Ερωτήματα για την αποστολή φρεγάτας στην Υεμένη

Οι νέες τακτικές στα πεδία των επιχειρήσεων (Ουκρανία, Υεμένη κτλ) έχουν κονιορτοποιήσει όλα τα μέχρι τώρα στρατιωτικά δόγματα και επιχειρησιακά σχέδια. Είναι σε πλήρη εφαρμογή και εξέλιξη το ψηφιακό πεδίο μάχης, ο υβριδικός πόλεμος, η κυβερνοάμυνα και η προπαγάνδα των στρατιωτικών επιτελείων των εμπόλεμων κρατών, που μέσω των “πρόθυμων” ΜΜΕ, χειραγωγούν την κοινή γνώμη και παράγουν πολιτικο-διπλωματικά αποτελέσματα. Παράδειγμα τα μαχητικά υψηλής τεχνολογίας αμερικανικά F-35, τα γαλλικά Rafale και ρωσικά Su-57, πολεμικά αεροσκάφη πέμπτης γενιάς, πανάκριβα και με μεγάλο κόστος συντήρησης.

Προφανώς δεν αμφισβητείται η αξία τους στις επιχειρήσεις αεράμυνας ή επιδρομών, βομβαρδισμών με ακρίβεια σε στόχους ζωτικής σημασίας και αναχαιτίσεων, ωστόσο, είναι αδιανόητο να μην συνυπολογίζεται ότι μερικά drones μπορεί να επιφέρουν ένα πλήγμα πολλαπλάσιο από ένα πλήγμα που μπορεί να επιφέρει και το πιο σύγχρονο μαχητικό αεροσκάφος.

Τα drones είναι συστήματα αυτόνομα που εξελίσσονται διαρκώς, με μεγάλο δείκτη καταστροφικότητας και φονικότητας, που τώρα διαμορφώνονται και στα οποία ανήκει το μέλλον των στρατιωτικών επιχειρήσεων. Επιπλέον είναι μη επανδρωμένα, πάμφθηνα και με ελάχιστο κόστος συντήρησης. Η μαζική παραγωγή drones και η αξιοποίησή τους για εναέριες, θαλάσσιες, υποθαλάσσιες και χερσαίες επιχειρήσεις, αλλάζουν τα πάντα και για πάντα, στα επιτελικά πολεμικά σχέδια.

Η Ελλάδα, στο πλαίσιο των συμμαχικών της υποχρεώσεων, ως μέλος του ΝΑΤΟ (και που έχει συνάψει ισχυρές αμυντικές συμφωνίες με ΗΠΑ, Γαλλία και Ισραήλ), μετέχει προς το παρόν με έμμεσο τρόπο στις πολεμικές συγκρούσεις στην περιοχή μας. Συνεπώς και τα τέσσερα Γενικά Επιτελεία, το ΓΕΕΘΑ, το ΓΕΣ, το ΓΕΑ και το ΓΕΝ, είναι υποχρεωμένα, να μελετούν τα τεκταινόμενα στα πολεμικά μέτωπα, να συμπεραίνουν και να προσαρμόζουν τα επιτελικά τους σχέδια, αλλά και να αναθεωρούν τις εξοπλιστικές προτεραιότητες, προκειμένου να υλοποιούν με επιτυχία την εξωτερική και αμυντική πολιτική της κυβέρνησης.

