Πολιτικό παιχνίδι με την υπερδόμηση στην Αττική

Δηλαδή είχαμε την ακύρωση του δευτέρου βαθμού γραφειοκρατίας, οποία υπήκουσα σε οργανωμένα συμφέρονται αδίστακτων κατασκευαστών και άπληστων ιδιοκτητών της αττικής γης, που από την εποχή του Αριστοφάνη (*) κερδοσκοπούσαν εις βάρος του αθηναϊκό λαού, είχε ακυρώσει την εντολή του Δήμου Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης προς τις αντίστοιχες Πολεοδομίες να παύσουν να εκδίδουν οικοδομικές άδειες, προ οριστικής απόφασης της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, που όμως το υπουργείο… “υπερδόμησης”, απειλεί να επαναφέρει με διάφορα νομοθετικά τερτίπια.

Η καλή μας κυβέρνηση έδωσε “δώρον” σε ιδιοκτήτες και οικοδόμους έναν επιπλέον όροφο πάνω από τον υπάρχοντα συντελεστή δομήσεως, συνεπής στην… καραμανλική παράδοση, που στην δεκαετία του 1950 επινόησε την αντιπαροχή σε οικοπεδούχους κι εργολάβους, προκειμένου να στεγάσει τους συρρέοντες από την επαρχία στο “κλεινόν άστυ” (Αθήναι), λόγω της τότε ανασφάλειας και ανεργίας που είχε συνεπιφέρει ο ανταρτοπόλεμος (1945-49).

Ως αποτέλεσμα της φθοράς της υπαίθρου, μετεφέρθη η καταστροφή εις Αθήνας και στα προάστεια της πρωτευούσης. Εν ονόματι της ελλείψεως στέγης, κατεδαφίσθηκαν υπάρχουσες προπολεμικές κατοικίες και στην θέση τους ανεγέρθησαν πολυκατοικίες πολλών ορόφων, αξιοποιήθησαν ακόμη και τα ανθυγιεινά υπόγεια, χωρίς καν να ληφθεί πρόνοια για γκαράζ αυτοκινήτων των οποίων, από τις δεκαετίας του 1960-70 ήδη διαφαίνονταν η διάδοση τους. Σήμερα η πόλις έχει γίνει ένα απέραντο πάρκινγκ, χωρίς πεζοδρόμια και με αποψιλωμένο “πράσινο”.

Η προπολεμική δόμηση των Αθηνών αλλοιώθηκε επί χούντας, προστέθηκαν και “ουρανοξύστες” και με την Μεταπολίτευση, η ανοικοδόμηση πήρε διαστάσεις κατακλυσμού της ελεύθερης γης από ποταμούς… τσιμέντου. Ακόμη κι οι χείμαρροι οικοδομήθησαν! Ως συνέπεια, το κλίμα της πόλεως άλλαξε (αυτό που λέει ο Κυριάκος “κλιματική αλλαγή”), η ποιότητα του αέρα υπεβαθμίσθηκε και μαζί με το “ολυμπιακό” αεροδρόμιο των Σπάτων, απ’ όπου ανά 30 δευτερόλεπτα απογειώνεται στον αττικό ουρανό ένα επιβατηγό αεροπλάνο, τα καυσαέρια καθιζάνουν στο διάσελο μεταξύ Πεντέλης και Πάρνηθας και δηλητηριάζουν τα ισχνά δάση, όσα έχουν αφήσει οι εμπρηστές ανέπαφα.

Σαν μη έφθανε η χειροτέρευση της αθηναϊκής ατμοσφαίρας κι απ’ τα καυσαέρια των 3,5 εκατομμυρίων ΙΧ αυτοκινήτων εν κυκλοφορία (αφού μόλις το 2000 απέκτησε η πρωτεύουσα στοιχειώδες δίκτυο μαζικής μεταφοράς επιβατών κι η… “συμπρωτεύουσα” όχι ακόμη, μία 25ετία αργότερα), οι… φιλελευθερίζοντες κομματάρχες της Μεταπολίτευσης, καταλλήλως ελαυνόμενοι υπό του “τεχνικού κόσμου”, που στερείται φιλοκαλίας, αξίωσαν την παροχή “δώρου” (μπόνους) στους ιδιοκτήτες τριορόφων κι άνω κατοικιών.

