Τα κόμματα στέλνουν τους ψηφοφόρους στον καναπέ

Η αποχή, ειδικά μάλιστα, αν υπερβεί το 50%, τότε ασφαλώς θα συμπράξει στην αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος, με ευθύνη των πολιτών-ψηφοφόρων. Η συμμετοχή στις εκλογές, δεν είναι μόνο δικαίωμα, αλλά ύψιστο Συνταγματικό καθήκον για όλους τους ψηφοφόρους που δεν εκχωρείται.

Ωστόσο, προκύπτουν ορισμένα βασικά ερωτήματα, στα οποία δεν δόθηκαν επαρκείς εξηγήσεις κατά την προεκλογική περίοδο, όπως: Ποιος ο ρόλος των ευρωβουλευτών και αν μπορούν να επηρεάσουν την πορεία της ΕΕ; Προς τα που “βαδίζει” η ΕΕ; Ποια Ευρώπη θέλουμε; Τι θα γίνει με την Κοινή Αγροτική Πολιτική; Πώς θα αντιμετωπίσει η ΕΕ το μεταναστευτικό και προσφυγικό πρόβλημα; Η Οικονομική και Νομισματική ενοποίηση, έχει παρουσιάσει στρεβλώσεις και αστοχίες, που έχουν πλήξει τις ασθενέστερες εθνικές οικονομίες και συνακόλουθα, τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, προς όφελος των οικονομικά ανεπτυγμένων χωρών; Υπάρχει βούληση του Διευθυντηρίου των Βρυξελλών, να “μετριάσει” τις οικονομικές ανισότητες στους κόλπους της ΕΕ; Γιατί η ευρωπαϊκή ακροδεξιά είναι σε ανοδική πορεία;

Τι σημαίνει η κατάργηση του δικαιώματος άσκησης βέτο στην ΕΕ για μικρότερες χώρες όπως είναι η Ελλάδα; Θα προχωρήσει και με ποιους όρους και προϋποθέσεις, η Κοινή Εξωτερική πολιτική και ευρωπαϊκή πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας; Η σχεδιαζόμενη δημιουργία του Ευρωστρατού, η κοινή παραγωγή εξοπλισμών και το ευρωπαϊκό σύστημα αεράμυνας, θα εξυπηρετεί αμιγώς ευρωπαϊκά συμφέροντα ή θα είναι η προέκταση και η ενίσχυση του ΝΑΤΟ, ώστε να στηριχθούν στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ; Έχει η ΕΕ δική της πολιτική και ενιαία ευρωπαϊκή πρόταση στα τεκταινόμενα στο ρωσο-ουκρανικό πόλεμο;

«Η Γερμανία προετοιμάζεται για πόλεμο λόγω της ρωσικής απειλής» δήλωσε ο Υπουργός Άμυνας της Γερμανίας Μπόρις Ποστόριους. Ποια είναι ελληνική απάντηση; Τα θέματα αυτά δυστυχώς, δεν ήταν στην αιχμή της προεκλογικής εκστρατείας, γι’ αυτό ακριβώς, ικανοποιητικές απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα, δεν δόθηκαν από τους υποψήφιους ευρωβουλευτές. Ή αυτές που δόθηκαν δεν έπεισαν, κάποιες μάλιστα ήταν αφελείς, αποτέλεσμα της άγνοιας και κάποιες άλλες εξόφθαλμα παραπλανητικές. Η ουσιαστική ενημέρωση για την Ευρώπη, δεν πέρασε από τους ραδιοτηλεοπτικούς δέκτες.

Να τιμηθούν οι λίγοι άξιοι από τους ψηφοφόρους

Ειδικά την τελευταία εβδομάδα στην “κορυφή” της προεκλογικής αντιπαράθεσης ήταν το πόθεν έσχες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης και του πρωθυπουργού. Μια ζοφερή προεκλογική εικόνα που οφείλεται, είτε στην σκοπιμότητα και τον τακτικισμό των κομμάτων, είτε στην άγνοια των υποψηφίων ή και στα δύο. Αυτό όμως, δεν δικαιολογεί την αποχή των πολιτών από την εκλογική διαδικασία.

