“Οι Μηχανόβιοι”: Μία τοιχογραφία της Αμερικής του 1960

Όπως συμβαίνει και στην υπόλοιπη χώρα, η λέσχη μεταμορφώνεται από έναν τόπο συγκέντρωσης περιθωριακών τύπων σε μια επικίνδυνη και βίαιη συμμορία του υποκόσμου, αναγκάζοντας το Μπένι να επιλέξει ανάμεσα στην Κάθι και την αφοσίωση του στη λέσχη. Όνειρο ζωής αποτελούσαν για τον σκηνοθέτη Jeff Nichols οι “Μηχανόβιοι” και παρακολουθώντας την ταινία είναι εύκολο να καταλάβεις το γιατί.

Ο Nichols, που κυρίως τον γνωρίζουμε στην Ελλάδα από το “Ένα Καλοκαίρι” με τον Matthew McConaughey, υπερβαίνει τη μέχρι τώρα εμβέλεια της φιλμογραφίας του και παραδίδει μια δημιουργία εκλεπτυσμένη, με απόλυτη πίστη στο υλικό και τις δυνατότητές του. Έχοντας ως πλαίσιο τη φωτογραφική και ηχητική καταγραφή της λέσχης μοτοσικλετιστών “Βάνδαλοι” από τον Danny Lyon (τον υποδύεται στην ταινία ο Mike Faist) κατά την περίοδο 1963-1967, η ταινία προσπερνάει γρήγορα την όποια εξύμνηση του Αμερικανού μοτοσικλετιστή, αποφεύγοντας επιμελώς τη ρομαντικοποίηση του παρελθόντος με τον τρόπο που θα περίμενε κάποιος σύγχρονος λάτρης του “Ατίθασου” με τον Marlon Brando, παρουσιάζοντας ευθύς εξαρχής τις επίπονες συνθήκες της εποχής.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ο ακατέργαστος ρεαλισμός και η ντοκιμαντερίστικη αισθητική παρεισφρέουν στις εικόνες του Nichols, καθώς βυθίζουν το θεατή στην ομαδική καθημερινότητα των “Βανδάλων”, όπου κυριαρχούν οι χαρές και η ελπίδα αλλά και ο πόνος και η προδοσία, δημιουργώντας μεταξύ αυτών των αντρών έναν άθραυστο συναισθηματικό δεσμό. Γιατί ναι, υπάρχει ποίηση και ρομαντισμός στον κόσμο των “Μηχανόβιων”, όπως και γερή απογοήτευση. Γιατί στην πραγματικότητα, αντί για τους άντρες αυτούς, είναι η ίδια η Αμερική για την οποία μιλάει ο Nichols, ιδιαίτερα για τις κοινωνικές αλλαγές που άλλαξαν τη μορφή της στη δεκαετία του ‘60, ακόμα κι αν το κάνει με μεγαλύτερη διακριτικότητα και με διαφορετικές προθέσεις από τον “Ξένοιαστο Καβαλάρη” του Dennis Hopper.

Οι “Μηχανόβιοι” έχουν εξαιρετικές ερμηνείες

Οι “Μηχανόβιοι” έχουν την εξαιρετική καλοτυχία να διαθέτουν τρεις από τις καλύτερες ερμηνείες που έχουν εμφανιστεί φέτος στη μεγάλη οθόνη. Αρχικά με τον Austin Butler, ο οποίος αναλαμβάνει έναν αρχετυπικό χαρακτήρα με μυθολογικές διαστάσεις στη αμερικανική φιλμική ιστορία, τον οποίο φέρνει εις πέρας με μια καλλιτεχνική χάρη αντάξια των προηγούμενων ερμηνευτών του.

Ο Tom Hardy κάνει ένα μεγάλο comeback με έναν ζωντανό ρόλο γεμάτο ένταση (και υπόγεια αλλά και… υπέργεια), αλλά το πραγματικό αστέρι είναι η Jodie Comer, η ουσιαστική συνείδηση της ιστορίας, ο εξωτερικός συνοδοιπόρος μας σε αυτή την κατάβαση στον κόσμο των “Μηχανόβιων”, έναν κόσμο όπου η ζωή χωρίς κανόνες δίνει σταδιακά τη θέση της στη βία και τη διαφθορά, εκμεταλλευόμενη άντρες που έχουν διαφθαρεί από αξίες που αντί να τους κάνουν να εξελιχθούν, τους άφησαν να πνίγονται σε μια κρίση ταυτότητας εντός ενός κόσμου στον οποίο δεν μπόρεσαν ποτέ να βρουν θέση.

Ο Nichols δίνει γενναιόδωρα τον χώρο και τον χρόνο σε κάθε ερμηνευτή του καθώς κινηματογραφεί εικόνες πολυεπίπεδες, περνώντας από έναν διακριτικά εύθυμο τόνο μιας φαινομενικά ελεύθερης και επαναστατικής ζωής σε μια σοβαρότητα που αντανακλά την πραγματική βαρύτητα των περιστατικών. Μια απρόσμενη εμπειρία και μια τεράστια στιγμή στην καριέρα όλων των βασικών συντελεστών.

Σκηνοθεσία-Σενάριο: Jeff Nichols

Πρωταγωνιστούν: Austin Butler, Jodie Comer, Tom Hardy, Michael Shannon, Mike Faist

Επιστροφή στη σκηνοθεσία για τον Jeff Nichols (Ένα Καλοκαίρι) μετά από επτά χρόνια, εμπνεόμενος από το ομώνυμο φωτογραφικό άλμπουμ του Danny Lyon που εκδόθηκε το 1967.

Σε συνεργασία με το filmy.gr