Πάμε στις ευρωεκλογές χωρίς να συζητάμε ποια Ευρώπη θέλουμε

Τα κόμματα έχουν ήδη συμπληρώσει τα ψηφοδέλτιά τους. Παρατηρείται το φαινόμενο να επιλέγονται δημοφιλείς των ΜΜΕ και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, συνήθως πρόσωπα ξένα με το αντικείμενο που καλούνται να υπηρετήσουν, αρκεί να δώσουν τους πολύτιμους ψήφους στα κόμματα που αντιπροσωπεύουν.

Επίσης παρατηρούμε, ότι ο προεκλογικός αγώνας προς το παρόν έχει επικεντρωθεί σε ένα ανελέητο λαϊκίστικο κουτσομπολιό. Όπου κυριαρχούν οι κραυγές, οι κατηγορίες εκατέρωθεν μεταξύ των κομμάτων, οι απαράδεκτες και καταδικαστέες μπουνιές στη βουλή (φασιστικές νοοτροπίες), οι εκκλήσεις για τη μη προσέλευση κάποιων επιλεκτικά ατόμων στις εκκλησίες των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας (απαράδεκτη νοοτροπία), και δεν ξέρω τι άλλο θα θαυμάσουμε σ’ αυτό τον προεκλογικό αγώνα, που είναι ντροπή για το πολιτικό μας σύστημα.

Βλέπουμε επίσης, ότι υπάρχουν λογικές που εκφράζονται ποικιλοτρόπως, με φωνές που κυριαρχεί η μισαλλοδοξία, η αλαζονεία, ο ρατσισμός, οι εθνικιστικές κορώνες πατριωτισμού χωρίς περιεχόμενο, απλά για να βρισκόμαστε σε αντιπαράθεση. Λογικές που μας βρίσκουν αντίθετους και αδυνατούμε εμείς οι Δημοκράτες να τις ακολουθήσουμε. Και προφανώς δεν είμαστε διατεθειμένοι τον πατριωτισμό να τον χαρίσουμε στα φασιστοειδή στοιχεία που παρουσιάζονται με τον μανδύα του πατριώτη.

Το ερώτημα που προκύπτει στην παρούσα περίοδο, είναι αν θα ακούσουμε κάποια σοβαρή συζήτηση για την Ευρώπη. Ποιες είναι οι θέσεις των κομμάτων και τι θα υποστηρίξουν στην ΕΕ για την ακρίβεια, την οικονομία, και την αμυντική και εξωτερική πολιτική της, σε συνδυασμό με τα συμφέροντα της χώρας;

Η Ευρώπη χρήζει ριζικής μεταρρύθμισης

Η ΕΕ έχει σχεδιάσει τους τομείς δράσης της, ωστόσο έχει κολλήσει στην εφαρμογή τους, λόγω των αγκυλώσεων που υφίστανται μεταξύ των κρατών μελών της. Η Ευρώπη πρέπει να αλλάξει ριζικά. Έχει ανάγκη από ένα νέο κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο, στο οποίο θα συνυπάρχει ο παρεμβατισμός των κυβερνήσεων και ο ιδιωτικός τομέας. Κυρίως όμως η βιομηχανική πολιτική της ΕΕ, να επανέλθει στο να έχει ένα βασικό ρόλο. Και να αποτελέσει ένα βασικό στοιχείο για την κατάκτηση σημαντικής θέση στην ΕΕ, στις γεωπολιτικές ισορροπίες.

Η ΕΕ οφείλει να εγκαταλείψει το σημερινό “επαρχιακό όραμα” που τη διακατέχει και να αρχίσει με γοργούς ρυθμούς να σχεδιάζει μία νέα ευρωπαϊκή πολιτική με την συνεργασία αρκετών κρατών-μελών της, στη σχεδίαση και την παραγωγή σύγχρονου καινοτόμου αμυντικού εξοπλισμού στον αέρα, την θάλασσα και την ξηρά.

