Ο Μητσοτάκης είναι το πρόβλημα – Δεν γυρίζει πια το παιχνίδι…

Οι παροχές του Κυριάκου Μητσοτάκη ήδη αντιμετωπίζονται ακόμη και από το εσωτερικό της Κοινοβουλευτικής Ομάδας ως “too little too late” για να μεταστρέψουν την συσσωρευμένη δυσαρέσκεια των ψηφοφόρων τους, με την οποία ήλθαν αντιμέτωποι τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι ανησυχίες για την επόμενη ημέρα δεν κόπασαν, αν κρίνουμε από τις πρώτες εκτιμήσεις των βουλευτών, μάλλον η αναζήτηση ενισχύεται. 

Κάποιες από τις απαντήσεις του πρωθυπουργού εμπίπτουν στην κατηγορία των κατά συνθήκη ψευδών – π.χ. θα εξαντλήσει την τετραετία, δεν σκοπεύει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, δεν δίνει δαχτυλίδι διαδοχής. Βαραίνουν επίσης οι ερωτήσεις που δεν έγιναν, αλλά κι όταν καίρια ζητήματα εθίγησαν από τους δημοσιογράφους, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε να δώσει καθαρές απαντήσεις.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η αντιμετώπιση της ακρίβειας, η στεγαστική κρίση, οι μυστικές συναντήσεις Ελλήνων και Τούρκων για προετοιμασία διμερούς συμφωνίας, η υποχωρητικότητα στην υπόθεσης της ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου, το κόστος συμμετοχής στον πόλεμο στην Ουκρανία, η προβληματική λειτουργία του τραπεζικού τομέα και υποχρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

Εάν μείνουμε στο οικονομικό σκέλος της παρουσίας του στη ΔΕΘ, ο πρωθυπουργός δεν παρουσίασε ένα σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας, μία αλλαγή του μείγματος ενεργειακής πολιτικής, ή μία σταθερή ενίσχυση των μικρομεσαίων εισοδημάτων, τα οποία διαβρώνονται συνεχώς από την ακρίβεια και την έμμεση φορολογία.

Σε άλλη πραγματικότητα ο Κυριάκος

Συνολικά εμφανίστηκε ωσάν η Ελλάδα να είναι σε καλό δρόμο και να μην χρειάζεται έστω προσαρμογή εάν όχι συνολική επανατοποθέτηση. Ενδεικτικό της αμηχανίας του είναι ότι δεν απάντησε στην ερώτηση για την Νομική Σχολή Πάτρας (είχε πει ότι δεν χρειαζόμαστε άλλους δικηγόρους, αλλά τώρα χορηγεί άδειες για τρεις ιδιωτικές νομικές σχολές!) ή για τη σύσταση της ΕΕ να μειωθεί ο ΦΠΑ, την οποία μάλλον προσποιήθηκε ότι δεν γνώριζε. 

Η όλη παρουσία ήταν εστιασμένη στο να δημιουργήσει πρόσκαιρες εντυπώσεις που θα επιφέρουν, μετά και από την πολλαπλασιαστική ισχύ των συστημικών μέσων ενημέρωσης, δημοσκοπική ανάκαμψη μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου και να τροφοδοτήσει το επόμενο αφήγημα ότι η κυβέρνηση επιστρέφει σε ανοδική τροχιά και χτυπάει ξανά το 30%! Ήδη στήνεται το αφήγημα ότι “Ο Μητσοτάκης κέρδισε τις εντυπώσεις στην ΔΕΘ και έδειξε ότι δεν είναι παραιτημένος, αντίθετα ότι είναι σκληρός παίχτης και θα μείνει για να δώσει τη μάχη».

Τι μπορεί να κάνει; Να πάει σε εκλογές με τη ΝΔ στο 20% για να πάρει 25%; Και μετά; Ή να παραδώσει την πρωθυπουργία, δίχως εγγυήσεις, αφού κανείς δεν μπορεί να του τις προσφέρει, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί και να τον κυνηγήσουν για τα ουκ ολίγα σκάνδαλα της εξαετίας του; Αναγκαστικά θα μείνει μέχρι το τέλος ελπίζοντας και προσπαθώντας να μην γίνει κίνηση ανατροπής του.

Η αυτοπεποίθηση και η απαξίωση που έδειξε για τα σενάρια διαδοχής του μάλλον είναι ένδειξη προς την αντίθετη κατεύθυνση. Όπως και ότι συνέδεσε τον Αλέξη Τσίπρα με την διαπλοκή, κάνοντας λόγω για «χρυσούς χορηγούς στο rebranding που επιχειρεί». Το λέει ο Κυριάκος Μητσοτάκης που ακόμη δεν έχει εξηγήσει ποιος πληρώνει χρόνια τώρα τον Γκρίνμπεργκ εάν όχι οι δικοί του χρυσοί χορηγοί.

