Με ημερομηνία λήξης η ύφεση στο ελληνοτουρκικό μέτωπο

Η ερντογανική Τουρκία (2003-2024) ήταν και είναι αναθεωρητική. Φέρει δύο προσωπεία. Ένα του arkadaş/φίλου και ένα του dayı/ νταή, τα οποία χρησιμοποιεί καιροσκοπικά κατά το δοκούν. Δηλαδή εφαρμόζει την οθωμανική διπλωματία. Ευγενική υποδοχή και πισώπλατες μαχαιριές.

Ερμηνεία του δικαίου στην Ala Turka λογική, τα δικά μου-δικά μου και τα δικά σου δικά μου! Κάνει λεόντειες συμφωνίες, όπου απαιτεί τη μερίδα του λέοντος. Το kazan-kazan, το εννοεί ως μονοφαγία και επ’ ουδενί 50- 50%, ενώ τις σχέσεις της η Τουρκία, τις αντιλαμβάνεται κατά το τουρκικό οικογενειακό δίκαιο, όπου ο σύζυγος θα είναι η Τουρκία και η ύπ-ανδρος γυνή, η Ελλάδα υποταγμένη και έτοιμη να ακούσει τον efendim/κύρη της. Έτσι βλέπουμε και είδαμε εκ νέου, τις εξής αντιφάσεις από 7 Δεκεμβρίου μέχρι και σήμερα 13 Μαΐου: Να συνομιλούμε με παράλληλους μονολόγους, κοινώς ” να’ χαμε, να λέγαμε”, συμφωνώντας πως διαφωνούμε.

Έστω και εάν σε επίπεδο αστικής ευγένειας και ανώδυνης διπλωματίας (επιχειρηματικότητα, πολιτική προστασία, περιβάλλον, τουρισμός κα) υπήρχαν και υπάρχουν ομαλές σχέσεις, με ύφεση των εναέριων παραβιάσεων – επειδή η Τουρκία δεν έχει ικανά πληρώματα και αεροπλάνα αυτή την περίοδο, οπότε όταν τα αποκτήσει, θα επανέλθει στις γνωστές παραβιάσεις/it dalaşı – οι αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας διατυπώνονται διαρκώς, συνεπικουρούμενες πλέον και με το δόγμα της Mavi Vatan/ Γαλάζιας Πατρίδας στα σχολικά βιβλία.

Όσο αισιόδοξος και να είναι κάποιος, η Ελλάδα και η Τουρκία είναι ιστορικοί αντίπαλοι (1071-1453-1821-1922-1974-1996 ) και το τραύμα αυτό, ειδικά με τον αξιακό κώδικα της Τουρκίας, δεν “μπαλώνεται”, παρά την καλοπιστία της Ελλάδας, που η Τουρκία εκλαμβάνει ως αδυναμία, στη λογική “όποιος μπορεί κάνει, όποιος δεν μπορεί συνομιλεί “.

Είναι θέμα χρόνου να επιστρέψουμε στις πρότερες/ ante καταστάσεις. Εξάλλου ο κόσμος ήδη είναι προ των πυλών του Γ’ Παγκοσμίου πολέμου, αν δεν έχει ξεκινήσει ήδη αυτός. Στη γενική σύγκρουση η Τουρκία, δεν θα είναι με την πλευρά μας…