Στην Βουλή αποδεικνύεται η γύμνια της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας

Αν και, όπως έχω ξαναγράψει, χάθηκε μια μοναδική ευκαιρία να καταδειχθεί η πολιτική γύμνια της πλειοψηφίας, με το νόμο για το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, έστω τώρα η παρούσα πρόταση δυσπιστίας, ίσως αποτελέσει αφορμή να ακουστούν από την Βουλή όλα όσα έχουν επικοινωνιακά υποβαθμιστεί την τελευταία πενταετία και αποτελούν δείγματα κακής και επικίνδυνης (όπως τα Τέμπη) διακυβέρνησης από το παρόν καθεστώς.

Φυσικές καταστροφές (Ρόδος, Ηλεία, Εύβοια, Θεσσαλία κ.α.), κατάρρευση του ΕΣΥ, δυσβάστακτη και δυσανάλογη ακρίβεια, πληθωρισμός, υψηλά επιτόκια και συνακόλουθα νέα γενιά κόκκινων δανείων, δυσοίωνα οικονομικά δεδομένα (χρέος, ισοζύγιο, ανάπτυξη) διαπιστωμένα και από διεθνείς οικονομικούς οίκους, παιδεία, εξωτερικά θέματα (εξοπλισμοί, Ουκρανία, Κυπριακό, Αιγαίο, ΑΟΖ, ναυτικά μίλια κ.α.), τραγωδίες (Τέμπη), Κράτος Δικαίου, παρακολουθήσεις κλπ), Δικαιοσύνη, εγκληματικότητα και ανασφάλεια, μη διασφάλιση προσωπικών δεδομένων, διαρροή mail), είναι κάποια από αυτά που δεν μπορούν πλέον να κρυφτούν κάτω από το χαλί των ελεγχόμενων ΜΜΕ και μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Διακόσια τρία χρόνια μετά την επανάσταση, πενήντα χρόνια Μεταπολίτευσης και σαράντα δύο χρόνια στην ΕΕ, η χώρα δεν μπορεί, δεν είναι δυνατόν να παρουσιάζει αυτή την εικόνα. Την ίδια ώρα κάποιοι επαναπαυμένοι στις δάφνες της (επίπλαστης και εύθραυστης) μονοκρατορίας τους, αλλά και οι εθελοτυφλούντες υποστηρικτές τους, διατείνονται ότι η χώρα είναι σε καλό δρόμο. Οι ελπίδες όμως που γεννιούνται μετά από ταραγμένες περιόδους, εύκολα και άμεσα διαψεύδονται από το διαχρονικό κυβερνητικο-διοικητικό χάος και την γενικευμένη αναξιοπιστία του πολιτικού συστήματος, που οδηγεί στην περιθωριοποίηση και την αποθέωση των άκρων και της ανελευθερίας.

Τραυματισμένη Βουλή και Δημοκρατία

Είναι μεγάλο το βάρος που σηκώνει ο κάθε κυβερνήτης αυτού εδώ του τόπου κι αυτό οφείλει να το γνωρίζει, τόσο ο ίδιος όσο και οι πολίτες που πιστεύουν με ευκολία τα μεγάλα λόγια και δίνουν λευκές επιταγές. Έχει τραυματιστεί η Ελληνική Δημοκρατία, (και κοινωνία) κυρίως από την αναξιοπιστία των ηγετών της εδώ και πολλά χρόνια. Αυτό το βαθύ και ανεπούλωτο τραύμα τείνει να γίνει πανεθνικό κι έχει να κάνει πια με την «συνειδητοποίηση ότι η διαβίωση, η συμβίωση και η επιβίωση στη σημερινή Ελλάδα είναι σχεδόν αβίωτες», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει κι ο καθηγητής Γιάννης Πανούσης.

Πόσες φορές και για πόσες τραγωδίες έχουμε ανακοινώσει με πομπώδες στόμφο “ποτέ ξανά” και πόσες φορές έχουμε ξαναζήσει ακριβώς τα ίδιες συμφορές; Όσοι προσπαθούν εδώ και χρόνια να μας πείσουν για το τέλος της ιστορίας και των ιδεολογιών και πλασάρουν μετανεωτερικότητες και μεταπολιτικές για αποπροσανατολισμό, θα πρέπει να γνωρίζουν ότι η συμμετοχή των πολιτών στη δημοκρατική διαδικασία συνυφαίνεται με την ίδια την ύπαρξη της Δημοκρατίας (Αριστοτέλης). Σήμερα απέχουμε πολύ από την επιθυμητή λειτουργία των θεσμών και ο σύγχρονος προοδευτισμός, ως και ο υγιής πατριωτισμός μπορούν να συμβάλλουν στην άρση των αδιεξόδων.

Σε όσους δε πιστεύουν στην ισόβια και μη αναστρέψιμη εξουσία τους, η ιστορία έχει πολλαπλώς απαντήσει με “αναπάντεχες” ανατροπές και παταγώδεις ήττες των “άχαστων”. Η μάχη στη Βουλή το προσεχές τριήμερο είναι κρίσιμη για την ενημέρωση του λαού. Οι επικείμενες ευρωεκλογές όμως είναι αυτές που μπορούν να δώσουν ελπίδα, για απαλλαγή από αυτό το αναχρονιστικό και τριτοκοσμικό καθεστώς, ψηφίζοντας προοδευτικά και στηρίζοντας την μόνη παράταξη που μπορεί να το ανατρέψει, όχι με lifestyle και επικοινωνιακές λογικές, αλλά με σοβαρότητα, πολιτικές θέσεις, προτάσεις και ικανά πρόσωπα.