Ρουβίκωνας στον Άγνωστο Στρατιώτη: “Οι άγνωστοι στρατιώτες, δεν φύλαγαν του λαού προδότες”

Το πανό της αναρχικής συλλογικότητας έγραφε «Οι άγνωστοι στρατιώτες δεν φύλαγαν του λαού προδότες». Σε ανακοίνωσή του ο “Ρουβίκωνας” αναφέρει τα εξής μεταξύ άλλων: «Κάναμε παρέμβαση μπροστά από το μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, σε μια συγκυρία όπου η δημόσια ατζέντα υποτάσσεται σε μια κυβερνητική εκστρατεία που σκοπό έχει τόσο το θάψιμο της πολιτικής ήττας και σφαλιάρας που έφαγαν από τη νικηφόρα απεργία πείνας του Πάνου Ρούτσι, όσο και του αποπροσανατολισμού της κοινωνικής βάσης από τα πραγματικά διακυβεύματα που αφορούν τη ζωή και το μέλλον της.Η επίκληση της ”προσβολής του μνημείου” αξιοποιείται ως εργαλείο για την επιβολή νέων περιορισμών στη διαμαρτυρία και στη συλλογική έκφραση.

»Το μνημείο,σύμβολο θυμάτων πολέμων που πλήρωσαν με τη ζωή τους τις αποφάσεις των ισχυρών, μετατρέπεται σήμερα σε πρόσχημα για να στοχοποιηθούν οι αγωνιζόμενοι και σε πεδίο άσκησης προπαγάνδας από την πλευρά της κυβέρνησης. Γνωρίζουμε ότι η προσπάθεια περιστολής συγκεντρώσεων μπροστά στη Βουλή δεν αφορά τον σεβασμό στους νεκρούς, αλλά την ανάγκη της εξουσίας να ελέγξει όσους αντιστέκονται.

»Από το 1843 η σημερινή πλατεία συντάγματος και το προαύλιο των βασιλικών ανακτόρων ήταν το συμβολικό κέντρο κάθε κοινωνικής διαμαρτυρίας στην Ελλάδα. Τι πιο λογικό ο κόσμος που απαιτεί κάτι από την εξουσία να συγκεντρώνεται μπροστά από την καρδιά της; Από το 1932, οπότε κι έγιναν τα αποκαλυπτήρια του μνημείου του άνγνωστου στρατιώτη, 93 χρόνια τώρα δεν βρέθηκε ούτε ένας να θεωρήσει ότι κάτι τέτοιο το προσβάλλει.

»Καλούμε την κοινωνική βάση να σκεφτεί και να ζυγίσει. Να σκεφτεί το πώς ο πατριωτισμός γίνεται πάντα εργαλείο εξουσιαστικών επιδιώξεων, πως οι κυβερνήσεις μάς μεταχειρίζονται σαν καθυστερημένους που μας εμφανίζουν κάθε λίγο και λιγάκι φανταστικούς κινδύνους και απειλές, πως εξασφαλίζουν την απάθεια και τη συναίνεσή μας ενώ παράλληλα κόβουν και κομμάτια από τις ελευθερίες και τα δικαιώματά μας στρέφοντας τον έναν ενάντια στον άλλον.

»Και να το καταλάβει πριν νέα ονόματα φτωχών γραφτούν στις λίστες των πεσόντων, γιατί ας μην υπάρχει αμφιβολία, όπως πάνε τα πράγματα, έρχονται νέες τραγωδίες. Και αν δεν τις εμποδίσουμε, παίρνοντας ως κοινωνική βάση τα πράγματα στα χέρια μας είμαστε εμείς που θα πεθάνουμε κι αυτοί που θα κυβερνήσουν την επόμενη ημέρα. Και οι ΟΠΕΚΕΠΕδες του αύριο θα καταθέτουν στεφάνια στη μνήμη μας στο μνημείο του αγνώστου στρατιώτη…»