Το ερώτημα που ξεφεύγει του καθηγητή Σύψα

Με τη φράση: «Η οικονομία ξαναφτιάχνεται, αυτοί που θα χαθούν όμως, θα χαθούν» δήλωσε ο καθηγητής επιδημιολογίας και μέλος της επιτροπής των λοιμωξιολόγων, Νίκος Σύψας. Θέλει να πει ο καθηγητής, ότι προέχει η δημόσια υγεία και η προστασία της ζωής των πολιτών. Κανείς δεν μπορεί να διαφωνήσει, αλλά το ερώτημα είναι, πως γίνεται αυτό, όταν η οικονομία σου είναι στο τούνελ της νέας χρεοκοπίας;

Και επειδή πλέον το πρόβλημα δεν είναι μόνο ιατρικό, αλλά και βαθειά πολιτικό, είναι σχεδόν βέβαιο πως ο κ. καθηγητής θα πάει πάσο. Διότι η υγεία, χωρίς ισχυρό δημόσιο σύστημα είναι αδύνατο να προστατευτεί, ειδικά τώρα που οι μεγάλες πολυεθνικές των φαρμάκων, οι οποίες υποσχέθηκαν να παράξουν τα απαιτούμενα εμβόλια για την προστασία των ανθρώπων, αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ανάγκες.

Και όχι μόνο δεν μπορούν να ανταποκριθούν, αλλά επιπλέον οι ισχυρές, δηλαδή οι πλούσιες χώρες, έσπευσαν και έκλεισαν το 60% της παραγωγής για λογαριασμό τους. Και όπως διαπιστώσαμε η δική μας χώρα δεν συμπεριλαμβάνεται στις πρώτες επιλογές. Και αφού προέχει η υγεία, γιατί η σημερινή κυβέρνηση δεν ισχυροποίησε το δημόσιο σύστημα, ώστε αυτό να προστατεύσει καλύτερα και αποτελεσματικότερα τους πολίτες;

Ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων του καθηγητή της ιατρικής αυτό το ερώτημα; Έτσι φαίνεται.
Διότι η μόνη πρωτοβουλία που πήρε η σημερινή κυβέρνηση, ήταν το κάλεσμα της συζύγου του πρωθυπουργού Μαρέβας, η οποία στο πρώτο κύμα μας κάλεσε ένα βράδυ να βγούμε στα μπαλκόνια και να χειροκροτήσουμε τους εργαζόμενους στο εθνικό σύστημα υγείας για τις ηρωικές προσπάθειες που καταβάλουν.

Και όταν οι αρμόδιοι κυβερνητικοί φορείς δέχτηκαν πυρά για τη διαχείριση που έκαναν το φθινόπωρο στη Θεσσαλονίκη ο αναπληρωτής υπουργός υγείας κ. Κοντοζαμάνης δεν δίστασε να μεταθέσει τις ευθύνες για την έκρηξη των θανάτων εκεί στους γιατρούς, διότι όπως είπε, αυτοί αποφασίζουν ποιοι χρειάζονται να μπουν στις Μονάδες Εντατικής Θεραπείας και ποιοί όχι!

Υγεία και ταξικές ανισότητες

Τι είναι όμως η υγεία; Είναι μόνο η αντιμετώπιση της πανδημίας; Οι άλλες ασθένειες που πλήττουν παράλληλα τους ανθρώπους, είναι υπό έλεγχο; Οι εξετάσεις για δείγματα ασθενειών που δεν θα γίνουν, αφού το σύστημα είναι πλέον μονοθεματικό και φρακαρισμένο, ποιό κόστος σε ανθρώπινες ζωές, που θα μπορούσαν να σωθούν από έγκαιρες διαγνώσεις θα έχουν;

Έτσι το σύστημα γίνεται άκρως ταξικό με τους έχοντες να αγοράζουν προστασία υγείας στον ιδιωτικό τομέα και τους οικονομικά ασθενέστερους να καταφεύγουν σε προσευχές. Και δυστυχώς, λόγω των συνεπειών της πανδημίας στην οικονομία και την εργασία, αυτοί οι ασθενέστεροι είναι πλέον η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων.

Και όπως ανακοίνωσε από το βήμα της Βουλής ο υπουργός Οικονομικών «η κατάσταση είναι δύσκολη σε κομμάτι της ελληνικής οικονομίας, δεν θα καλύψουμε και όλες τις ανάγκες που προκύπτουν, λόγω ταμειακών και δημοσιονομικών πλαισίων». Με λίγα λόγια μας λένε ότι έρχεται κούρεμα στα μέτρα στήριξης πολλών πληττομένων επιχειρήσεων και των εργαζομένων τους. Το τελευταίο ερώτημα προς τους καθηγητές επιδημιολόγους: Μπορεί να διατηρήσει την σωματική και ψυχική του υγεία ένας άνθρωπος χωρίς στοιχειώδες εισόδημα;

Η καπιταλιστική απληστία…

Η αδυναμία του καπιταλισμού με τις νεοφιλελεύθερες επιλογές είναι πλέον φανερή. Κυβερνήσεις υποσχέθηκαν την λύτρωση με τους εμβολιασμούς. Και τώρα που ο ιός μεταλλάσσεται διαρκώς οι φαρμακευτικές επιχειρούν να αναδιαμορφώσουν τα εμβόλια για να ανταποκριθούν αρνούμενες να παραχωρήσουν τις πατέντες ώστε να μεγιστοποιηθεί η αναγκαία παραγωγή εμβολίων! Και αν έως ότου παραχθούν αυτά, ο ιός πάρει νέες μορφές.
Και πες ότι οι μαζικοί εμβολιασμοί δημιουργήσουν συνθήκες ομαλοποίησης στην παγκόσμια οικονομία. Η κόπωση του ταλαιπωρημένου από την απληστία των ανθρώπων πλανήτη μας δεν ανησυχεί κανέναν; Δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος από νέους άγνωστους επικίνδυνους ιούς;

Οι ληστρικοί πόλεμοι που οδηγούν τους απελπισμένους σε φυγή από τις πατρίδες τους, οι συνεχείς κρίσεις στη διατροφική αλυσίδα, η αύξηση της θερμοκρασίας, οι ξηρασίες και οι ερημοποιήσεις που θα υποχρεώσουν εκατομμύρια ανθρώπους να μεταναστεύσουν, δεν υπολογίζονται, για να μην χρειαστεί οι πολιτικές εξουσίες να απολογηθούν ως συνεργοί στο έγκλημα;

Ουσιαστικά λοιπόν το θέμα είναι άκρως πολιτικό. Και οι αυταρχικές κυβερνήσεις υπόδουλες στα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα όσο ποτέ, εκμεταλλεύονται τους περιορισμούς των ανθρώπων για να δημιουργήσουν συνήθειες, συνθήκες μόνιμου περιορισμού των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Συνθήκες που οι περισσότερες θα μείνουν και μετά την πανδημία.