Το κρίσιμο στοίχημα της φετινής τουριστικής σεζόν

Είναι αλήθεια ότι η φετινή τουριστική σεζόν παίρνει χαρακτηριστικά ντέρμπυ. Ο αντίπαλος είναι ο χρόνος, μιας και σε μια εβδομάδα θα διαβούμε το κατώφλι του Ιούλη και η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά από τον αριθμό 60. Τόσες είναι οι μέρες που μένουν, ώστε τα ταμεία των επιχειρήσεων να πάρουν ό,τι προλαβαίνουν σε μια ήδη πληγωμένη από τον ιό οικονομική περίοδο.

Φέτος λοιπόν, σε αυτό το σφιχτό χρονοδιάγραμμα, θα πρέπει να προσπεράσουμε πρωτοφανείς δυσκολίες που όμοιές τους δεν έχουμε ξανασυναντήσει. Για παράδειγμα, μπορεί μεταξύ Αγίου Πνεύματος και 1ης Ιουλίου να ήταν πάντα μια περίοδος πεσμένης εμπορικής κινητικότητας, όμως με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις –που είναι το οξυγόνο της οικονομίας–, μπορούσαν με τον τρόπο τους να πληρώσουν τα έξοδά τους.

Την μια ημέρα μπορεί να έκανε τζίρο ένα μαγαζί 150 ευρώ και την επόμενη να έμπαινε μια παρέα, μετά μια άλλη και να κατέληγε να κάνει τζίρο 1.000 ευρώ. Και αυτό ήταν το μοτίβο της τουριστικής σεζόν τις τελευταίες δεκαετίες. Όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις στον αυτόματο, από τον Μάρτιο έως τον Ιούλιο, ή τον Αύγουστο. Ό,τι και αν γινόταν πριν ή μετά, είχε δευτερεύουσα σημασία. Η ταμειακή του Ιουλίου και του Αυγούστου ήταν η κότα με τα χρυσά αυγά. Μόνο ένας πόλεμος, ή μια συντέλεια θα μπορούσε να την απειλήσει.

Μια άλλη, πάγια σταθερή του εγχώριου τουριστικού μοτίβου, είναι οι χρονικοί κύκλοι των μεταπτώσεων. Τρία χρόνια μπορεί σε ένα νησί να γίνεται το αδιαχώρητο και ένα ναυάγιο σαν του Sea Diamond να κοστίσει, όχι μια, αλλά πολλές σεζόν στη Σαντορίνη. Και αντιστρόφως, μια νέα παγκόσμια τάση με το “Selfie on the Caldera” να την απογειώνει ξανά στα ύψη. Πότε πάνω, πότε κάτω και ο ελληνικός ήλιος εγγυάται τους καρπούς!

Νέες σοβαρές προκλήσεις

Τώρα όμως έχουμε να αντιμετωπίσουμε νέες προκλήσεις. Δεν είναι μόνο η κουρεμένη σεζόν. Πρώτο και ισχυρότερο πλήγμα, με το καλημέρα, είναι το ζήτημα της χωρητικότητας των μπαρ, των ταβερνών και όσων χώρων είναι δημόσιας προσέλευσης, με τα τραπέζια από 10 να γίνονται πέντε. Το δεύτερο “κούρεμα” αυτή τη φορά χειροπιαστό, -50 % του αναμενόμενου τζίρου.

Σίγουρα πολλές επιχειρήσεις θα χρειαστεί να αλλάξουν σε πολλά επίπεδα για να αντέξουν. Άλλες πάλι, πιθανόν να μεταμορφωθούν κυριολεκτικά έως και να αλλάξουν ριζικά αντικείμενο, αν αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος να σώσουν την επένδυση και τη δουλειά τους.

Το μόνο όμως που δεν πρέπει να συμβεί, είναι η πτώση του ποιοτικού δείκτη. Αν είναι να σερβίρουμε ό,τι έχει στοκαριστεί σε καταψύκτες και οι μάγειρες να παραγγέλνουν τις φθηνότερες ύλες για να κρατήσουν τις παλιές τιμές, εκεί θα διαπραχθεί οικονομικό χαρακίρι! Οι τουρίστες πια, με ένα πάτημα ενός κουμπιού, έχουν διαδώσει την πληροφορία στα πέρατα του κόσμου.

Το φετινό πλήγμα δε θα πρέπει να αποσυντονίσει τους καταστηματάρχες και τους υπαλλήλους. Ώστε και με όρεξή να κάνουν τη δουλειά τους, αλλά και από την άλλη να μην καταφύγουν στην έκπτωση της ποιότητας. Άλλωστε, το έχει αποδείξει η ζωή, ότι όσες επιχειρήσεις πορεύτηκαν με σημαία την ποιότητα, είναι και αυτές που αντέχουν στο χρόνο. Ας ακολουθήσουμε αυτόν το δρόμο και δεν θα χάσουμε!