Ο νέος αρχηγός ΓΕΕΘΑ

Ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Δ. Χούπης, αναλαμβάνοντας την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων ήταν εξαιρετικά σαφής: «Οι διαμορφωθείσες γεωπολιτικές εξελίξεις, το γεωστρατηγικό περιβάλλον ρευστότητος, τα διδάγματα των σύγχρονων συγκρούσεων, η καταλυτική διείσδυση της τεχνολογίας σε όλους τους τομείς διεξαγωγής των επιχειρήσεων, οι αναδυόμενες νέες απειλές με υβριδικά, μη συμβατικά και μη παραδοσιακά χαρακτηριστικά, ενίοτε κάτω από το κατώφλι του πολέμου, επιβάλλουν την αδήριτη ανάγκη και την αξιωματική επιταγή, οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας, να μετασχηματιστούν και να προσαρμοστούν επιχειρησιακά και οργανωτικά, λαμβάνοντας υπόψη τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας. Είμαστε υποχρεωμένοι να εξελιχθούμε. Να αλλάξουμε και να προσαρμοστούμε στα σύγχρονα δεδομένα, τα οποία αφορούν στη διεύρυνση και ανανέωση της προσέγγισης στην Εθνική Ασφάλεια». (Ημερήσια διαταγή παραλαμβάνοντος αρχηγού ΓΕΕΘΑ στρατηγού Δημητρίου Χούπη της 16ης Ιανουαρίου 2024).

Να επισημάνουμε κάποια στοιχεία, ως απόρροια των πολιτικό-στρατιωτικών εξελίξεων στην ευρύτερη γεωγραφική γειτονιά μας, που αφορούν την ελληνική παρουσία και συμμετοχή. Στον πόλεμο στην Ουκρανία μετέχουμε με στην παροχή στρατιωτικού υλικού στο στρατό της Ουκρανίας, που αξιοποιείται στην πρώτη γραμμή, στις μάχες με τον ρωσικό στρατό. Πολλά από αυτά τα υλικά τα έχουμε αποσύρει από τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου και δεν τα έχουμε αντικαταστήσει! Γιατί άραγε;

Η χώρα μας μετέχει στις κυρώσεις της ΕΕ εις βάρος της Ρωσίας, άρα οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις έχουν εκπέσει από το προνομιακό επίπεδο του πρόσφατου παρελθόντος, αλλά και εκείνου που έχει χαράξει η ιστορική καταγραφή. Η Ελλάδα ανήκει στον αντι-ρωσικό συνασπισμό ή κατά τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη «στη σωστή πλευρά της ιστορίας». Σε επίπεδο διεθνών σχέσεων και διεθνοπολιτικών ισορροπιών, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα δικαιωθεί η άποψη του πρωθυπουργού. Ίσως, να προκύψει  από την εξέλιξη των γεγονότων στο πολεμικό μέτωπο της Ουκρανίας και οδυνηρή προσγείωση στην πραγματικότητα, για την ελληνική διπλωματία.

Ερωτήματα για την εμπλοκή στην Υεμένη

Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να στείλει μια φρεγάτα στην Ερυθρά Θάλασσα, όταν θα έχει ετοιμαστεί πλήρως, για να αναλάβει πολεμική αποστολή, προκειμένου να συμμετάσχει στις επιχειρήσεις, που διευθύνονται από αμερικανικό αεροπλανοφόρο και έχουν στόχο να αποκρούσουν τις επιθέσεις των ανταρτών Χούθι της Υεμένης, σε βάρος εμπορικών πλοίων, μεταξύ αυτών και ελληνικής πλοιοκτησίας. Για την στρατιωτική συμμετοχή της Ελλάδας (υπό αμερικανική διοίκηση) στην εξελισσόμενη πολεμική σύγκρουση στη Μέση Ανατολή που επεκτείνεται και στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και στην Αραβική Χερσόνησο, προκύπτουν δύο ερωτήματα:

Το πρώτο, η αποστολή πολεμικού πλοίου εκτός Ελλάδας έχει την έγκριση της Βουλής; Και το δεύτερο, οι επιχειρήσεις στην Ερυθρά Θάλασσα (υπό αμερικανική διοίκηση) που προβλέπει προσβολές στο έδαφος της Υεμένης, έχουν την έγκριση του ΟΗΕ; Κοντολογίς, στέλνουμε πολεμικό πλοίο να πάρει μέρος σε πολεμικές επιχειρήσεις, χωρίς την έγκριση της Βουλής και χωρίς απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μετέχουμε, διότι αυτό απαίτησαν οι Αμερικάνοι!

