Έχει ρίσκο η άνευ όρων στήριξη της Ελλάδας στην Ουκρανία;

Προσκολλημένες στο μεταπολεμικό υπόδειγμα της ενιαίας πολιτικοστρατιωτικής Δύσης, το οποίο έχει εν τοις πράγμασι εξαχνωθεί, οι ιθύνουσες σφαίρες Ελλάδας και Κύπρου υποκύπτουν τραγικά σε εξ υπαρχής καταδικασμένες απόπειρες διαφύλαξης και αναζωπύρωσης ενός κόσμου που βρίσκεται στη λοίσθια ζωή του.

Ένα από τα πολλά ρητά που αποδίδονται λανθασμένα στο Ναπολέοντα είναι το ακόλουθο: ««Για να κατανοήσεις έναν άνθρωπο, πρέπει να γνωρίζεις τι συνέβαινε στον κόσμο, όταν ήταν είκοσι ετών». Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στα 20 του βρισκόταν στο Χάρβαρντ κατά την ακμή του ρεηγκανικού υποδείγματος, με τοτέμ της εποχής τον Γκόρντον Γκέκο που ενσάρκωσε υπέροχα ο Μάικλ Ντάγκλας.

Σίγουρα ο πρωθυπουργός μας θεωρεί εαυτόν μετενσάρκωση του προέδρου Μπάρτλετ της West Wing και λοιπών κλώνων της μοιραίας εποχής Κλίντον-Μπλερ· είχαμε παρακολουθήσει με πόση χαρά υποδέχθηκε τον Άλασταιρ Κάμπελ στο Μαξίμου… Ποιος είναι ο Άλασταιρ Κάμπελ; Ας πούμε η βρετανική εκδοχή του “εθνικού ξεβλαχευτή” που “εκσυγχρόνισε” το Εργατικό Κόμμα και σήμερα, αισίως, διαπρέπει στο ρόλο “συμβούλου” του ναρκομαφιόζου Έντι Ράμα, μαζί με τις απαραίτητες εμφανίσεις με ύφος βαρύμαγκα στα βρετανικά τηλεπαράθυρα. Καμία δουλειά δεν είναι ντροπή (ή μήπως όχι);

Σε ώρες που ενεπλάκησαν στο Ουκρανικό, υπάρχουν άνθρωποι στενά συνδεδεμένοι με κυβερνητικούς μηχανισμούς που έβγαλαν λεφτά. Γιορτή μίζας και παρένθετων προσώπων…

Το μέλλον δεν είναι άδηλο, ήδη οι επαΐοντες έχουν διαυγάσει το λυκαυγές της νέας εποχής, στην οποία ο ανέμελος ψιττακισμός των ξεπερασμένων λίμπεραλ συνταγών δεν έχει καμία τύχη. H πρόσφατη συμφωνία για αμερικανικό LNG την οποία ένιοι φιλοκυβερνητικοί σχολιαστές εμφάνισαν ως σημαντική επιτυχία δεν αποτελεί παρά μία μωροφιλόδοξη απόπειρα επιστροφής σε έναν κόσμο που έχει πεθάνει.

Υπάρχει σώφρων άνθρωπος που πιστεύει ότι οι ΗΠΑ θα συνεχίσουν να εμπλέκονται ουσιαστικά στα ευρωπαϊκά πράγματα σε 20 χρόνια από τώρα, με τον κλασικό τρόπο της μεταπολεμικής μπελ επόκ; Προσέτι, θα υπάρχει σε 10 χρόνια αυτή η ρωσοφοβική ιθύνουσα σφαίρα σε Βουλγαρίες, Ρουμανίες και Μολδαβίες, η εύθραυστη ισχύς της οποίας στηρίζεται αποκλειστικά στη διανομή, μέσω παρένθετων προσώπων και ΜΚΟ, ευρωπαϊκών κονδυλίων τα οποία προέρχονται από τις δικές σας οικονομίες φίλες και φίλοι αναγνώστες;

Η Ουκρανία ζέχνει…

Τίποτα δεν έχουν διδαχθεί ορισμένοι από την πορεία των στρατιωτικοπολιτικών εξελίξεων και την, όχι μυστική αλλά εναργέστατη, «βοή των πλησιαζόντων γεγονότων». Ο μόνος λόγος που η Ρουμανία δεν ακολούθησε Ουγγαρία και Σλοβακία (στις οποίες ήδη προστέθηκε και η Τσεχία…) στο μονοπάτι της εθνικής ανεξαρτησίας και χειραφέτησης, είναι ότι διοργανώθηκαν εκλογές “βίας και νοθείας”, κατά το ελληνικό 1961. Μέχρι πότε εκτιμούν ότι θα επιτρέπονται τέτοιες εκτροπές; Όταν ήδη σε Γαλλία και Γερμανία προβάλλει διαυγέστατα η επερχόμενη αλλαγή καθεστώτος, οι κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου χτίζουν κάστρα στην άμμο και φενακίζουν με φερέοικα εργαλεία.

Συνιστά ασύγγνωστο σφάλμα τέτοια πολιτική. Όποτε στραφήκαμε εναντίον των Ρώσων (συνήθως με βρετανική υποκίνηση) το πληρώσαμε πανάκριβα. Από τη γένεση και χρηματοδότηση του βουλγαρικού εθνικισμού σε Μακεδονία και Θράκη, μέχρι την καλλιέργεια μισελληνισμού από το ΑΚΕΛ στην Κύπρο, η διαχρονικά επαρκέστατη μοσχοβίτικη διπλωματία μας πλήγωσε ανεπανόρθωτα επειδή με ουρανομήκη αμβλύνοια αποδεχθήκαμε το ρόλο σφουγγοκωλάριου της Αγγλοσαξονικής Machtpolitik στην Ανατολική Μεσόγειο, με γλίσχρα ανταλλάγματα!

Ο Ζελένσκι τα κουμάντα του τα έχει κάνει· προδήλως δεν πρόκειται να πεινάσει και πιθανότατα θα καταλήξει τηλεμαϊντανός στο MSNBC με λογαριασμούς και ακίνητα που θα ζήλευε και ημέτερος μακαρίτης ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός παρουσιαστής. Δεν μας έχει εξηγηθεί πειστικά ο λόγος που το ελληνικό (ελλαδίτικο και κυπριακό) κατεστημένο συνεχίζει να στηρίζει με φανατισμό τη χαμένη πλέον υπόθεση της Ουκρανίας, σε βάρος τιμαλφέστατων εθνικών γεωστρατηγικών συμφερόντων.

Η Ουκρανία ζέχνει πανταχόθεν. Πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά. Η βδελυρή μυρωδιά της ουκρανικής διαφθοράς έχει ανησυχητικά εξαπλωθεί στην ατμόσφαιρα, με όλα τα συμπαρομαρτούντα. Σε ρόλο θλιβερού κομπάρσου μιας χαμένης γεωπολιτικά υπόθεσης το ημέτερο κατεστημένο – από τα επιδοτούμενα κουρασμένα παλικάρια του ΕΛΙΑΜΕΠ, μέχρι τους ασπρομάλληδες τέως Ρηγάδες του Σχεδίου Ανάν – αείποτε σκλάβοι του μικροελλαδισμού. Άνθρωποι μικροί παίζουν με τις τύχες του Ελληνισμού, όμως «ἥξει γὰρ ἡμῶν ἄλλος αὖ τιμάορος»…