Ο Μητσοτάκης, οι επιδημιολόγοι του και η τραμπάλα

Πριν την έλευση του διαδικτύου, τα παιδιά δικτυώνονταν κοινωνικά μόνο στα πάρκα. Εκεί έβρισκαν άλλα παιδιά, έπαιζαν και έκαναν φιλίες. Όταν ένα μικρό παιδί έφτανε στο πάρκο, ευχόταν να μην υπάρχουν πολλά παιδιά για να πάει κατευθείαν στα αγαπημένα του παιχνίδια. Να κάνει γρήγορα κούνια και τσουλήθρα! Όταν όμως τα μικρά παιδιά έφταναν μπροστά σε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι, άρχιζαν να ψάχνουν αριστερά-δεξιά κάποιο άλλο παιδάκι για να παίξουν. Βλέπετε σε όλα τα πάρκα υπάρχει μόνο ένα παιχνίδι, που δεν μπορείς να παίξεις μόνος σου, αλλά χρειάζεται απαραίτητα δύο άτομα: η τραμπάλα!

Στο “πάρκο” της πολιτικής, ο κορονοϊός απέδειξε περίτρανα ότι είναι η “τραμπάλα” εκείνη, που από την μια πλευρά κάθεται η κυβέρνηση και το επιτελείο της και από την άλλη κάθονται οι φορείς, τα κόμματα και οι πολίτες. Όταν έφτασε ο κορονοϊός στην πόρτα μας, η κυβέρνηση ήθελε όλο το “πάρκο” της δόξας, για πάρτη της! Θεώρησε ότι κάνοντας “κούνια” και “τσουλήθρα” με τους λοιμωξιολόγους, θα μπορέσει να λύσει τoν γόρδιο δεσμό του κορονοϊού! Και αρχικά φάνηκε να τα καταφέρνει στην πρώτη καραντίνα.

Στο υγειονομικό επίπεδο με το πρώτο σκληρό lockdown περιόρισε τα κρούσματα και πέτυχε οι θάνατοι να είναι πολύ λίγοι σε αριθμό. Στο οικονομικό επίπεδο, δίνοντας κάποια μικρά ποσά ως επιδόματα για τις πρώτες 40 μέρες εγκλεισμού, έπεισε τους πάντες ότι η διαχείριση της κρίσης από την “ομάδα κρούσης” που είχε συστήσει ήταν σωστή. Από τα πρώτα, όμως, διαγγέλματα του πρωθυπουργού φάνηκε ξεκάθαρα ότι η κυβέρνηση αγνοεί πόσο σημαντική είναι η έννοια της πολιτικής ισορροπίας στην κρίση του κορονοϊού.

Έδειξε ότι θα ασχοληθεί με την υγειονομική κρίση και μόνο, αφήνοντας για αργότερα, την επέλαση της οικονομικής κρίσης που κάλπαζε με φόρα. Προφανώς διότι αγνόησε την άμεση επίπτωση που μπορεί να έχει η οικονομική κρίση, στον τομέα της υγείας. Ουδέποτε η κυβέρνηση δεν εξήγησε πώς θα χρηματοδοτηθεί επαρκώς την επόμενη χρονιά ο τομέα της υγείας. Ακόμη και αυτή η έκθεση Πισαρίδη που εκπονήθηκε πολύ αργά, αποτελεί απλά ένα “σετ ευχών” και όχι μια συστηματική επεξήγηση δέσμης μέτρων ανά οικονομικό κλάδο.

Η κυβέρνηση ξέχασε την οικονομία

Άργησαν πολύ να συνειδητοποιήσουν ότι δεν μπορείς να επιβάλεις σκληρά lockdown κάθε τρεις και λίγο, αλλά ούτε και μπορείς να πληρώνεις κάθε φορά επιδόματα στους εργαζόμενους προκειμένου να κάθονται σπίτι τους! Γιατί, τι θα συμβεί αν ο ιός εξακολουθήσει να βρίσκεται σε έξαρση και να επανέρχεται κάθε τρεις και λίγο στο μέλλον; Είτε αυτούσιος είτε ακόμα χειρότερα, με μια μεταλλαγμένη μορφή; Η πολιτική που αποφάσισε την περασμένη Άνοιξη να εφαρμόσει η κυβέρνηση, ήταν προφανές ότι θα αποτύχει, για έναν πολύ σοβαρό λόγο που ελάχιστα έχει συζητηθεί.

