Για μια χούφτα ψήφους ανοίγουν κερκόπορτες

του Μένιου Τασιόπουλου  – 

Είναι γεγονός ότι η αντιπολίτευση έχει υιοθετήσει μία γραμμή μετωπικής σύγκρουσης με την κυβέρνηση Τσίπρα σ’ όλα σχεδόν τα ζητήματα. Η στάση της αυτή, όμως, τελικώς δημιουργεί σύγχυση, επειδή αναμιγνύει κρίσιμα εθνικά θέματα με θέματα ελάσσονος πολιτικής. Στην πραγματικότητα, συσκοτίζει τη σημασία κυβερνητικών πρωτοβουλιών μείζονος σημασίας.

Νομοθετικές πρωτοβουλίες όπως π.χ. αυτές των υπουργών Εσωτερικών κ. Σκουρλέτη και Παιδείας κ. Γαβρόγλου θα έπρεπε ως εκ της φύσεώς τους να είναι στην πρώτη γραμμή της κριτικής. Παρόλα αυτά, χάνονται μέσα στον σωρό των αντιπολιτευτικών καταγγελιών και κατ’ αυτό τον τρόπο τελικώς διευκολύνεται η κυβέρνηση να περάσει την πολιτική της. Ούτε τα Μίντια, ούτε πολύ περισσότερο οι πολίτες δίνουν την πρέπουσα προσοχή.

Ο υπουργός Εσωτερικών προωθεί ρυθμίσεις για την εκλογή των τοπικών και περιφερειακών διοικήσεων, για την επιλογή των αντιπεριφερειαρχών. Επίσης, δίνει τη δυνατότητα σε ψηφοφόρους να μετακινούνται από νομό σε νομό και να ψηφίζουν κατά το δοκούν. Το πιο επικίνδυνο είναι ότι θεσπίζει διαδικασία τοπικών δημοψηφισμάτων. Για να κατανοήσουμε τη σημασία αυτών των ρυθμίσεων ας αναλογιστούμε πως τέτοιου είδους ρυθμίσεις μπορούν να λειτουργήσουν στη Θράκη.

Είναι γνωστό η σταθερή στρατηγική επιδίωξη της Άγκυρας να διαμορφώσει στην ακριτική αυτή περιοχή συνθήκες “συνδιοίκησης”. Είναι γνωστή η δράση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, ο ρόλος της τράπεζας Ζιράτ και η πίεση που ασκεί το εκτεταμένο δίκτυο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, προκειμένου να τουρκοποιήσουν το σύνολο της μουσουλμανικής μειονότητας.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση διευκολύνει με τις πρωτοβουλίες της την αποσταθεροποιητική στρατηγική της Άγκυρας. Δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι ασκούνται δυτικές πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Ούτε προφανώς η ελληνική κυβέρνηση υπακούει σε τουρκικές εντολές. Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι η κυβέρνηση κινείται με μικροκομματικά ψηφοθηρικά κίνητρα.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι οι περιθωριακές ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πλέον προσλάβει τον χαρακτήρα μίας εξαιρετικά επικίνδυνης για την εθνική ασφάλεια κρατικής πολιτικής. Το δράμα είναι ότι η επικίνδυνες αυτές κινήσεις, για τους λόγους που προαναφέραμε ή και για άλλους που αξίζει να διερευνηθούν, δεν προσκρούουν στην αντίσταση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.