Σε θεωρίες συνωμοσίας καταφεύγει το Μαξίμου – Πόλεμος και με το συγκρότημα Μαρινάκη

Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, για πρώτη φορά στην πενταετία της, έχει χάσει τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων, βρίσκεται αντιμέτωπη με την ογκούμενη δυσαρέσκεια της κοινωνίας για μία σειρά ζητήματα – ακρίβεια, εγκληματικότητα, παραβιάσεις του κράτους δικαίου, γάμος των ομόφυλων ζευγαριών, απτή επιδείνωση στην Υγεία και στην Παιδεία – που αποτυπώνεται με μείωση των ποσοστών της, όπως και της αποδοχής του πρωθυπουργού στις δημοσκοπήσεις, ευρήματα που  προβληματίζουν το Μαξίμου.

Κατά την διάρκεια της συζήτησης η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα αναγκαστεί να απολογηθεί για λάθη και παραλείψεις που σχετίζονται με το δυστύχημα των Τεμπών, αλλά κυρίως για την επιχείρηση συγκάλυψης των ευθυνών της που εξελίχθηκε από τις πρώτες ώρες, ζήτημα που είναι η αιχμή του δόρατος της κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Πόλεμος Μαξίμου και συγκρότηματος Μαρινάκη

Είναι επίσης εμφανές ότι το Μαξίμου αντιδρά σπασμωδικά και επιχειρεί να προσδώσει στην πρόταση μομφής της αντιπολίτευσης άλλες διαστάσεις και να την διαβάλλει εκ των προτέρων ως εκδήλωση συνωμοσίας και προσπάθεια αποσταθεροποίησης από οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα, δηλαδή από το συγκρότημα Μαρινάκη. Δεν είναι μόνο ότι την “αποκάλυψη” των μονταρισμένων διαλόγων έκανε το “Βήμα”.

Με την έντονη αντίδραση της κυβέρνησης – φυσικά κατ’ εντολή του πρωθυπουργού – αποκτά δημόσιες διαστάσεις ο παρασκηνιακός πόλεμος που σοβεί μεταξύ του πρωθυπουργού και του άλλοτε φίλου του, ισχυρού οικονομικού και εκδοτικού παράγοντα, από την υπόθεση των υποκλοπών και μετά. Το καθεστώς Μητσοτάκη έχει δυσανεξία στην κριτική από τα ΜΜΕ. Πέραν αυτού όμως, όπως λένε κυβερνητικοί βουλευτές, ενώ χάνει έδαφος στην κοινωνία, αγωνιά για το εάν ένα μέρος τουλάχιστον των συμφερόντων που το στήριξαν στην άνοδο του και στην πρώτη τετραετία του έχει αρχίσει να του τραβά το χαλί και να διερευνά την επόμενη ημέρα.

Ένας επιπλέον παράγοντας των εξελίξεων είναι ότι πλέον είναι έντονη η δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του κόμματος του, όπως φάνηκε με τις 51 διαρροές στο νομοσχέδιο των ομόφυλων ζευγαριών και το ψυχικό ρήγμα στην κομματική βάση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα βρεθούν βουλευτές που θα καταψηφίσουν στην πρόταση μομφής. Από την άλλη η αναμενόμενη ψήφος εμπιστοσύνης από τους 157 βουλευτές της δεν εξασφαλίζει και την μακροημέρευση της, όπως δείχνει και το προηγούμενο της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου που πήρε ψήφο εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί μερικές ημέρες αργότερα.

Ορόσημο οι ευρωεκλογές

Στην περίπτωση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το ορόσημο είναι οι ευρωεκλογές. Το εάν το σφυροκόπημα της αντιπολίτευσης επιφέρει την περαιτέρω αποδυνάμωση της και – σε συνδυασμό με τις αρνητικές της επιδόσεις σε όλα τα ζητήματα που την αξιολογούν οι πολίτες – έχει σαν αποτέλεσμα ένα κακό αποτέλεσμα στις ευρωεκλογές, είναι το κύριο ερώτημα. Πάντως ακόμη και οι φιλικοί της πολιτικοί αναλυτές διαπιστώνουν ότι είναι πλέον σε σημείο καμπής, με κίνδυνο η πτωτική πορεία να καταστεί μη αναστρέψιμη και να καταγραφεί στις ευρωεκλογές αντιστροφή της πολιτικής δυναμικής. Ένα ποσοστό κάτω από 30%, με ταυτόχρονη άνοδο των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ήδη συζητείται ότι θα προκαλέσει εξελίξεις.

