Βρίσκεται η Ελλάδα στα πρόθυρα της γεωπολιτικής συρρίκνωσης;

Μπορώ με βεβαιότητα να δηλώσω ότι η Ελλάδα που ήξερα όταν εγκαταστάθηκα εδώ, το 1994, μοιάζει να βρίσκεται προ εξαφάνισης και να καταλήγει ως γεωπολιτικό παράρτημα των συμφερόντων της Αμερικής και του βρετανικού της μπάτλερ, με τα συμφέροντα αυτά να υποβοηθούνται και να ενθαρρύνονται από τους κάθε λογής ιδιοτελείς φιλόδοξους πολιτικούς και ψευτο-ακαδημαϊκούς της χώρας. Παρόλο που εύκολα μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι αυτή υπήρξε η μοίρα της Ελλάδας από τη δολοφονία του Καποδίστρια, η διαφορά είναι ότι η κατάσταση μοιάζει σήμερα να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.

Ας εξετάσουμε, όμως, τα πράγματα προσεκτικά, ξεκινώντας με το ελληνικό κράτος και τα ελαττώματά του. Τυχαίνει να θεωρώ ότι οι συντάξεις θα έπρεπε να αποτελούν το κύριο προεκλογικό ζήτημα, αφού η αποτελεσματική διοίκηση – και όχι τα ψευτο-ιδεολογικά παραληρήματα – αποτελεί το υπόστρωμα της κοινωνικής και κρατικής σταθερότητας. Αυτή είναι η κατάσταση στην Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια, με λαμπερή εξαίρεση τη δημιουργία των ΚΕΠ.

Είμαι, παρόλα αυτά, σαστισμένος από το γεγονός ότι ένα μέλος-κράτος της ΕΕ μπορεί τόσο εύκολα να μην υφίσταται καμία συνέπεια από τη μη πληρωμή των συντάξεών του. Άνθρωποι που δούλεψαν για μια ζωή και συνεισέφεραν χιλιάδες ευρώ στο κράτος είδαν τα λεφτά τους να υφαρπάζονται ή, στην καλύτερη περίπτωση, να παρακρατούνται. Πώς είναι δυνατόν μια Bουλή 300 κακομαθημένων (αριθμός έτσι κι αλλιώς υπέρογκος) να αποδεικνύεται ανίκανη να ικανοποιήσει τα πιο βασικά δικαιώματα αυτών που έχουν εργαστεί για πολλά χρόνια για να φροντίσουν τους εαυτούς τους και τις οικογένειές τους;

Δεν είναι οι εν λόγω πολιτικοί ευγνώμονες που έχουν εκλεγεί και έχουν ένα τεράστιο εισόδημα; Δεν έχει το ελληνικό κράτος και η Bουλή του το αίσθημα της ντροπής; Δεν έχουν ίχνος αυτοσεβασμού και αξιοπρέπειας; Είναι ανίκανοι να εφαρμόσουν τους νόμους;  Κάθε φορά που ο λογιστής μου, ο δικηγόρος μου ή εγώ ο ίδιος ζητήσαμε μια ημερομηνία για την έκδοση της σύνταξής μου, μας δόθηκε μια αναληθής ημερομηνία (περιμένω πλέον τέσσερα χρόνια). Όλα χαρακτηρίζονται από μία αναβλητικότητα και υπεκφυγή.

Το σκάνδαλο Siemens

Στην οικονομική σφαίρα, η διαφθορά στην Ελλάδα είναι τέτοιας έκτασης που καταντάει σχεδόν σουρεαλιστική: τα σκάνδαλα του Χρηματιστηρίου Αθηνών, του Βατοπεδίου και της Siemens είναι μόνο λίγα από τα πιο γνωστά παραδείγματα μαζικής διαφθοράς σε κρατικό επίπεδο. Το τελευταίο ήταν πραγματικά εκπληκτικό. Παρόλο που ο διευθύνων σύμβουλος του ελληνικού παραρτήματος της Siemens (Έλληνας υπήκοος) καταδικάστηκε, το έσκασε για τη Γερμανία. Η γερμανική κυβέρνηση αρνήθηκε να τον εκδώσει στην Ελλάδα με την αιτιολογία ότι ήταν επίσης πολίτης της Γερμανίας. Αυτά για την Europol.

Ίσως, όμως, η πιο ζημιογόνος περίπτωση διαφθοράς, σε αυτήν την περίπτωση αφορούσε τα στατιστικά, ήταν το 2002, όταν, με στόχο την υιοθέτηση του ευρώ, η ελληνική (σοσιαλιστική) κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ συνωμότησε με την Goldman Sachs προκειμένου να μαγειρέψει τα νούμερα. Το αποτέλεσμα ήταν η Ελλάδα που βλέπει κανείς σήμερα: μαζική ανεργία, διαρροή εγκεφάλων μεταξύ των νέων, αύξηση των αυτοκτονιών, τεράστιες περικοπές μισθών και φοροαυξήσεις αμφισβητήσιμης νομικής αξίας.

