Η συμφωνία για τη Γάζα, ο ρόλος των ΗΠΑ και η διεθνής αστάθεια

Είναι κυρίως η διχοτόμηση του πλανήτη σε δύο σφαίρες επιρροής, που οδηγεί ευθέως σε αναμέτρηση, αργά ή γρήγορα. Την παγίδα περιέγραψε πρώτος ο Θουκυδίδης εξ αφορμής του Πελοποννησιακού πολέμου το 330 π.Χ. Ο ανταγωνισμός της Σπάρτης με την Αθήνα, ποίο καθεστώς θα διατηρήσει την ηγεμονία της Ελλάδος, η στρατοκρατία ή δημοκρατία, κατέστρεψε και τα δύο πολιτεύματα κι υπέταξε τον Ελληνισμό αρχικά στους Μακεδόνες του Φιλίππου β’ και εν συνεχεία στη αυτραρχική Ρώμη, με τα γνωστά επακόλουθα.

Σήμερα, ο κίνδυνος είναι ακόμη μεγαλύτερος: Τα πυρηνικά όπλα των εμπολέμων, της δύσεως και ανατολής, στην οποία το κοντόφθαλμο ΝΑΤΟ ξεχώρισε την Ρωσία, απειλούν την επιβίωση της υφηλίου. Εάν το Ιράν είχε ατομικά όπλα – που κάποτε θα αποκτήσει – η καταστροφή του Ισραήλ θα ήταν βεβαία, κι αν η Αμερική δώσει πυραύλους Tomahawk στον Ζελένσκι είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο βομβαρδισμός της Μόσχας θα έχει ως συνέπεια την χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων στην Ευρώπη από τον Πούτιν. Τα υπόλοιπα είναι ζήτημα νομοτελειακής κλιμακώσεως.

Εν τούτοις, άμεσο πρόβλημα είναι η μονομερής αντίληψη της Αμερικανικής πολιτικής για τα συμφέροντα των Ευρωπαίων συμμάχων, όπως ακριβώς της αρχαίας Αθήνας, μετά τους Περσικούς πολέμους, που αφ’ ενός ανησύχησαν τους εφόρους της Σπάρτης, αφ’ ετέρου αποξένωσαν τους συμμάχους της Αθήνας και μερικούς τους κατέστρεψαν, όπως τους Μηλίους και παρ’ ολίγον την Λέσβο, επειδή οι πρώτοι ήταν οι αδύναμοι και οι Μυτιληναίοι αντιδρούσαν στη συνεισφορά στο ταμείο της Δήλου, το τότε ΝΑΤΟ.

Επισημαίνονται εν προκειμένω, οι παράλληλες απώλειες (collateral damage) από την σημερινή ειρηνική διαδικασία στη Μέση Ανατολή: Η Ευρώπη αγνοήθηκε παντελώς παρά την εγγύτητα με την περιοχή, αλλά και για τα συμφέροντα της, όπως λχ. η φθηνή ενέργεια. Κύριο μέλημα της Αμερικής είναι η διάθεση του υγροποιημένου σχιστολιθικού αερίου, που είναι πολύ ακριβότερο του φυσικού. Ο αφοπλισμός της Χαμάς παραμελήθηκε και το Ισραήλ έμεινε μέσα στην Γάζα. Η επανάληψη της συγκρούσεώς τους είναι ζήτημα χρόνου.

Η επικίνδυνη αναβάθμιση της Τουρκίας, που ως ενδιάμεσος μεταξύ των Ιρανών μουλάδων και του γαμπρού του προέδρου Τράμπ, Κούσνερ, εξασφάλισε την εκεχειρία στην Γάζα με την απελευθέρωση 20 Ισραηλινών ομήρων και 1.718 Παλαιστινίων κρατουμένων, αλλά δεν προνόησε για την ανοικοδόμηση της κατεστραμμένης λωρίδας της Γάζας, την δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους και την τύχη των Κούρδων, Δρούζων και Νοσαϊρί στην Συρία. Οι εκκρεμότητες αυτές παραμένουν και η Τουρκία επιχειρεί να κεφαλαιοποιήσει τα κέρδη απ’ την μεσολάβηση της.

Παζαρεύει την είσοδο του Τουρκικού στρατού στην Γάζα, εξαρτά την ικανοποίηση των απαιτήσεων για προηγμένους εξοπλισμούς από την Αμερική, εάν ο Ερντογάν θα συγκρατήσει τους Αφούς Μουσουλμάνους από νέες τρομοκρατικές ενέργειες και αποθρασύνεται στην διεκδίκηση του ημίσεος του Αιγαίου πελάγους, με παράπλευρη συμμετοχή στο Ευρωπαϊκό εξοπλιστικό πρόγραμμα SAFE, που συνηγορεί ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών, χωρίς την ανάκληση του casus belli και της μη αναγνωρίσεως νησαίων εδαφών της Ελλάδος υπό της Τουρκίας. Τα εγχώρια ΜΜΕ υποβάθμισαν τα εγκώμια Τράμπ προς Ερντογάν και ασχολήθηκαν επισταμένως με την βεβήλωση του Μνημείου των Αγνώστου Στρατιώτου, παραγνωρίζοντας τις ζημίες του Ελληνισμού από την αβέβαιη και επισφαλή ειρήνευση της Μέσης Ανατολής. Κρίμα.