετα απ’ ό,τι δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις, η κοινωνία είναι κατηγορηματικά αντίθετη! Επιπρόσθετα, δεν το επιβάλλει το Διεθνές ή το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.

Τα τελευταία χρόνια, ο θεσμός του γάμου εθεωρείτο αναχρονιστικός και συντηρητικός και πολλά ετερόφυλα ζευγάρια επέλεγαν τη συμβίωση στις σχέσεις τους. Συνειρμικά, αυτή η εμμονή των ομόφυλων ζευγαριών στο θέμα του γάμου δημιουργεί ερωτηματικά και καχυποψία. Η επιμονή αυτή αναφέρεται απλά στη διεκδίκηση ενός δικαιώματος ή αποσκοπεί σε μία συστηματική στόχευση αποδόμησης αξιών; Μήπως η κοινότητα επιδιώκει μία ρεβάνς για τα χρόνια στο παρελθόν, που πράγματι υφίστατο καταπίεση και απόρριψη;

Δικαιωματισμός χωρίς όρια

Η πραγματικότητα γύρω μας μετατρέπεται με ταχείς ρυθμούς σε μια δυστοπική κόλαση εκφυλισμού. Προς επίρρωση, η ολλανδική οργάνωση παιδεραστών “Martijn”, η οποία προωθούσε την αποδοχή από την κοινωνία των συναινετικών σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ παιδιών και ενηλίκων, δεν μπορεί να τεθεί εκτός νόμου, όπως αποφάσισε ολλανδικό εφετείο που εξέταζε την υπόθεση αυτή. «Το έργο της οργάνωσης αντιτίθεται στη δημόσια τάξη, όμως δεν υπάρχει κίνδυνος διάλυσης της κοινωνίας», εξήγησε το Εφετείο του Άρνεμ-Λόιβαρντεν, στην ανακοίνωσή του. Οι Ολλανδοί παιδεραστές διεκδικούν μείωση του ορίου ηλικίας για σεξουαλικές σχέσεις, από τα 16 στα 12 χρόνια και νομιμοποίηση της παιδικής πορνογραφίας, της κτηνοβασίας και του ελεύθερου γυμνισμού σε δημόσιους χώρους!

Από την Ισπανία το επόμενο εκφυλιστικό φαινόμενο. Ο νέος νόμος περί προστασίας των ζώων, που προτάθηκε από την υπουργό Κοινωνικών Υποθέσεων της Ισπανίας Ιόνε Μπελάρα, εγκρίθηκε από το Κογκρέσο στις 9 Φεβρουαρίου 2023, προβλέπει ότι η κτηνοβασία, που μέχρι τώρα εθεωρείτο ποινικό αδίκημα, δεν είναι πλέον, υπό την προϋπόθεση ότι δεν προκαλείται βλάβη στο ζώο! Δηλαδή νομιμοποιείται η κτηνωδία… Δεν υπάρχει όριο στον εκμαυλισμό, το να θεωρούμε ότι οι απαιτήσεις και τα “δικαιώματα” που διεκδικεί οποιαδήποτε μειοψηφία θα πρέπει να τίθενται στο δημόσιο διάλογο και απευκταία να ικανοποιούνται, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, δεν υπάρχει πάτος σ’ αυτό το βαρέλι.

Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι, αυτή η μηδενιστική κουλτούρα έχει ισχυρές βάσεις σε πολιτικό επίπεδο αλλά και στα ΜΜΕ. Ο “βιασμός” της κανονικότητας και της ηθικής είναι καλά οργανωμένος. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει μία οργανωμένη αντίδραση που θα διαφυλάξει τον ιερό θεσμό της οικογένειας, τον θεσμό που κράτησε όρθιο το έθνος και σήμερα είναι σημαντικότερος από ποτέ. Η πλειοψηφία αρκείται σε σχολιασμούς από τον καναπέ. Στα όσα αναφέραμε ταιριάζει η ρήση του Άλμπερτ Αϊνστάιν «Μόνο δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο».

Αν ο Αϊνστάιν ήταν εν ζωή, στο δεύτερο σκέλος πιθανόν να πρόσθετε και την παρακμή της κοινωνίας. Η κοινωνική διάβρωση υπήρχε και πάντα θα υπάρχει, μόνο που τις τελευταίες δεκαετίες, έχει αυξηθεί με γεωμετρική πρόοδο. Από τη στιγμή που το παράλογο εμφανίζεται με τον μανδύα του λογικού και το λογικό παρουσιάζεται ως παράλογο, η κοινωνία κινείται χωρίς φρένα στον κατήφορο της παρακμής…