Τι σημαίνουν οι κυβερνητικές αναταράξεις ενόψει ευρωεκλογών

Οι συνεχείς αποκαλύψεις για το δυστύχημα των Τεμπών και οι υποψίες περί συγκάλυψης δεν αφήνουν την κυβέρνηση να γυρίσει σελίδα, παρά τις προσπάθειές της. Η εκμετάλλευση των νομοθετικών ρυθμίσεων που καθιστούν τις εκάστοτε κυβερνήσεις υπεράνω απολογίας, πόσω δε τιμωρίας, θυμίζουν στους πολίτες τα ενδημικά προβλήματα της καθ’ ημάς κομματοκρατίας που ταλανίζουν την χώρα.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπραξε όπως οι προηγούμενες κυβερνήσεις σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν, αλλά όπως λέγεται συχνά, το νόμιμο δεν είναι και πάντα ηθικό. Οχυρωμένη πίσω από τον διαβόητο νόμο περί ευθύνης υπουργών(sic) και κοινοβουλευτικές εξεταστικές επιτροπές που βασίζονται στην απλή πλειοψηφία, η κυβέρνηση απώλεσε κάθε ευκαιρία να καταγραφεί ως μια πραγματικά σοβαρή μεταρρυθμιστική δύναμη. Μπορεί να προώθησε κάποιες μεταρρυθμίσεις, άλλες πιο ουσιαστικές και άλλες απλά για την βιτρίνα, αλλά έδειξε απρόθυμη να φτάσει το μαχαίρι ως το κόκκαλο και να θίξει τα πραγματικά κακώς κείμενα.

Κι ενώ μπήκαμε στην άνοιξη, με τον υδράργυρο να ανεβαίνει, ο καιρός στο πολιτικό σκηνικό προβλέπεται πολύ πιο άστατος. Για την ακρίβεια, αρχίζουν και παρουσιάζονται όλες εκείνες οι συνθήκες που μπορεί να προκαλέσουν μια πολιτική καταιγίδα, η οποία, στην καλύτερη περίπτωση, θα δημιουργήσει τρικυμίες για την κυβέρνηση στην πορεία προς την εκλογική αναμέτρηση του Ιουνίου.

Μακρύς ο κατάλογος των προβλημάτων

Η ακρίβεια που ροκανίζει τα εισοδήματα των νοικοκυριών και ακυρώνει τις όποιες πενιχρές αυξήσεις μοιράζει η κυβέρνηση, επιμένει παρά τις κυβερνητικές παρεμβάσεις, με την απληστία των εγχωρίων καρτέλ να είναι ξεδιάντροπα εμφανής. Η πρόσφατη άρνηση του πιστωτικού ιδρύματος Moody’s να αναβαθμίσει την ελληνική οικονομία στην επενδυτική βαθμίδα ή έστω να σημειώσει θετική πρόβλεψη, διέψευσε το αφήγημα της κυβέρνησης για το υποτιθέμενο “οικονομικό θαύμα” της Ελλάδος, θυμίζοντας πόσο ευάλωτη παραμένει η χώρα. Ουσιαστικά, με την κίνηση αυτή, τονίζεται το γεγονός ότι η όποια ανάκαμψη βασίστηκε εν πολλοίς σε πρακτικές και μεθόδους που δεν θεραπεύουν τα βασικά χρόνια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.

Εν τω μεταξύ, τα ήξεις-αφίξεις της κυβέρνησης στο μεταναστευτικό άνοιξαν κι άλλο τις ορέξεις των λαθροδιακινητών. Πλέον, η Γαύδος αρχίζει να μοιάζει με την Λαμπεντούζα. Αλλά η ανομία δεν αφορά μόνο στα διάτρητα σύνορα. Η βία έχει γίνει πια καθημερινό φαινόμενο, με πρωταγωνιστές τόσο αλλοδαπούς, όσο και ημεδαπούς κάθε ηλικίας. Το οργανωμένο έγκλημα καλά κρατεί και δεν μοιάζει να υπάρχει η διάθεση να παταχθεί.

Είναι φανερό λοιπόν ότι το κλίμα αρχίζει και βαραίνει και δεν φθάσαμε καν στους σκοπέλους των ελληνοτουρκικών. Ο Τούρκος πρόεδρος φροντίζει, όμως, δια της ακραίας ρητορικής του, να μάς υπενθυμίζει ότι ο βασικός στόχος της Άγκυρας δεν αλλάζει. Σε περίπτωση που η Ελλάδα τηρήσει τις κόκκινες γραμμές της, είναι θέμα χρόνου να επιστρέψει η Τουρκία στις γνωστές μεθόδους της. Ήδη, η Άγκυρα ετοιμάζει να στείλει ξανά γεωτρύπανο στην κυπριακή ΑΟΖ και αν δεν βρεθεί τρόπος να εμποδιστεί, το πιθανότερο είναι ότι θα προχωρήσει και νότια της Κρήτης, αμφισβητώντας και την ελληνική ΑΟΖ.