Όταν τελείωσε η πρώτη καραντίνα η κυβέρνηση δεν κατάλαβε ότι οι δάφνες της επιτυχίας έναντι του πρώτου κύματος του Covid-19 θα είχαν ένα αρνητικό αντίκτυπο. Τα ατομικά παιχνίδια, π.χ. κούνιες, δεν έχουν μακρά διάρκεια, γιατί στην υγειονομική κρίση ξεκίνησε να προστίθεται και η οικονομική κρίση. Και αυτό το παιχνίδι ισορροπίας, παίζεται μόνο στην τραμπάλα και πουθενά αλλού!

Ως ένα βαθμό, η κυβέρνηση δικαιολογείται στα λάθη που διέπραξε. Ήταν μια σχετικά νεόκοπη κυβέρνηση όταν ξέσπασε ο κορονοϊός, η οποία είχε να αντιμετωπίσει και τις σατανικές πρακτικές του Ερντογάν, ο οποίος έφτασε στο σημείο να εργαλειοποιεί τoν Covid-19 και τους μετανάστες εναντίον της Ελλάδας προκειμένου να λάβει ζεστό χρήμα από την ΕΕ.

Και ενώ επιχειρησιακά η κυβέρνηση τα πήγε πολύ καλά στην αντιμετώπιση της μεγάλης πρόκλησης στον Εβρο και στα νησιά, όπου μηδένισε τις μεταναστευτικές ροές, εντούτοις δεν τα κατάφερε καθόλου καλά στο ζήτημα της διαχείρισης της πανδημίας. Τα σφάλματά της ήταν πολλά, όμως μπορούμε να σταχυολογήσουμε τα κυριότερα.

Απανωτά σφάλματα

Πρώτον, η κυβέρνηση στην “ομάδα κρούσης” επέλεξε να έχει μόνο λοιμωξιολόγους και όχι οικονομολόγους. Έτσι για πολλούς μήνες απέτυχε να λάβει μέτρα και να προστατέψει τους κλάδους της οικονομίας από την καταστροφή που έφερε η πρώτη καραντίνα.

Δεύτερον, κατατρόμαξε τον κόσμο με υπέρμετρη διασπορά φόβου, ξεχνώντας ότι ακόμα κι αν βρεθεί εμβόλιο, ο φόβος θα συνεχίσει να παραμένει στους ανθρώπους για πολλά χρόνια και θα συνεχίσει να χτυπά την οικονομία, ειδικά τον τουρισμό, ακόμα και αν εμβολιαστούν άπαντες.

Τρίτον, δεν κάλεσε τα υπόλοιπα κόμματα και τους φορείς σε μια εφ’ όλης της ύλης συζήτηση, με σκοπό να μοιραστεί μαζί τους την ευθύνη της ενημέρωσης των πολιτών, αλλά θεώρησε ότι όλο αυτό μπορεί να το κάνει μόνη της με μια ομάδα λοιμωξιολόγων. Αντί να προβεί σε δημόσιο διάλογο με όσους είχαν διαφορετική άποψη, αρκέστηκε σε κατηγορίες έναντι μερίδας πολιτών, τους οποίους ο πρωθυπουργός αποκάλεσε “ψεκασμένους”. Εξάλλου, αρκετοί από όσους αποκάλεσε ο πρωθυπουργός “ψεκασμένους” είχαν ψηφίσει “μονοκούκι”.

Τέταρτον, ενώ η κυβέρνηση με τα πρόστιμα πέτυχε να επιβάλει χρήση μάσκας στο 99,9% του γηγενούς πληθυσμού, απέτυχε οικτρά να κάνει το ίδιο για όσους έχουν έλθει παράνομα στην χώρα και ζουν είτε σε καταυλισμούς, είτε σε σπίτια, με αποτέλεσμα να αργήσει πάρα πολύ ο έλεγχος της διασποράς του ιού εντός των μεταναστών.

Τέλος, ουδέποτε μπήκε στην διαδικασία να επιβάλει περιορισμούς στους μετανάστες που βρίσκονται στην χώρα μας, προφανώς για να αποφύγει τη βάσανο της κριτικής από ακροαριστερές οργανώσεις και ΜΚΟ. Επίσης απέτυχε να αποτρέψει τα κόμματα της αριστεράς απο το να σπάσουν τη καραντίνα και να βγουν στους δρόμους, δημιουργώντας δημιούργησε δυσφορία σε πολίτες που τηρούσαν ευλαβικά τα μέτρα.

Τραμπάλα μόνη της κάνει η κυβέρνηση!

