Το πρόβλημα είναι η νοοτροπία, όχι η καινοτομία

Δεν προκύπτει από εκρήξεις ή εκλάμψεις, αλλά από την τελειότερη δυνατή “εσωτερική καύση” των πληροφοριών σου για να προκληθεί η απαραίτητη ενέργεια κίνησης προς μια βιώσιμη πορεία. Σκέψου καινοτομικά και δράσε επιχειρηματικά επενδύοντας στη διαδικασία “τα αγαθά κόποις –κι όχι copies– κτώνται”. Η βελτίωση των προϊόντων ή υπηρεσιών σου δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς τη βελτίωση γνώσεων και δεξιοτήτων, ούτε και χωρίς την καθιέρωση μιας κουλτούρας συνεχούς ανατάραξης ελεγχόμενης από σένα και όχι από τους άλλους για να σε κρατούν θολωμένο.

Είναι μάταιο να βιδώνεις το “παξιμάδι” του μυαλού σου στα ίδια “πάσα” –αγκυλώσεις, νοοτροπία, στερεότυπα και λοιπά αδρανή- φθείροντας το “μπουλόνι” της μικρομεσαίας σου επιχείρησης. Ρίξε την ιδέα –απ’ όπου κι αν προέχεται*– στις μυλόπετρες του μυαλού των ανθρώπων σου (οικείους, συνεργάτες, φίλους κλπ.), πέρασε τη σμιλεμένη εκδοχή της από την προκρούστεια κλίνη της αγοράς, μάζεψε υποδείξεις, παρατηρήσεις και… επιπλήξεις, σύνθεσε την ελάχιστα βιώσιμη πρόταση αξίας (περιορισμένου κόστους πρόκληση άμεσων εσόδων και τεστ αποδοχής, συνάμα) και προώθησέ την στο κατάλληλο τμήμα της, την κατάλληλη χρονική συγκυρία και στην κατάλληλη τιμή!

Κι αν αποτύχεις σκέψου ότι καινοτομία δεν είναι ό,τι εσύ κρίνεις, αλλά αυτό που η αγορά εγκρίνει στη βάση των τριών καταλληλοτήτων: του αγοραστικού κοινού στο οποίο αφορά, στο χρόνο και στην τιμή εισαγωγής του προϊόντος/υπηρεσίας σου! Έχε κατά νου ότι, όπως δείχνουν τα στατιστικά, η αποτυχία δεν βρίσκεται στην πλευρά της καινοτομίας αλλά του επιχειρηματία που δεν τη διαβάθμισε ούτε και την “πλάσαρε” σωστά στο σωστό αγοραστή (σοφόν το σαφές, κοστοβόρον το ασαφές), στη σωστή τιμή (μπορεί να την αγοράσει;) και στη σωστή στιγμή (είναι ώρα για τέτοια;)! Θέτοντάς το διαφορετικά, το δικό σου πρόβλημα βρίσκει τη λύση του στην επίλυση του προβλήματος του καλύτερα προσδιορισμένου αγοραστή.

Μην επηρεάζεσαι από τους πολιτικούς μας που επαγγέλλονται την «Σωτηρίαν της Πατρίδος, δι’ ό και αποφεύγουν να την σώσουν· μετά την σωτηρίαν της δεν θα έχουν επάγγελμα» (Γ. Σουρής), δεδομένου ότι το δικό σου (επάγγελμα) σώζεται από τις “σωτήριες” λύσεις προς τον πελάτη σου.

Επιμύθιο

“Σπεύδε βραδέως” προσεγγίζοντάς τον δυνητικό σου πελάτη μεθοδικά, μελετώντας τις ανάγκες του και προτείνοντας λύσεις (πραγματικές) που μπορεί να αγοράσει. Ταυτόχρονα, “σπεύδε ταχέως” για την ιδιοποίηση των ωφελειών που σου αναλογούν ώστε η προσπάθειά σου να μην πάει στο καλάθι των αχρήστων ή –εξίσου ολέθριο– στο καλάθι του ανταγωνιστή που καραδοκεί!

Πρόσεχε! Πολλά καλάθια παίζονται, πολλά κεφάλια πέφτουν. Μην αυταπατάσαι, τα pass -επιμηκύνοντας την αγωνία της επιβίωσης- είναι εισιτήρια μιας διαδρομής προς τη φθορά, ούτε και ισχύει το παλαιόθεν λεγόμενο “πες μας που πας να σε πάμε” γιατί θα σε πάνε εκεί που θέλουν οι ξένοι (Γερμανοί κυρίως) “σωτήρες” μας με “μηχανοδηγό” τη ντόπια οικονομικοπολιτική “ελίτ”. Δεν κείσαι κάτοχος της απόλυτης αλήθειας, όπως θεωρούν εαυτούς οι πολιτικοί μας συμπεριφερόμενοι σαν ξερόλες χωρίς να διακυβεύουν τίποτα.

Εσύ διακινδυνεύεις πολλά όσο αυτοθεωρείσαι παντογνώστης απαξιώντας να καλύψεις τις ελλείψεις σου αξιοποιώντας τα ενδιαφερόμενα μέρη: εργαζόμενους, πελάτες, προμηθευτές, επενδυτές και γενικότερα, την κοινωνία που σε περιβάλλει, αντλώντας πόρους (γνώσεις, ιδέες, χρήμα), αλλά και αποδίδοντάς τους ένα δίκαιο μερίδιο του δημιουργούμενου πλούτου ώστε να συνοδοιπορούν μαζί σου! Το ταξίδι με παρέα είναι ασφαλέστερο (αν κάτι πάει στραβά;) και πιο διασκεδαστικό (μοιράζεσαι) μα και επειδή «το Όλον είναι μεγαλύτερο από το άθροισμα των μερών» (Αριστοτέλης).

*“Περιεχόμενο και προσδιοριστικοί παράγοντες της καινοτομίας” στο βιβλίο “Πλοηγός στα αχαρτογράφητα νερά της επιχειρηματικότητας”