Προφανώς, τα μέτρα που επιβλήθηκαν από τις Βρυξέλλες είχαν επίσης οδυνηρό αντίκτυπο στην ελευθερία δράσης της χώρας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα όταν αμφιλεγόμενα ξένα οικονομικά συμφέροντα, συμπράττουν με διεφθαρμένους Έλληνες πολιτικούς. Ας στραφούμε τώρα στους ίδιους τους Έλληνες, για να δούμε αν οι ίδιοι είναι υπό εξαφάνιση, ή απλά την κοπανάνε από τις ευθύνες τους προς τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους.

Είναι οι πολίτες συνυπεύθυνοι;

Με λυπεί να θέτω ένα τόσο άσχημο ερώτημα, αλλά φαίνεται καμιά φορά ότι οι Έλληνες τα έχουν παρατήσει και επιδίδονται σε μια σκόπιμη, εκλογικευμένη αυτο-τύφλωση, συνδυασμένη με μια γερή δόση απάθειας. Έχω ρωτήσει πολλούς Έλληνες φίλους γιατί η κατάσταση δε βελτιώνεται, για να λάβω απαντήσεις του τύπου “τι να κάνουμε”, ή “είναι το σύστημα”. Μάλλον όχι βαθυστόχαστες…

Παρόλες τις φερόμενες ιδεολογικές διαφορές μεταξύ “Αριστεράς” και “Δεξιάς” και οι δύο έχουν αποδειχθεί εξίσου ανίκανες ως προς το θάρρος να επιδείξουν έστω και ένα ψήγμα ανεξαρτησίας της χώρας, με εξαίρεση ίσως τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος πράγματι κατάφερε να εξωθήσει τους Αμερικανούς από την αμερικανική βάση του Ελληνικού. Εν τούτοις σήμερα ο ιδεολογικός του αντίπαλος, Κυριάκος Μητσοτάκης, έχει βαλθεί να δώσει στην Αμερική ότι αυτή επιθυμεί. Η στρατιωτική βάση των ΗΠΑ στην Αλεξανδρούπολη αποτελεί κατάφωρο παράδειγμα της υποτέλειας της Ελλάδας.

Η Ελλάδα κάνει τη δουλειά που κάποτε έκανε η Τουρκία. Τώρα που η Τουρκία αξιώνει κάποιο βαθμό ανεξαρτησίας, οι ΗΠΑ απλά ολοένα και χρησιμοποιούν την Ελλάδα ως στρατηγική στρατιωτική βάση, με την ειρωνεία να είναι ότι οι πρώτες ακόμα θεωρούν την Τουρκία ως μεγαλύτερης στρατηγικής σημασίας για τα αντι-ρωσικά τους σχέδια. Μπορούν οι πολίτες της Ελλάδας να καταλάβουν τι συμβαίνει;

Σίγουρα μπορούν, όντες ένα αρχαίο και πεπειραμένο έθνος. Εν τούτοις προτιμούν να αποφεύγουν τα κρίσιμα ζητήματα, αντί να εργάζονται για την επίλυσή τους. Είναι φυσικά αληθές ότι η Βρετανία αποτελεί επίσης απόλυτο υπάλληλο της Αμερικής. Η διαφορά, παρόλα αυτά, είναι ότι στην πρώτη υπάρχει ακόμα ένα δυνατό κοινωνικό-πολιτικό ρεύμα υπέρ περισσότερης ανεξαρτησίας. Στη Γαλλία το ρεύμα αυτό είναι μάλλον ισχυρότερο.

Καμία χώρα, εν τούτοις, δεν ξεπερνάει την Ουγγαρία αναφορικά με την αυτοπεποίθηση, το κουράγιο και τον αυτοσεβασμό της τελευταίας, τα οποία διασφαλίζουν ένα σημαντικό βαθμό κυριαρχίας, ακόμα και ως μέλος του πολεμοχαρούς ΝΑΤΟ και μιας αυξανόμενα απολυταρχικής ΕΕ. Όσον αφορά στην Τουρκία, ο Ερντογάν θα πρέπει να επαινεθεί για την ανεξάρτητη στάση του. Η Ελλάδα και οι Έλληνες θα πρέπει να μιμηθούν τόσο την Ουγγαρία όσο και την Τουρκία και να ανακτήσουν κάποιο βαθμό αυτοσεβασμού, αντί να θάβουν το κεφάλι τους στην άμμο.