Διότι οι απέχοντες, θα εκχωρήσουν την προσωπική ευθύνη και συνταγματική τους υποχρέωση να τιμήσουν με τη ψήφο τους κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις που υπάρχουν σε όλα τα κομματικά ψηφοδέλτια, ανθρώπων με ευρωπαϊκό όραμα, που και μπορούν και θέλουν να προωθήσουν τα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα στα θεσμικά όργανα της ΕΕ, όπως είναι το Ευρωκοινοβούλιο. Βέβαια, δε θα πρέπει να αγνοούμε και την ευρωπαϊκή πραγματικότητα. Θα επιλέξουμε 21 ευρωβουλευτές, που θα εκπροσωπήσουν τη χώρα στο Ευρωκοινοβούλιο, που όμως κάποιοι λίγοι ή περισσότεροι ευρωβουλευτές, εξελίσσονται σε χρυσοφόρους λομπίστες!

Γι’ αυτό με την ορθολογική επιλογή μας, θα αποτρέψουμε φαινόμενα όπως της Εύας Καϊλή, που δεν θα υποστηρίξουμε ότι είναι η μοναδική περίπτωση λομπίστριας που κονόμησε, διότι θα αδικούσαμε δεκάδες άλλους και “ακριβότερους”. Ή να μην μας εκπλήσσει η πάση θυσία προσπάθεια επανεκλογής της κ. Μισέλ Ασημακοπούλου, που όμως, το κόμμα της την απέσυρε για λόγους που δεν έγιναν ευρύτεροι γνωστοί στις “λεπτομέρειες” τους. Για αυτό ακριβώς επισημαίνουμε ότι, θα πρέπει να επιλέξουμε τους 21 πιο άξιους υποψήφιους ευρωβουλευτές. Το Ευρωκοινοβούλιο έχει αρκετές και αρκετά σημαντικές αρμοδιότητες. Μεταξύ των κορυφαίων αρμοδιοτήτων του είναι και ο επιμέρους καθορισμός και η τελική έγκριση του κοινοτικού προϋπολογισμού.

Το διακύβευμα για τους ψηφοφόρους

Επίσης, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πρέπει να εγκρίνει τον διορισμό όλων των νέων Επιτρόπων, για τη δημιουργία της καινούργιας Κομισιόν, καθώς και να υπερψηφίσει (ή τυχόν να απορρίψει) την Επιτροπή στο σύνολό της. Ακόμη, έχει το δικαίωμα πρότασης μομφής κατά τη διάρκεια της θητείας μιας Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

H EE δε διαθέτει εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφάλειας και Άμυνας. Η ΕΕ είναι ο χρηματοδότης και το παρακολούθημα της Αμερικανικής διπλωματίας, ενώ η άμυνα της ΕΕ έναντι οιασδήποτε απειλής έχει εκχωρηθεί στο ΝΑΤΟ. Η ΕΕ μετέχει ενεργά στο πλευρό των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, σε δύο πολέμους, στην Ουκρανία και τη Μέση Ανατολή και υιοθετεί αρχές και δόγματα της “οικονομίας Πολέμου”, ισχυρό παρακλάδι της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας, όπου αποφασιστικό ρόλο έχουν οι Δυτικές Πολεμικές Βιομηχανίες. Ήδη, Ευρωπαίοι πολιτικοί ηγέτες αναφέρονται όλο και συχνότερα στην προετοιμασία “για έναν πόλεμο μεγάλης κλίμακας και διάρκειας”.

Η στρατιωτικοποίηση της ΕΕ, ως μοχλός στήριξης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και της επιχειρησιακής αποτελεσματικότητας του ΝΑΤΟ, θα έχει ασφαλώς μετρήσιμες αρνητικές επιπτώσεις στην ευρωπαϊκή οικονομία. Ο τομέας της ενέργειας, της αγροτικής παραγωγής και ο κόσμος της εργασίας, που αυτός πρέπει να ευημερεί, θα “καλύψουν” κενά της “οικονομίας του πολέμου” και συνεπώς τα υπερκέρδη των Πολεμικών Βιομηχανιών.

Και παρά το κόστος της “οικονομίας του πολέμου”, η ασφάλεια των Ευρωπαίων πολιτών δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Παρούσα είναι επίσης και η επισιτιστική απειλή που μαζί με τα κερδοσκοπικά παίγνια των πολυεθνικών στα ευρείας κατανάλωσης ενεργειακά προϊόντα που επηρεάζονται από τις εξελίξεις στα πολεμικά μέτωπα.