Ρατσιστές με τους φτωχούς, δουλικοί με τους ματσωμένους

Τα αναγραφόμενα στους τοίχους συνθήματα, πέραν από τα οπαδικά, επιβεβαιώνουν πως έχουν ακροδεξιά, ρατσιστικά χαρακτηριστικά. Η σβάστικα, για παράδειγμα, που σχεδίασαν, “προδίδει” και τους δράστες. Τους εκφράζουν ναζιστικά σύμβολα, ο Χίτλερ και η ιδεολογία του, που παραμένει “ζωντανή” και αναπαράγεται μέσα από ακροδεξιά πολιτικά σχήματα και οπαδικές “παρέες”.

Αυτή η λογική τρέφεται από ρατσιστικά ένστικτα μιας κοινωνίας, που είναι γεμάτη αδιέξοδα. Και από τη στιγμή, κατά την οποία πολλά ζητήματα δεν αντιμετωπίζονται, διαιωνίζονται, τότε προσφέρουν σε ανεγκέφαλους πεδίο στις… αγκαλιές της ναζιστικής ακροδεξιάς. Πρόκειται για ομάδες, που ιδεολογικοποιούν τα προσωπικά κι άλλα αδιέξοδα τους, την ηλιθιότητα τους.

Ενίοτε θρασύδειλοι, φορούν κουκούλες για να κτυπήσουν- στην περίπτωση της Λεμεσού- δυο ανθρώπους του μεροκάματου, που μετά από μια πολύωρη κουραστική μέρα πήγαιναν στα σπίτια τους για να ξεκουραστούν. Τι τους έφταιξαν; Τους πήραν τα σπίτια, τις δουλειές; Δεν είναι αυτοί που τους μεταφέρουν το φαγητό στα σπίτια τους όταν παραγγέλλουν απλωμένοι στον καναπέ τους; Δεν υπάρχει λογική εξήγηση. Είναι ξένοι, μελαχρινοί και αδύναμοι…

Τα δυο περιστατικά μπορεί να έχουν γίνει παράλληλα, οι μεν να μην γνωρίζουν ενδεχομένως τους δε, αλλά συνδέονται και εκφράζουν μια ακραία τάση στην κοινωνία. Κι αυτά τα δυο πρόσφατα περιστατικά είναι συνέχεια των επεισοδίων στη Χλώρακα και στη Λεμεσό. Οι φασιστικές επιθέσεις σε αυτές τις δυο περιοχές, δείχνουν μια τάση, που προφανώς δεν εκφράζει πλειοψηφικό ρεύμα. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να θεωρούνται μεμονωμένα περιστατικά. Όταν είναι επαναλαμβανόμενα δεν μπορεί να θεωρούνται μεμονωμένα. Γι αυτό και θα πρέπει να παταχθούν αποτελεσματικά και ακαριαία.

Καμμιά ανοχή στις ρατσιστικές επιθέσεις

Τέτοια φαινόμενα είτε αντιμετωπίζονται είτε αφήνονται να θεριέψουν. Μέση οδός δεν υπάρχει. Και ενόψει ότι σε πολιτικό επίπεδο σιγά-σιγά, με την ανοχή του πολιτικού συστήματος, κανονικοποιείται η ακροδεξιά, παρακολουθούμε, λόγω αυτού, την βαθμηδόν αύξηση της εκλογικής δύναμης. Στην περίπτωση της επίθεσης κατά των δυο Ινδών μεταφορέων φαγητού υπήρξαν συλλήψεις. Αναμένεται, όπως λέγεται από την πλευρά της Αστυνομίας, να υπάρξουν κι άλλες. Προφανώς και οι υποθέσεις αυτές θα φθάσουν μέχρι το δικαστήριο. Δεν υπάρχουν δικαιολογίες, ούτε μπορούν να γίνει δεκτό ότι “έσπαζαν πλάκα”, “είναι παιδιά” κλπ.

Παρακολουθούμε όλα αυτά τα κοινωνικά φαινόμενα, που έχουν γενικά κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Η ξενοφοβία τους, οι ρατσιστικές τους συμπεριφορές, αφορούν τους φτωχούς μετανάστες, που προέρχονται από χώρες στις οποίες τα θέματα επιβίωσης είναι πιεστικά. Οι ρατσιστικές τους συμπεριφορές αρχίζουν και τελειώνουν σε αυτούς τους ανθρώπους, που είναι και ο αδύναμος κρίκος. Δεν αφορούν ματσωμένους, πλούσιους ξένους, τους οποίους κάποιοι υπηρετούν με δουλικότητα.

Δυστυχώς, στη δημόσια σφαίρα παρατηρούνται πολλές φορές και φαινόμενα ξενοφοβικού λόγου. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα και του μεταναστευτικού ζητήματος, που είναι διαχρονικό και ενίοτε λόγω πολλών άλλων παραγόντων διαπιστώνεται έξαρση. Σε καμία, όμως, περίπτωση δεν δικαιολογούνται ρατσιστικές συμπεριφορές, γι αυτό και θα πρέπει να παταχθούν. Είμαστε μια χώρα που είχε και έχει μεταναστευτική ιστορία από τον περασμένο αιώνα. Μια χώρα που βίωσε και βιώνει την προσφυγιά. Γι αυτό δεν μπορούν να υπάρχουν άνθρωποι που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο.

Υ.Γ.: Είναι καλοδεχούμενοι, λένε, οι άμαχοι για να φιλοξενηθούν εάν και εφόσον τούτο χρειαστεί από την εξέλιξη στην γειτονιά μας, αλλά… Σε αυτό το “αλλά” είναι πάντα η ουσία. “Να μην είναι στη γειτονιά μας”, “δίπλα μας”. Να είναι κάπου στο πουθενά…