Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δικαιοσύνης

Η δίωξη ή πιο σωστά η καταδίωξη της Ελένης Τουλουπάκη, που υποχρεώθηκε να καταφύγει στο Ευρωκοινοβούλιο, αποτελεί στίγμα για τον πρωθυπουργό, που δικάζει και καταδικάζει δημόσια με νοοτροπία τυράννου. Η Δικαιοσύνη καλείται από τον κ. Μητσοτάκη να αναλάβει ρόλο δήμιου προσωπικότητας της πρώην εισαγγελέως Καταπολέμησης της Διαφθοράς, που προσπάθησε να ρίξει φως στην υπόθεση Novartis.

Ταυτόχρονα, η δίωξη αυτή, όπως και οι διώξεις των αντιεισαγγελέων Μανώλη και Ντζούρα, αποσκοπούν στον “φρονηματισμό” και την υποταγή των Ελλήνων δικαστών και εισαγγελέων στην εκτελεστική εξουσία. Το σήμα είναι σαφές. Όποιος δικαστής και εισαγγελέας τολμήσει να “αγγίξει” την “παρέα Μαξίμου ΑΕ”, θα έχει την τύχη τους. Μια τέτοια αυθαίρετη, παράνομη και βάναυση ενέργεια δυναμιτίζει την ασφάλεια που πρέπει να αισθάνεται κάθε δικαστής και εισαγγελέας, όταν ασκεί τα καθήκοντά του.

Η ανεξαρτησία που οφείλει να έχει η Δικαιοσύνη καταργείται όταν οι λειτουργοί της δεν έχουν τη δυνατότητα να κρίνουν και να αποφασίζουν μόνο με βάση το νόμο και τη συνείδησή τους και χωρίς το φόβο “αντιποίνων”. Αυτό δεν πρέπει να περάσει. Πολίτες, δικαστές, εισαγγελείς, δικηγόροι και όλοι οι νομικοί δεν είναι δυνατό να λησμονήσουν τον Μοντεσκιέ: «δεν υπάρχει πιο απάνθρωπη τυραννία από αυτή που ασκείται υπό τη σκέπη των νόμων και με τη σημαία της Δικαιοσύνης».