Εθελοτυφλεί όποιος δεν βλέπει ότι η βάρκα γέρνει…

Στην Ελλάδα το πιο φανερό είναι η ακρίβεια. Το υπνωτικό μπαίνει στα ελληνοτουρκικά. Μία δημόσια εκδήλωση της ανησυχίας των ελίτ είναι η “στρογγυλή τράπεζα” που οργάνωσε η εφημερίδα “Καθημερινή”, όπου ποικίλοι εγκέφαλοι ψηλάφησαν το “σώμα” της χώρας, από τι πάσχει, πόσο αντέχει (ακόμα), τι χρειάζεται ώστε, όπως λένε, “να αλλάξουν όλα για να μείνουν τα ίδια”.

Διαβάζουμε ότι έχουν ήδη φύγει από τα νησιά μας πολύτιμα όπλα για την άμυνά μας για να σώσουμε την Ουκρανία από τους κακούς Ρώσους. Ταυτόχρονα διαβάζουμε ότι ούτε η Γαλλία έχει απόθεμα όπλων αρκετό για να πολεμήσει έστω μερικές μέρες, αν χρειαστεί, την ώρα που ο Μακρόν μιλάει για πόλεμο εναντίον της Ρωσίας! Εμείς για πόσες μέρες έχουμε οπλισμό αν η Τουρκία μας απειλήσει έμπρακτα; Κανείς δε θέτει, ούτε φυσικά απαντά, σε τέτοια ερωτήματα. Ο λόγος; Κυβέρνηση και αντιπολίτευση συμπλέουν σε ένα κλίμα εφησυχασμού, ότι όλα πλέον ρυθμίζονται ειρηνικά. Ωστόσο, αν κάποιος ανησύχησε μήπως ο πρωθυπουργός κινδύνευσε στην Ουκρανία, Έλληνας κάτοικος της Οδησσού κι αυτόπτης μάρτυρας λέει ότι η ρωσική οβίδα έπεσε τουλάχιστον δυο χιλιόμετρα μακριά τους!

Τελικά πρέπει να εθελοτυφλεί όποιος δεν βλέπει ότι η βάρκα γέρνει. Την πρώτη τετραετία δεν υπήρχαν φήμες ότι ο πρωθυπουργός πάει Ευρώπη. Τώρα (και όχι μόνο στην Ελλάδα) τα συστημικά (δεξιά) κόμματα παραπαίουν, μαζί και ο Μητσοτάκης με τη ΝΔ. Θέση εκτός Ελλάδας βρήκε πρώτος ο Τσίπρας που τον διόρισαν (η Ευρωπαϊκή Ένωση) επίτροπο Δυτικών Βαλκανίων, ανταμοιβή για τις Πρέσπες.

Συσσωρεύονται τα προβλήματα… 

Η διαφορά είναι ότι τα ελληνοτουρκικά απαιτούν πολλαπλάσιου μεγέθους και βάρους απώλειες, μας το λέει ολοκάθαρα ο Ερντογάν. Υπάρχει ανησυχία για τις αντιδράσεις όχι (μόνο) από τους πατριώτες αλλά και από όσους θα θέλουν να εμφανιστούν εκ των υστέρων σαν άσπιλοι σωτήρες-τιμωροί. Συνεπώς ο κ. Μητσοτάκης προετοιμάζει μεν το έδαφος, αλλά θέλει άλλος να βάλει την υπογραφή του. Επειδή όλοι ξέρουν ότι τα αφεντικά εκεί στις Βρυξέλλες και στην Ουάσιγκτον δεν θα είναι η πρώτη φορά που υπόσχονται θέσεις διαφυγής, αλλά δεν κρατάνε το λόγο τους.

Τα προβλήματα έχουν συσσωρευθεί από την Ουκρανία ως τη Γάζα και ήδη έχουν μεταφερθεί στις Μητροπόλεις, στην Ουάσιγκτον, στο Λονδίνο, στο Παρίσι και ιδίως στο Βερολίνο. Οι ηγεμονικές ελίτ αγωνίζονται με νύχια και με δόντια να καθυστερήσουν το ξέσπασμα των υποτελών, αλλά το κύμα φουσκώνει. Οι εξελίξεις στην Ουκρανία και στη Γάζα είναι ρωγμές που οφείλονται και ταυτόχρονα αποκαλύπτουν αδυναμίες στο κέντρο της Αυτοκρατορίας.

Αν υπάρξει τελικά ρήξη αυτή φαίνεται θα ξεκινήσει από το Κέντρο προς την περιφέρεια κι όχι το αντίστροφο. Η σκληρή πειθαρχία που έχει επιβληθεί απαγορεύει τοπικές εξεγέρσεις. Κανείς δεν τολμάει να ξεφύγει από το μαντρί – οι ΗΠΑ είναι πλέον επικίνδυνες για τους φίλους, έλεγε ο Κίσινγκερ. Παραμένει το ερώτημα για τη στάση του Βερολίνου. Σε ένα μικρό προτεκτοράτο, όπως η Ελλάδα, λίγοι θα μπορούσαν έγκυρα να απαντήσουν.