Η ΕΕ λόγω του πολέμου στην Ουκρανία και με τα τεκταινόμενα στην Μέση Ανατολή-Ιράν έχει περιέλθει σε ένα οικονομικό κατήφορο ως προς την ευημερία των πολιτών της. Αυτό το βλέπουμε ιδιαίτερα στους πολίτες του Νότου. Η ακρίβεια στην ενέργεια, σε συνδυασμό με αυτό των βασικών τροφίμων διατροφής έχουν δημιουργήσει ένα νεφελώδες οικονομικό τοπίο στους πολίτες της. Απαιτούνται γενναία οικονομικά μέτρα για την στήριξη της αγροτικής- κτηνοτροφικής παραγωγής, των μεσαίων και φτωχών στρωμάτων όσο ακόμη είναι νωρίς. Για να αποφύγουμε φασιστικές και λαϊκίστικες δυνάμεις την επάνοδό τους στην εξουσία, που θα διαταράξουν τις ισορροπίες στην ΕΕ, και θα την απομακρύνουν από την πορεία της ως προς την ένωση. Επίσης, απαιτούνται δυναμικές πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπου καταπατούνται.

Τον Ιούλιο του 2018 η ΕΕ και ΝΑΤΟ καθόρισαν κοινό όραμα αντιμετώπισης απειλών σε θέματα ασφάλειας. Ωστόσο, αυτή η λογική έχει αδρανοποιήσει την ΕΕ στα θέματα ασφάλειας. Για να μην πω ότι το ΝΑΤΟ έχει ουσιαστικά καπελώσει την ΕΕ στα θέματα άμυνας. Γεγονός που προκύπτει και από τις πρόσφατες δηλώσεις του Γάλλου προέδρου Εμανουέλ Μακρόν, που ζητά να ξυπνήσει η Ευρώπη πριν είναι αργά.

Αμυντική και εξωτερική πολιτική

• Με την δημιουργία Στρατηγείου με Ευρωπαίο διοικητή και Ευρωπαίους επιτελείς, που θα συνεργάζεται επικουρικά με το Στρατηγείο του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, για την αντιμετώπιση απειλών που είναι αντίθετες με τα συμφέροντά της.

• Τη δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού με την συμμετοχική χρηματοδότηση των κρατών μελών της ανάλογα των οικονομικών δυνατοτήτων των μελών. Ο οποίος θα περιλαμβάνει ένα συγκεκριμένο ποσοστό ανάλογο με την δύναμη της κάθε χώρας μέλους.

• Δημιουργία ειδικών δυνάμεων ανάλογο του πληθυσμού κάθε χώρας, στην αντιμετώπιση των φαινομένων της κλιματικής αλλαγής (πυρκαγιές, σεισμοί, πλημμύρες, κλπ), ελέγχου της λαθρομετανάστευσης, και της επιτήρησης συνόρων.

Τι οφείλει να ζητήσει η Ελλάδα

• Καμία ανοχή στην Τουρκία ως προς τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας, που έχουν κατοχυρωθεί από τις διεθνές συνθήκες της Λωζάνης και των Παρισίων σε συνάρτηση με το διεθνές δίκαιο και το δίκαιο της θάλασσας του 1982.

• Καθαρή και ισχυρή παρέμβαση της ΕΕ στην Τουρκία για να ξεχάσει τα αναθεωρητικά της σχέδια σε βάρος της Ελλάδας, να ακυρώσει το Casus Belli και την απαράδεκτη τουρκολιβυκή συμφωνία, και να αντιληφθεί επιτέλους ότι τα σύνορα της Ελλάδας στην ξηρά, στην θάλασσα, και στον αέρα αποτελούν Ευρωπαϊκά σύνορα.

• Δυναμική πρωτοβουλία της ΕΕ για βιώσιμη λύση του Κυπριακού, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Οργανισμού των Ηνωμένων Εθνών. Αυτή η ιστορία σέρνεται πενήντα χρόνια, δεν αντέχεται άλλο.

• Η Αγία Σοφία είναι κομμάτι των ιστορικών περιοχών της Κωνσταντινούπολης που ανήκουν στην Παγκόσμια Κληρονομιά της Unesco. Η διατήρηση της αρχιτεκτονικής του ναού, που αντιπροσωπεύει την πολιτισμική κουλτούρα δύσης και ανατολής θεωρείται επιβεβλημένη. Συνεπώς απαιτούνται συνολικές συνεχείς ενέργειες της ΕΕ σε συνεργασία με την Unesco για την διατήρηση του ναού στο αρχικό της καθεστώς.

 

---

 

*Ο Γιώργος Τσιτσιλιάνος είναι μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου των Δημοκρατών