Η Ευρώπη σπέρνει ανέμους και η Τουρκία θα θερίσει… τυφώνες

Παρά την ηθικολογία που επιδιώκουν πάντα να προβάλλουν, το μόνο που ενδιαφέρει τα περισσότερα μέλη αυτών των συμμαχιών είναι το ίδιον όφελος και το προσωπικό κέρδος. Υπό αυτή την έννοια, ο Βρετανός πρωθυπουργός, Κιρ Στάρμερ, δεν δυσκολεύτηκε διόλου να κάνει γαργάρα την συνεχιζόμενη διπλωματική συνοδοιπορία της Άγκυρας με την Μόσχα, την τουρκική υπόθαλψη και διασυνοριακή στήριξη του ισλαμοφασισμού και την αντιδημοκρατική φυλάκιση αριθμού αιρετών αξιωματούχων, όπως για παράδειγμα τον τελευταίο εκλεγμένο δήμαρχο της Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου.

Φυσικά, η πολύκροτη αυτή αγοραπωλησία δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί χωρίς την σύμφωνη γνώμη των συνεταίρων της Βρετανίας στην κοινοπραξία, με τον Γερμανό καγκελάριο, κ. Μερτς, να ταξιδεύει στην Άγκυρα λίγες μόλις ημέρες μετά τον κ. Στάρμερ, προφανώς για να υπογράψει και άλλα χρυσοφόρα συμβόλαια. Άλλωστε, το Βερολίνο πιέζει την Αθήνα και την Λευκωσία να άρουν τις αντιρρήσεις τους ως προς την συμμετοχή της Άγκυρας στο ευρωπαϊκό αμυντικό πρόγραμμα SAFE, δια του οποίου χορηγούνται χαμηλότοκα δάνεια στους συμμετέχοντες για την αναβάθμιση του οπλοστασίου τους.

Το γεγονός ότι η Τουρκία εξακολουθεί να κατέχει παράνομα το βόρειο μέρος της Κύπρου και να αμφισβητεί τα κυριαρχικά δικαιώματα και την κυριαρχία της Ελλάδας στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο μοιάζει να μην απασχολεί τους εν λόγω συμμάχους και εταίρους στο παραμικρό.

Μολονότι τα καλά λόγια του Ντόναλντ Τραμπ για τον Τούρκο ομόλογό του τροφοδότησαν ανησυχίες ότι θα διευκόλυνε την Άγκυρα να αποκτήσει προηγμένα αμερικανικά όπλα, όπως το πολεμικό αεροσκάφος F-35 που διακαώς ποθεί η Τουρκία, αλλά δεν μπορεί να αγοράσει λόγω κυρώσεων που της επιβλήθηκαν από τις ΗΠΑ, εν τέλει οι Ευρωπαίοι “εταίροι” της Ελλάδας φάνηκαν πολύ πιο κυνικοί και πρόθυμοι να παραβλέψουν την τουρκική ανομία. Σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα, για ακόμη μια φορά, συμπεριφορές όπως αυτές, έρχονται να επιβεβαιώσουν το γνωστό απόφθεγμα ότι “όταν έχεις τέτοιους φίλους τι να κάνεις τους εχθρούς…”.

Η απόκτηση του Eurofighter από την Άγκυρα ισορροπεί το προβάδισμα αεροπορικής ισχύος που είχε αποκτήσει η Αθήνα τα τελευταία χρόνια, μετά την αναβάθμιση του δικού της στόλου με 24 πολεμικά αεροσκάφη Rafale. Όπως τα Rafale, έτσι και τα Eurofighter έρχονται εξοπλισμένα με τον φονικό πύραυλο Meteor, εξισώνοντας τις εναέριες ικανότητες στρατηγικού πλήγματος μεταξύ των δύο αντίπαλων. Πλέον, η Αθήνα πρέπει να περιμένει την παραλαβή των αμερικανικών F-35 για να επανακτήσει, εν μέρει τουλάχιστον, την ποιοτική υπεροχή απέναντι στον απειλητικό γείτονά της.