Εκτός αυτού, η εικόνα του πρωθυπουργού επλήγη από εξελίξεις στο εξωτερικό, που μέχρι τώρα θεωρείτο το δυνατό σημείου του. Το πρόσφατο καταδικαστικό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου εις βάρος της Ελλάδος χάλασε σε μεγάλο βαθμό το προφίλ που φιλοτεχνούσε ο κ. Μητσοτάκης και διασκέδασε τις φήμες που τον ήθελαν να μετακομίζει στις Βρυξέλλες μετά τις ευρωεκλογές σε κάποιο υψηλόβαθμο πόστο. Παράλληλα, η επίσκεψή του στις ΗΠΑ αναβλήθηκε εκ νέου, την ίδια στιγμή που η Τουρκία ανακοίνωσε ότι ο κ. Ερντογάν θα πραγματοποιήσει επίσημη επίσκεψη στον Λευκό Οίκο, στις αρχές Μαΐου.

Επισήμως, ο λόγος της αναβολής του ταξιδιού του κ. Μητσοτάκη αποδόθηκε στην πραγματοποίηση του συνεδρίου της ΝΔ, αλλά είναι δύσκολο να το πιστέψει κανείς αυτό. Το πιθανότερο είναι ότι δεν μπορούσε να εξασφαλίσει συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο Μπάιντεν στο Οβάλ Γραφείο, οπότε αναγκάστηκε να αλλάξει τα σχέδια του και να περιμένει πιο ευνοϊκές συνθήκες. Το θέμα είναι, γιατί δυσκολεύεται τόσο να κλείσει ο κ. Μητσοτάκης συνάντηση με τον Αμερικανό πρόεδρο, ενώ ο κ. Ερντογάν, που δεν φημίζεται να έχει καλές σχέσεις με τον κ. Μπάιντεν, βρίσκει πρόσφορο έδαφος;

Ήδη ματαιώθηκαν δύο προαναγγελθείσες επισκέψεις του πρωθυπουργού στην Ουάσιγκτον το 2024. Μήπως οι εξελίξεις αυτές συνδέονται με κάποια απαίτηση της αμερικανικής κυβέρνησης για παράδοση βαρύ οπλισμού, όπως τα S-300 ή πολεμικά αεροσκάφη, εκ μέρους της Ελλάδος στην Ουκρανία; Μολονότι η εικασία αυτή δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί, η ουσία είναι ότι η σημερινή κατάσταση απέχει παρασάγγας από το σχετικά πρόσφατο παρελθόν, όταν ο κ. Μητσοτάκης εκφωνούσε ομιλία στο Κογκρέσο και αποσπούσε τα εύσημα από τον αμερικανικό τύπο.

Όμως, μέσα στο διάστημα αυτό, η Ελλάδα έχει υποστεί μεγάλη ταπείνωση από την Αλβανία με το γνωστό θέμα της φυλάκισης του Φρέντι Μπελέρη, είδε το τουρκικό αίτημα για την αναβάθμιση των F-16 της να εγκρίνεται μαζί με την παράδοση μεγάλης γκάμας όπλων και αμυντικού υλικού, ενώ η ίδια ουσιαστικά έχει μείνει στάσιμη στην αναγκαία περαιτέρω αναβάθμιση του γερασμένου στόλου του πολεμικού ναυτικού της. Μάλιστα, πρόσφατα, ο υπουργός Άμυνας κ. Δένδιας ανακοίνωσε την πρόθεση της Ελλάδος να πουλήσει μεγάλο μέρος των παλαιότερων πολεμικών αεροσκαφών της, χωρίς να υπάρχει κάποια συμφωνία για αντικατάσταση που θα τηρήσει τις σημερινές ισορροπίες, τροφοδοτώντας φόβους ότι η Αθήνα ετοιμάζεται να απωλέσει το μεγαλύτερο στρατιωτικό πλεονέκτημά της απέναντι στην Άγκυρα.

Η σύγκρουση Μητσοτάκη-Μαρινάκη

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, πυροδοτήθηκε μεγάλη κόντρα μεταξύ της κυβέρνησης και του επιχειρηματία Βαγγέλη Μαρινάκη, ο οποίος από ένθερμο υποστηρικτή του κ. Μητσοτάκη έχει μετατραπεί σε σκληρό πολέμιο, επιτιθέμενος στην κυβέρνηση μέσα από τα ΜΜΕ που λειτουργούν υπό την ιδιοκτησία του. Η σύγκρουση αυτή έχει ήδη στοιχίσει στην κυβέρνηση δύο υπουργούς, ενώ υπάρχουν έντονες φήμες για ανασχηματισμό ή ακόμη και πρόωρες εκλογές.

Ίσως το πιο ανησυχητικό από όλα αυτά είναι ότι ανάμεσα σε όλα τα προβλήματα που αναφέρθηκαν, το σοβαρότερο για την κυβέρνηση μοιάζει να είναι η κόντρα με έναν ισχυρό επιχειρηματία και ιδιοκτήτη ΜΜΕ, σαν να μην αποτελούσαν όλα τα άλλα σοβαροί λόγοι να κλονιστεί η σταθερότητα μιας κυβέρνησης. Αλίμονο στην δημοκρατία και τον τόπο μάς αν η κάθε κυβέρνηση θεωρεί την συσσωρευμένη αγανάκτηση της κοινωνίας μπροστά στα προαναφερθέντα προβλήματα ως αμελητέα, αλλά κινδυνεύει από την δυσμένεια ενός επιχειρηματία που διαθέτει και όμιλο ΜΜΕ…

Αν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που υπαγορεύονται από τις όποιες ιδιωτικές ατζέντες καθορίζουν την ψήφο των πολιτών πιο πολύ από την αποτίμηση της πραγματικότητας, όπως την βιώνουν οι ίδιοι, τότε κοιμόμαστε όντως με τα τσαρούχια!