Βούκινο η Κύπρος με το σκάνδαλο των διαβατηρίων

Καλά και (τους) “αντέχει” αυτό το κράτος. Η Κυπριακή Δημοκρατία, που συμπληρώνει 60 χρόνια ζωής φέτος, βιώνει υπονομεύσεις και από το εξωτερικό αλλά και από το εσωτερικό. Είναι γνωστό πως υπονομεύεται συστηματικά και με βάση ένα διαχρονικό σχεδιασμό από τρίτους. Το ίδιο γίνεται, με άλλους όρους και στοχεύσεις εκ των έσω, από εκείνους που πατρίδα τους είναι το κέρδος. Σε όλες τις χώρες βιώνουν σκάνδαλα, γίνονται αρπαχτές, διακινούνται μίζες, μέσα από υπόγειες διαδρομές.

Σε μια ημικατεχόμενη χώρα, οι προτεραιότητες θα έπρεπε, κανονικά, να είναι διαφορετικές. Η κατοχή μπήκε βαθιά στο… ντουλάπι και έρχεται στη μνήμη κάθε επέτειο, ή σε κανένα μνημόσυνο, ή κηδεία λειψάνων, μέχρι πρότινος αγνοουμένων. Κι αυτό ως μέρος ενός προγραμματισμένου τελετουργικού. Για κάποιους όλα αυτά είναι εκτός πραγματικότητας.

Είναι ρομαντικά και απόμακρα. Η φήμη του κράτους δεν τους ενδιαφέρει. Ούτε η διεθνής εικόνα και αξιοπιστία. Αυτά θα ήταν εργαλεία για κάθε προσπάθεια ανατροπής των κατοχικών δεδομένων. Η διεθνής εικόνα ενός κράτους, εάν είναι καλή, είναι παράγοντας ισχύος. Εάν είναι κακή σαφώς και συνιστά πηγή κινδύνου. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει περάσει από διάφορες φάσεις και ως κράτος έχει δυσφημισθεί.

Αντιπαράθεση για το σκάνδαλο των διαβατηρίων

Παλαιότερα ήταν στο στόχαστρο και παρουσιαζόταν ως κράτος-πλυντήριο. Υπήρχε ο ισχυρισμός ότι όποιος ήθελε μπορούσε να ξεπλύνει χρήμα μέσω της Κύπρου. Αυτό, όπως λέγεται, έχει αντιμετωπιστεί. Μάλιστα διεθνείς και ευρωπαϊκές αναφορές κάνουν λόγο για κατάσταση που είναι υπό έλεγχο. Η “τάτσα”, όμως, έχει μείνει στη χώρα. Με το παραμικρό η Κύπρος είναι στο στόχαστρο, επειδή έχει δώσει δικαιώματα” στους διάφορους δυσφημιστές της. Εσχάτως είναι και το θέμα των διαβατηρίων.

Οι αποκαλύψεις του “Αλ Τζαζίρα” δεν έχουν αιφνιδιάσει κανένα. Στην κυβέρνηση το ήξεραν εδώ και μήνες ότι διεξαγόταν έρευνα από το συγκεκριμένο τηλεοπτικό κανάλι. Η χώρα για άλλη μια φορά έγινε ρεζίλι! Και το ρεζιλίκι συνεχίσθηκε με τη διαχείριση που έγινε εντός και εκτός Κύπρου, όπως και με τους ατέλειωτους καυγάδες. Οι νυν κυβερνώντες, που διανύουν τα μισά της δεύτερης θητείας, εκπαιδευμένοι στο συγκεκριμένο σπορ, ανέσυραν από τα συρτάρια τους δυο πεπαλαιωμένα, ξεπερασμένα, όπλα.

Το πρώτο αφορούσε τη συνωμοσιολογία του «εξωτερικού δάκτυλου», που έχει σχέση με την Τουρκία και τις διασυνδέσεις της με το Κατάρ. Μετά δοκιμάσθηκε ένα άλλο εργαλείο: Φταίνε και οι προηγούμενοι που έκαναν τα ίδια. Θα γίνει έρευνα και θα φανεί πόσο έφταιγαν οι προηγούμενοι, πόσο οι νυν ή και εάν φταίνε όλοι. Αλλά το θέμα είναι οι νυν που θέλουν να γίνουν και οι αεί κατά πόσο έχουν ξεχειλώσει το συγκεκριμένο Πρόγραμμα.

“Μαζί τα φάγαμε”

Δηλαδή εάν “μαζί τα φάγαμε”, απαλλάσσονται όλοι; Εάν έκαναν τα ίδια και οι προηγούμενοι σημαίνει πως ουδέν κακό; Ή ό,τι ισχύει πως «όλοι το ίδιο είναι» και εκεί που θα καούν αυτοί, ας καούν και οι άλλοι; Ποιοι θα καούν δεν ενδιαφέρει, η Κύπρος να μην καεί με τις συμπεριφορές τους. Αυτός που κρίνεται είναι εκείνος που κυβερνά, ασκεί εκτελεστική εξουσία.

Οι προηγούμενοι κρίθηκαν δυο φορές στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις. Τους έκριναν οι πολίτες. Τώρα γιατί οι πολίτες επιβράβευσαν τους νυν είναι μια άλλη, μεγάλη κουβέντα. Με ένα πολιτικό σύστημα που ανακυκλώνεται και βιοπορίζεται, στην πλειοψηφία του από τις πελατειακές σχέσεις, με παράλληλους μηχανισμούς, δεν μπορείς προφανώς να ανεβάσεις ψηλά τον πήχη.

Κι αυτό είναι και ευθύνη των πολιτών. Το πάρτι δεν σταματά. Όχι μόνο τώρα, αλλό από πάντα και η Κύπρος, φευ, βυθίζεται. Το πολιτικό σύστημα μαζί με διάφορες επαγγελματικές ομάδες, έχουν φτιάξει μια συμμαχία με όπλο το χρήμα και εργαλείο τα διαβατήρια και όχι μόνο.