Η ΕΕ καταπατά τις αρχές της -Η στάση Ελλάδας-Κύπρου

Τελικά, παρά την κριτική των Ευρωπαίων για τις αμερικανικές πολιτικές (ειδικά της παρούσας κυβέρνησης), τουλάχιστον στις ΗΠΑ ισχύουν κάποιες βασικές πολιτικές και αρχές, που σέβονται διαδοχικές κυβερνήσεις, κάτι που απουσιάζει εμφανώς από την ΕΕ. Αυτό γεννά το ερώτημα πώς θα μπορέσει να παραμείνει η ΕΕ συγκροτημένη στο μέλλον ως (λέμε τώρα) γεωπολιτική δύναμη και να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις των καιρών, όταν τα μέλη της θέτουν κυνικά ως πρώτη προτεραιότητα το προσωπικό κέρδος πάνω από τις συλλογικές αρχές της Ένωσης;

Είναι αστείο να πιστέψει κανείς ότι αυτό το συνονθύλευμα κρατών θα μπορούσε ποτέ να αντιμετωπίσει στα ίσα μια στρατιωτική δύναμη, όπως η Ρωσία (για να μην αναφερθούμε στην Κίνα) επί του πεδίου χωρίς την άμεση εμπλοκή των ΗΠΑ. Η γραφειοκρατία των Βρυξελλών δεν μπορεί καν να τηρήσει μια ενιαία στάση επάνω σε θέματα που άπτονται των βασικών της αρχών, όπως η δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ή ο σεβασμός της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών-μελών της.

Μπορεί να έχει πέσει η αξία του αμερικανικού δολαρίου τους τελευταίους μήνες, αλλά δεδομένης της τόσο εξόφθαλμης ασυνεννοησίας μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ, αυτή την στιγμή όχι μόνο μοιάζει να είναι υπερτιμημένο το ευρώ, αλλά ακόμη και αυτό τούτο το μέλλον του νομίσματος τίθεται εν αμφιβόλω, διότι είναι πλέον πασίδηλο ότι πέρα από τα κούφια λόγια, σε τελική ανάλυση το μόνο που μπορεί να περιμένει κανείς από αυτή την “ένωση” κρατών είναι να ξηλωθούν σαν ένα παλιό πουλόβερ, με την κάθε χώρα να κυνηγά το δικό της συμφέρον. Παρά την έντονη πολιτική πόλωση, που παρατηρείται στην Αμερική σήμερα, τουλάχιστον οι επιμέρους πολιτείες απολαμβάνουν την πλήρη στήριξη και κάλυψη της ομοσπονδιακής αμερικανικής κυβέρνησης.

Η Ελλάδα μπορεί να έχει επενδύσει στρατηγικά στο όραμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αλλά δεν γίνεται να παραβλέπει κάποια ιστορικά μοτίβα που επαναλαμβάνονται. Από την Τέταρτη Σταυροφορία, που κατέληξε στην Άλωση της Κωνσταντινούπολης, ως τον 21ο αιώνα, η Ελλάδα έχει κατά καιρούς υποστεί γενοκτονίες, ξένη εισβολή και κατοχή, λιμοκτονίες και επιβεβλημένη φτωχοποίηση, με επιμέρους ευρωπαϊκά κράτη να παίζουν τον ρόλο του άμεσου αρνητικού πρωταγωνιστή ή του ηθικού αυτουργού. Εν τω μεταξύ, ο δυτικός ευσεβισμός λειτουργεί σταθερά ως η προσωπίδα που καλύπτει πίσω της μια βαθύτατη υποκρισία και αυτό αποτελεί ένα σταθερό γνώρισμα όλους αυτούς τους αιώνες.

Συνεπώς, η Ελλάδα και η Κύπρος δεν θα πρέπει να έχουν κανένα δισταγμό να ακολουθήσουν τις προσταγές του εθνικού συμφέροντος πάνω απ’ όλα, όση πίεση και να τους ασκήσουν οι Ευρωπαίοι εταίροι τους για να ενταχθεί η Τουρκία στην αμυντική αρχιτεκτονική της ΕΕ. Η Άγκυρα διαθέτει μεν ισχυρούς φίλους, που ενδιαφέρονται για οικονομικές συναλλαγές μαζί της, αλλά έχει καταφέρει να δημιουργήσει και μεγάλους εχθρούς (π.χ. το Ισραήλ). Ο Ελληνισμός πρέπει να πράξει ό,τι περνάει από το χέρι του για να ενισχύσει τις υπάρχουσες φωνές στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και αλλού, που είναι έτοιμες να καταγγείλουν την υποκρισία της ΕΕ και να υποχρεώσουν τους ηγετίσκους της να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους στους πολίτες και την διεθνή κοινότητα.