Αποπληθωρισμός για λίγους, φορολογία για πολλούς

Οι χειροκροτητές της οικονομικής πολιτικής πιστεύουν ότι η τιμαριθμοποίηση του φορολογικού βάρους των εργαζομένων και συνταξιούχων είναι μεν ένα “δίκαιο αίτημα, αλλά ακριβό μέτρο”. Κατά συνέπεια, ο αποπληθωρισμός της κλίμακας – διότι περί αυτού πρόκειται – είναι άδικος αλλά… φθηνό πολιτικό μέσον. Όπερ παράλογον.

Η αφαίρεση της αυξήσεως του γενικού επιπέδου του κόστους ζωής από τον φόρο εισοδήματος είναι αιτιολογημένη (Βολταίρος) από την χρηστή διοίκηση. Πολλές χώρες την εφαρμόζουν, όπως στις ΗΠΑ, που η κοινωνική σύνταξη (Social security) παραμένει αφορολόγητη και στον Καναδά, όπου αναπροσαρμόζεται η απαλλαγή του ελαχίστου εισοδήματος κατά τον δείκτη τιμών καταναλωτή ετησίως.

Στην χώρα μας, της δημοσιονομικής “φαιδράς πορτοκαλέας” (*), η επιδοματική πολιτική της κυβέρνησης ευθύνεται μεγάλως για τον Ελληνικό πληθωρισμό, έναντι εκείνου του ευρώ (3+% έναντι 2% του μέσου όρου της ευρωζώνης), αλλά αρνείται να αποπληθωρίσει όχι μόνο τις κυμαινόμενες αμοιβές των εργαζομένων, μα και τις σταθερές συντάξεις. Στα οικονομικά αυτό λέγεται “απόσπαση του εισοδηματικού ρεύματος” (Rend) και στην καθομιλουμένη, κλοπή.

Την τελευταία 6ετία, μετά τον αχρείαστο εγκλωβισμό της οικονομίας επί διετία (2002-3), το γενικό επίπεδο των τιμών καταναλωτή αυξήθηκε συνολικά 27%, αφού ο δείκτης ανατοκίζεται, αλλά η φορολογική κλίμακα παρέμεινε αμετάβλητη. Τα δημόσια υπερέσοδα της κυβερνήσεως έφθασαν τα 16 δις. ευρώ φέτος και ο κ. Μητσοτάκης εδέησε να επιστρέψει στους φορολογουμένους το 10% του Rend, αλλά από το 2026, προσθέτοντας ένα ακόμη κλιμάκιο, και μείωσε στο 29% από 44% τον φόρο για εισοδήματα 60.000 ευρώ και άνω.

Αν το τελευταίο είναι “δίκαιο” για τους υψηλόμισθους και εισοδηματίες – ως ο ίδιος – για τα χαμηλά εισοδήματα είναι ανεπαρκές αν όχι “ψίχουλα”, όπως η αναπροσαρμογή των μισθών των “ενστόλων” κατά 110 ευρώ τον μήνα! Συνοπτικώς, μία δυναμική οικονομική πολιτική – όχι όπως εκείνη του ετέρου Κυριάκου – που θα στόχευε σε υψηλότερο, δυνητικό ρυθμό ανάπτυξης, έναντι του πενιχρού 1,7% φέτος (για εθνική οικονομία με δημόσιο χρέος άνω των 400 δις ευρώ), θα εξασφάλιζε με επενδύσεις την πλήρη απασχόληση των εργαζομένων και την αποζημίωση των χαμηλοτέρων αμοιβών από την φορολογική αφαίμαξη της τελευταίας 6ετίας.

(*) Ο Ανδρέας Παπανδρέου που την “φύτευσε” το 1981, αναγνώρισε ότι το κράτος θα χρεοκοπήσει κάποτε, άλλα τότε θα έχει ο ίδιος αποδημήσει εις Κύριον. Η χρεοκοπία πραγματοποιήθηκε το διάστημα 2009 -2016.