Εδώ να σημειώσουμε οι Χούθι δεν είναι πειρατές θαλάσσης, αλλά είναι αντάρτες που διαθέτουν οιονεί κρατική υποδομή, τις κρατικές δομές της Υεμένης και ενισχύονται στρατιωτικά από το Ιράν, το θανάσιμο αντίπαλο δέος του Ισραήλ. Που ερμηνεύεται, ως αφετηρία αμεσότερης εμπλοκής του Ιράν, στη Μέση Ανατολή. Οι σιίτες αντάρτες Χούθι χρησιμοποιούν στις επιδρομές τους εναντίον εμπορικών πλοίων και drones ιρανικής κατασκευής.

Οι αντάρτες Χούθι πλήττουν πλοία ισραηλινών συμφερόντων και χωρών που στηρίζουν την πολιτική του Ισραήλ σε βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Zητούν την άμεση κατάπαυση του πυρός στη Λωρίδα της Γάζας, προκειμένου να σταματήσουν τις επιθέσεις τους σε βάρος εμπορικών πλοίων. Στα παραπάνω να προσθέσουμε και την στρατηγική σημασία της Αλεξανδρούπολης και της Σούδας στις εκτός Ελλάδας στρατιωτικές επιχειρήσεις (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ), σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή), που όμως ενισχύουν την ελληνική συμμετοχή στις εμπόλεμες περιοχές και φυσικά με το ανάλογο κόστος.

Ο ρόλος της Τουρκίας

Ο εκσυγχρονισμός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων συνιστά αδήριτη αναγκαιότητα, δεδομένου ότι το διεθνές περιβάλλον, ως απόλυτα συγκρουσιακό είναι ιδιαίτερα και πολύτροπα επισφαλές, με συγκεκριμένες απειλές για τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, την προστασία των οποίων έχουν επωμιστεί σε πρώτο και τελικό στάδιο οι Ένοπλες Δυνάμεις. Και δεν αποτελεί θεωρητική υπόθεση εργασίας, ότι τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα είναι υπό διαρκή απειλή και λόγω των πολεμικών συγκρούσεων στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας. Είναι μία αδιάψευστη πραγματικότητα, η επισφάλεια της εθνικής μας κυριαρχίας, που όμως, δεν βρίσκει χώρο στα εκτενή ραδιοτηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και ενημερωτικές εκπομπές, αφού τον καλύπτουν, σχεδόν μονοθεματικά, το θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών και εκείνο της τεκνοθεσίας.

Για τα ελληνοτουρκικά και προς επίρρωση του αμφιβόλου εγκυρότητας Συμφώνου Φιλίας των Αθηνών της 7ης Δεκεμβρίου 2023, για το οποία πανηγυρίζουν οι οπαδοί της άνισης ελληνοτουρκικής φιλίας, δηλαδή της δορυφοροποίησης της Ελλάδας, παραθέτουμε μια ενδιαφέρουσα δήλωση για τα ελληνοτουρκικά του ΥΕΘΑ Νίκου Δένδια: «Έχουμε δει μια αλλαγή ύφους στη συμπεριφοράς από την τουρκική πλευρά. Δεν έχουμε όμως δει την παραμικρή αλλαγή θέσεων. Η Τουρκία παραμένει σταθερή σε θέσεις, που η Ελλάδα δεν μπορεί να αποδεχτεί».

Ως γνωστόν η Τουρκία έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στην Ουκρανία, στη Μέση Ανατολή και την Ανατολική Μεσόγειο, όπου και προωθεί μέσω της εξαναγκαστικής διπλωματίας και της στρατιωτικής πυγμής τα νεο-οθωμανικά οράματα της “Γαλάζιας Πατρίδας”. Επίσης μια πραγματικότητα που η ελληνική κυβέρνηση δεν θέλει να βλέπει, αφού αρκείται στις υποσχέσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν, όχι όμως και του προέδρου Μπάιντεν, αφού αυτός δίνει υποσχέσεις και δεσμεύεται υπέρ των απαιτήσεων της Τουρκίας στις επικοινωνίες που έχει με τον Ταγίπ Ερντογάν.