Αυτό έγινε δήθεν δια να επιταχυνθεί η οικονομική ανάπτυξη, που βραδυπορεί εξ αιτίας της 20ετούς χρηματοπιστωτικής κρίσεως που ξεκίνησε το 2005 και συνεχίστηκε το 2019 με τον εγκλωβισμό της πανδημίας, τον οποίον ελαφρά τη καρδία, υιοθέτησε η κυβέρνηση στα κελεύσματα της φράου Μέρκελ, όταν η Σουηδία, η Τουρκία και βεβαίως η Αμερική άφησαν αδέσμευτη την ιδιωτική οικονομία. Κι αυτό για να μην προσθέσουν στα θύματα της σοβαράς επιδημίας εκατομμύρια ανέργων κι απώλεια επενδυμένου κεφαλαίου δισεκατομμυρίων ευρώ των επιχειρήσεων, που βιαίως τις έκλεισαν για δύο χρόνια μαζί με τα σχολεία.

Υπερδόμηση: Η θεραπεία της οικοδομής

Έτσι φθάσαμε στο σωτήριον έτος 2024, οπότε ο υπουργός Οικονομίας ανακάλυψε ότι χάθηκε το 25-30% του εθνικού προϊόντος κι η οικονομική δραστηριότης υπολείπεται ακόμη εκείνης του 2009! Για την κάλυψη του κενού έγινε επαναφορά απ’ τους οικονομικούς εγκεφάλους της κυβέρνησης η παλιά θεραπεία της οικοδομής! Δηλαδή ότι έχει απομείνει από την θεομηνία του 1960-74 στοχοποιείται τώρα, με την ελπίδα ανακάμψεως της οικονομίας, της οποίας ο ρυθμός αναπτύξεως περιορίζεται στο ανεπαρκές 2% υπό της ευρωπαϊκής Κομισιόν.

Αλλ’ εκτός της πονηράς δωροδοκίας (μπόνους) της φράξιας τεχνικών και ιδιοκτητών, υπό του ΥΠΕΧΩΔΕ, η πτώση της αποταμιεύσεως κι η διεθνής άνοδος του κόστους κατασκευής δεν επιτρέπουν την πραγματοποίηση ικανών επενδύσεων, που να μπορούν να αποκολλήσουν την οικονομία από το τέλμα της στασιμότητας, στο οποίο συμβάλλουν κι άλλα λάθη πολιτικής (υπερφορολόγηση, καρτελοποίηση, δαιδαλώδης πολεοδομική νομοθεσία).

Αντί τριών μεγάλων επενδύσεων με ξένη τεχνολογία και κεφάλαια, προσανατολισμένων στις εξαγωγές (πχ. πυρηνική ενέργεια, ναυπηγεία συντηρήσεως της υπερποντίου ναυτιλίας, αναπροσανατολισμός της γεωργικής γης) επιλέγεται πάλι η μονοκαλλιέργεια του… τουρισμού, του οποίου η καθαρά προστιθεμένη αξία δεν υπερβαίνει το 18%. Η στασιμότητα έτσι παρατείνεται, η υπερχρέωση διευρύνεται και η κάμψη του πληθυσμού (γήρανση και υπογεννητικότης) θα αφήσουν τελικά ακατοίκητα τα διαμερίσματα που θα προκύψουν από τα “μπόνους” του ΥΠΕΧΩΔΕ.

Αλλά πόθεν παρέχεται η “δωρεά” στη “χρυσή βίζα”; Απ’ το φυσικό περιβάλλον – όσον έχει απομείνει – των μελλουσών γενεών! Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, που θα επιληφθεί συντόμως των αναστολών οικοδομικών αδειών, απορρίψεως τους απ’ τον δεύτερο βαθμό της παραδιοικήσεως και νομοθετήσεως υπό της… φιλελε-κυβερνήσεως, καλόν θα είναι να λάβει όλα αυτά τα δυσάρεστα υπ’ όψιν και να μην επηρεασθεί από τα γνωστά “λόμπι”. Αρκετά «πήραμε την ζωή μας λάθος» που λέει ο ποιητής.

(*) Βλ. Ιππής.