Φυσικά κατά την διάρκεια του τριημέρου η κυβέρνηση θα δεχθεί επιθέσεις και για τα άλλα ζητήματα κυρίως που αφορούν το κράτος δικαίου, τις υποκλοπές και την συγκάλυψη τους όπως και την διαρροή των προσωπικών στοιχείων των Ελλήνων του εξωτερικού, θέμα για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζει στο στόχαστρο τον νυν κυβερνητικό εκπρόσωπο και τότε γραμματέα της ΝΔ, Παύλο Μαρινάκη. Προεξοφλείται ότι η συζήτηση θα κυμανθεί σε υψηλούς τόνους, αλλά έχει σημασία πώς θα υπερασπιστούν οι βουλευτές της ΝΔ τα πολλά ολισθήματα του συστήματος Μητσοτάκη. Ήδη μέχρι την εκδήλωση της πρότασης υπήρχαν φωνές που έδειχναν στον Κώστα Καραμανλή την παραίτηση από την βουλευτική ασυλία, προκειμένου να δικαστεί.

Κεντροαριστερές αναζητήσεις

Από την εξέλιξη της πρότασης μομφής βγαίνει κερδισμένο το ΠΑΣΟΚ που είχε την σχετική πρωτοβουλία. Είναι δε η πρώτη φορά που συγκλίνουν τα κόμματα της Κεντροαριστεράς σε κοινοβουλευτικό επίπεδο μετά τις ευρωεκλογές. Δεν είναι δίχως σημασία ότι ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης την ώρα που το κόμμα του συνυπογράφει, έσπευσε να απαξιώσει την πρόταση μομφής, προβλέποντας ότι θα εξελιχθεί σε κοκορομαχία.

Ο ίδιος πλειοδότησε ζητώντας παραίτηση της κυβέρνησης και εκλογές, ενώ παράλληλα ζήτησε οι εκλογές να γίνουν με διεθνείς παρατηρητές, αφήνοντας να εννοηθεί ότι διαβλέπει ακόμη και νοθεία της διαδικασίας και των αποτελεσμάτων των εκλογών. Ενώ διαπιστώνουν την ανάγκη ευρύτερης σύμπραξης για να διαμορφωθεί ένας αξιόλογος πόλος απέναντι στην παντοδυναμία Μητσοτάκη, παράλληλα είναι υπαρκτός ο ανταγωνισμός μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ για την δεύτερη θέση.

Ο μεν ΣΥΡΙΖΑ έχει δείξει ότι στηρίζει πρωτοβουλίες του ΠΑΣΟΚ, πρώτα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση που είχε σαν αποτέλεσμα την επικράτηση του Χάρη Δούκα και τώρα στην Βουλή. Από την άλλη η ηγεσία Ανδρουλάκη δείχνει φοβική, είναι αμφίβολο εάν έχει ξεπεράσει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος της τετραετίας 2019-2023. Από την άλλη υπάρχουν στελέχη στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ που επιμένουν ότι η σύγκλιση θα πρέπει να συνεχιστεί, να εκδηλωθεί από την βάση της κοινωνίας και να φθάσει ακόμη και σε μελλοντική κυβερνητική συνεργασία.

Πάντως η πρόταση μομφής όσο και η επιχειρηματολογία ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Αριστεράς, δείχνει ότι οι διαφορές τους στο πολιτικό και κυρίως αντιπολιτευτικό πεδίο είναι μικρότερες από εκείνες που πολλές φορές θέλουν να εμφανίζουν τα στελέχη τους και υποκρύπτουν προσωπικές φιλοδοξίες και αντίστοιχες στρατηγικές.