Όλα τα παραπάνω, δείχνουν ξεκάθαρα ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης μαζί με την ομάδα των λοιμωξιολόγων, πίστεψαν ότι μπορούν να κάνουν μόνοι τους τραμπάλα καθήμενοι όλοι μαζί στη μια άκρη της σανίδας. Η απουσία “συμπαίκτη” στην απέναντι πλευρά της τραμπάλας, που θα έσπρωχνε με τα πόδια του αυτό το παιχνίδι ισορροπίας, συντέλεσε στο να κάθονται όλοι μαζί επί μήνες καταγής, πιστεύοντας ότι με τον τρόπο αυτό θα επέλθει ισορροπία! Φευ…

Το παιχνίδι της ισορροπίας έπρεπε να ξεκινήσει με την άρση της πρώτης καραντίνας. Έπρεπε να κληθούν κόμματα και επαγγελματικοί φορείς, αλλά και οι πολίτες, να καθίσουν στην άλλη πλευρά της τραμπάλας και να συγχρονιστούν με τους μηχανισμούς της κυβέρνησης. Πράγμα που δεν συνέβη ποτέ, προφανώς διότι δεν αποτελούσε κεντρικό στόχο της κυβέρνησης η οποία πίστεψε ότι θα τα καταφέρει μόνη της.

Πρέπει αρχικά να αλλάξει την σύνθεση της ομάδας διαχείρισης της κρίσης και να εντάξει σε αυτήν, οικονομολόγους και ανθρώπους της αγοράς, διότι πλέον η κρίση από υγειονομική, πρόκειται άμεσα να μετατραπεί σε εξόχως οικονομική. Κατόπιν, να πάψει να δέχεται εισηγήσεις του τύπου «για όλα φταίνε οι πολίτες» και να σταματήσει την ατέρμονη κόντρα των δημοσιογράφων με πολίτες που έχουν διαφορετική άποψη για την εφαρμοστέα πολιτική της.

Υπενθυμίζω ότι όταν τον περασμένο Ιανουάριο μια μικρή ομάδα οικονομολόγων, μεταξύ των οποίων και ο υπογράφων, προέβλεπαν ότι η μετάδοση του ιού στη Δύση, θα φέρει μια πτώση του παγκόσμιου ΑΕΠ κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες και του ελληνικού κατά μείον επτά μονάδες, η ελληνική κυβέρνηση υποστήριζε ότι η Ελλάδα θα έχει θετικό πρόσημο στην ανάπτυξη του ΑΕΠ. Τον Ιούνιο όταν λέγαμε ότι η πτώση του ΑΕΠ στην Ελλάδα θα είναι κοντά στο 10%, η κυβέρνηση έλεγε ότι θα υπάρξει πτώση κατά τέσσερις με πέντε μονάδες! Φανταστείτε τι συμβαίνει σήμερα, που η ίδια η κυβέρνηση λέει ανοιχτά ότι η πτώση του ΑΕΠ μας θα ξεπεράσει τις 10 μονάδες.

Έρχεται καταστροφή

Είναι γεγονός, ότι οι περισσότεροι Έλληνες τήρησαν τα περιοριστικά μέτρα. Από εδώ και στο εξής, η κυβέρνηση δεν θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο τον δολοφονικό ιό, αλλά θα έρθει αντιμέτωπη με την καταστροφή στην πραγματική οικονομία. Θα έρθει αντιμέτωπη με λουκέτα, απολύσεις ανεργία και φτώχεια. Και συν τοις άλλοις, θα έρθει αντιμέτωπη με ένα κύμα κατάθλιψης, που θα χτυπήσει όσους χάνουν τις δουλειές τους και τις περιουσίες τους.

Αν θέλει η κυβέρνηση να έχει κάποιες ελπίδες επιτυχίας, πρέπει να αντικαταστήσει άμεσα την εργαλειοποίηση του φόβου, ως μέτρο κατά της εξάπλωσης του ιού, με το εργαλείο της ειλικρινούς ενημέρωσης για τον Αρμαγεδδώνα που έρχεται. Οι απειλές πρέπει να αντικατασταθούν με την κατάρριψη των συνωμοσιολογικών μύθων και την εκπαίδευση των πολιτών σε συνθήκες διαβίωσης εντός κρίσης. Οι δημοσιογράφοι-εισαγγελείς πρέπει να αντικατασταθούν από ερευνητές-επιστήμονες και η διχόνοια να αντικατασταθεί με την ομόνοια.

Το διάστημα των 10 πρώτων μηνών, η κυβέρνηση τα κατάφερε διότι οι πολίτες ανέβηκαν στην άλλη άκρη της σανίδας κι έκαναν μαζί με την κυβέρνηση… τραμπάλα! Το ίδιο πρέπει και μπορεί να ξανασυμβεί.