Η εφιαλτικά παρούσα Ακροδεξιά – Το “ιερό” σκάνδαλο και οι πολιτικές προεκτάσεις

Η ακροδεξιά έχει “κανονικοποιηθεί” με ενέργειες του ίδιου του πολιτικού συστήματος, το όποιο αντιδρά μόνο όταν αισθανθεί να απειλείται εκλογικά. Έχει “κανονικοποιηθεί” και στο πεδίο του Kοινοβουλίου αλλά και σε άλλους θεσμούς. Όπως έγινε με την επιλογή του ηγέτη του ΕΛΑΜ ως θρονικού επιτρόπου στην Μητρόπολη Ταμασού, που προφανώς και ο διορισμός του είναι μια πράξη “κανονικοποίησης”, είτε έγινε σκοπίμωςείτε όχι.

Από τα όσα είπε και ο ίδιος, πάντως, ο Χρήστος Χρήστου, είχε ρόλο εκείνο το βράδυ, της 5ης Μαρτίου, καθώς κλήθηκε ως μάρτυρας όταν καταμετρείτο το χρήμα. Το γεγονός ότι δεν μπορεί ένας αρχηγός κόμματος να είναι και θρονικός επίτροπος και μάρτυρας καταμέτρησης (όχι ψήφων αλλά χρημάτων), το έχω επισημάνει και προ ημερών, γράφοντας για το σκάνδαλο.

Το θέμα, πέραν από τα όσα διαδραματίζονται στη Μητρόπολη, στη Μονή Οσίου Αββακούμ, στην Εκκλησία εν γένει, είναι ο ρόλος της ακροδεξιάς, που βρέθηκε στην εξίσωση. Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, αλλά και σε άλλες χώρες, υπάρχει αποδεδειγμένα σχέση Ιεραρχών με την ακροδεξιά. Στην Κύπρο, πλην εκείνης της δήλωσης του μακαρίτη του Αρχιεπισκόπου ότι οι Ελαμίτες είναι «καλά, μορφωμένα παιδιά»( μετά το πήρε πίσω), δεν διαπιστώθηκε άλλη σχέση. Χωρίς να σημαίνει ότι και ο τέως Αρχιεπίσκοπος είχε, απλά καταγράφηκε η δήλωσή του.

Στην ιστορία της Εκκλησίας της Κύπρου, αποδεδειγμένα, η άμεση σχέση με τον χώρο αυτό ήταν το 1973 όταν οι τότε μητροπολίτες επιχείρησαν πραξικόπημα κατά του Μακαρίου. Η συμπεριφορά τους συνδεόταν ευθέως με τους σχεδιασμούς της χούντας των Αθηνών και της ΕΟΚΑ Β. Άλλα δεδομένα δεν υπάρχουν ενώπιον μας.

Χρήμα, θρησκεία, ακροδεξιά

Η ακροδεξιά επενδύει στη θρησκεία, στα θρησκευτικά αισθήματα των πολιτών. Εισβάλλουν σε τέτοιους χώρους, παρουσιάζουν κοινωνικό έργο ( με τι λεφτά άραγε;) και βαθμηδόν αποκτούν πιστοποιητικό “κανονικοποίησης”, που εύκολα μπορούν να το βάλουν στο κάδρο και να ισχυρισθούν πως είναι “εναλλακτική επιλογή” στις εκλογές.

Αυτά τα πράττει η ακροδεξιά χωρίς να βρίσκει εμπόδια. Δεν μπορεί τα κόμματα του λεγόμενου δημοκρατικού τόξου να θυμούνται τον κίνδυνο της άκρας δεξιάς όταν πλησιάζουν εκλογές. Δεν μπορούν να αφήνουν πεδίο δράσης σε τέτοια Κινήματα, που παρουσιάζονται μεν ως αντισυστημικά αλλά αποτελούν βραχίονα του κατεστημένου. Είναι βασικά το λούμπεν κομμάτι της καθεστηκυίας τάξης.

Πώς μπορεί για παράδειγμα το ΕΛΑΜ, το οποίο επί προηγούμενης διακυβέρνησης έπαιξε πολλές φορές ρόλο εξαπτέρυγου, με το να “σώζει” ψηφοφορίες, να είναι μέρος της πλειοψηφίας για εκλογή Προέδρου της Βουλής να θεωρείται αντισυστημικό; Άλλωστε για τις… υπηρεσίες του έχει λάβει και Προεδρία Επιτροπής!

Ενόψει εκλογών, μετά την κατάκτηση της τέταρτης θέσης στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές, το ΕΛΑΜ στοχεύει να αναρριχηθεί περισσότερο. Φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις ότι έχει εισροές ψηφοφόρων από όλους τους χώρους. Θέλει πρωτίστως να… αρπάξει ψηφοφόρους από τον ΔΗΣΥ, εκμεταλλευόμενο τα εσωτερικά προβλήματα του κόμματος της δεξιάς. Κάποιοι δε από τη συντηρητική παράταξη για να εκδικηθούν την Πρόεδρο, φαίνεται να κατευθύνουν ψηφοφόρους προς το ΕΛΑΜ. Θεωρούν πως αυτή η μετακίνηση θα είναι προσωρινή. Πόσο, όμως, σίγουροι είναι;

Η “κανονικοποίηση” ενός ακροδεξιού αφηγήματος, που δύσκολα μπορεί να λειτουργήσει με δημοκρατικούς όρους, προσφέρει γήπεδο για να κινηθεί ανταγωνιστικά έναντι της δεξιάς. Αλλά και να ελκύσει ψήφους από πολίτες, που αποδοκιμάζουν το πολιτικό σύστημα και ριζοσπαστικοποιούνται. Είναι σαφές πως η ακροδεξιά στην Ευρώπη και αλλού, είναι το όχημα για ξέπλυμα αντιδραστικών, αντιλαϊκών πολιτικών και “διέξοδος” για διατήρηση παρακμιακών πολιτικών και πολιτικού προσωπικού.

Η ακροδεξιά είναι εφιαλτικά παρούσα ως αποτέλεσμα και της ανοχής που επιδεικνύεται έναντι της. Οι οικονομικές κρίσεις, η μάχη των ευάλωτων με τη σκληρή καθημερινότητα δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται με συνταγές της ακροδεξιάς. Διέξοδο θα μπορούσε, για παράδειγμα, να αποτελέσει η Αριστερά, που πανευρωπαϊκά δεν κατάφερε να αποτελέσει ισχυρό εναλλακτικό ρεύμα.