Θα αναστραφεί η πτωτική πορεία;

Το γενικότερο ερώτημα είναι: Θα αναστραφεί η πτωτική πορεία της ΝΔ, επειδή μία κατηγορία ψηφοφόρων θα ωφεληθεί από τις φορολογικές μειώσεις –φυσικά δεν συνιστούν μεταρρύθμιση– από 50 έως 150 ευρώ τον μήνα και θα εξανεμιστούν από το επόμενο κύμα ακρίβειας στα σούπερ μάρκετ. Δηλαδή η οικογένεια που θα ωφεληθεί 100 ευρώ το μήνα θα πάει του χρόνου διακοπές; Θα είναι ικανοποιημένοι οι πολίτες που για να αντιμετωπίσουν το αυξημένο κόστος ζωής θα αυξήσουν τις ώρες εργασίας από 8 σε 13, θυσιάζοντας και τον ελεύθερο χρόνο που τους έχει απομείνει; Τι θα κάνει στην επόμενη ψηφοφορία στη Βουλή για τον ΟΠΕΚΕΠΕ ή για το επόμενο σκάνδαλο που θα του φέρει η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία; Θα παραδίδει ο επόμενος γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας σφραγισμένα τα ψηφοδέλτια στους βουλευτές ή θα καταργήσει εντελώς την ψηφοφορία;

Άραγε έπεισε το σχεδόν ένα εκατομμύριο δυσαρεστημένων ψηφοφόρων της ΝΔ που δεν πήγαν στην κάλπη το 2024, επειδή θυμήθηκε ρητορικά την “παράταξη” και απευθύνθηκε στους Κώστα Καραμανλή και Αντώνη Σαμαρά, τους οποίους ουσιαστικά τον πρώτο και τυπικά τον δεύτερο τους έδιωξε; Το άνοιγμα στον Αντώνη Σαμαρά με την επίκληση της προσωπικής του τραγωδίας, ήδη απορρίπτεται με θυμό από το περιβάλλον του πρώην πρωθυπουργού ως υποκρισία.

Τα περί δήθεν μοναξιάς του εκάστοτε πρωθυπουργού και των διαφορετικών απόψεων με τους Αντώνη Σαμαρά και Κώστα Καραμανλή εντείνουν την απαξία των δύο πρώην, τους οποίους ποτέ δεν άκουσε και ουδέποτε συμβουλεύτηκε. Αντίθετα τους αντιμετώπιζε με την αλαζονεία του 40%. Αυτή είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει με λόγια. Το εσωτερικό ρήγμα στη “γαλάζια” παράταξη είναι βαθιά και δεν κρύβεται.

Δυσαρέσκεια, αλλά…

Η συνολική παρουσία του πρωθυπουργού δεν έπεισε τους οικονομικούς και πολιτικούς παράγοντες ότι είναι διατεθειμένος και ικανός να κάνει μία επαναχάραξη πορείας που να πείθει ότι αξίζει να συνεχίσουν την στήριξη που του παρέχουν. Μπορεί να απαξιώνει εκ των προτέρων τους “χρυσούς χορηγούς” του Αλέξη Τσίπρα, αλλά τα λόγια του είναι ένδειξη ότι αυτοί εγκατέλειψαν τον ένοικο του Μαξίμου. Είναι κοινό μυστικό ότι μέχρι τώρα ήταν δικοί του χορηγοί. Επίσης είναι κοινό μυστικό ότι τον εγκαταλείπουν, λέγοντας στις κατ’ ιδίαν συνομιλίες τους ότι «είναι πολύ ακριβός», ό,τι κι αν εννοούν με αυτή τη φράση.

Αλλά και στο εσωτερικό του κόμματος οι βουλευτές ήταν μουδιασμένοι μετά τον κύκλο της ΔΕΘ. Δεν προκάλεσε καλή εντύπωση η τοποθέτησή του στο ζήτημα των μετεκλογικών συνεργασιών, το οποίο για πρώτη φορά άφησε ανοικτό, παραπέμποντας στην λαϊκή ετυμηγορία. «Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει τους συσχετισμούς το 2027. Είναι τοπίο στην ομίχλη που δεν μπορεί να απαντηθεί από μένα αυτή τη στιγμή. Ο κόσμος θα αποφασίσει αν επιθυμεί μονοκομματική κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας».

Μόνο που ακόμη και ο Νίκος Ανδρουλάκης, στον οποίο αναφέρθηκε με διαφορετικό τρόπο από τον Αλέξη Τσίπρα, βάζει σαν πρώτο όρο για την συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας να μην είναι πρωθυπουργός ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου είναι πλέον το βασικό πρόβλημα, σε κανένα σενάριο δεν είναι μέρος της λύσης. Αντίθετα τα πεπραγμένα του εγκλωβίζουν τα σενάρια διεξόδου. Εν κατακλείδι για τη ΝΔ ο μόνος τρόπος να μην τους συμπαρασύρει στην πτώση του είναι να του δείξουν την έξοδο, όσο και αν απέρριψε τα ευφάνταστα σενάρια. Και μάλλον έχει δίκιο που τα απέρριψε, επειδή οι “γαλάζιοι” βουλευτές δεν έχουν δείξει ότι έχουν τη δυνατότητα να πραγματοποιήσουν “αλλαγή καπετάνιου εν πλω”.