Αυστρία, το τέλος του μεσαίου χώρου

Όπως φαίνεται το “Russiagate”, αντί να προκαλέσει πολιτικές εξελίξεις στις ΗΠΑ, προκαλεί στην Αυστρία! Ο αντικαγκελάριος Στράχε υποχρεώθηκε να υποβάλει την παραίτηση του, εν μέσω πολιτικών αντιδράσεων. Αιτία αποτέλεσε ένα βίντεο, το οποίο τραβήχτηκε με κρυφή κάμερα τον Ιούλιο του 2017. Σε αυτό το βίντεο ο ακροδεξιός πολιτικός “παζάρευε” δουλειές του δημοσίου, με μία υποτιθέμενη ανιψιά Ρώσου ολιγάρχη.

Ο Στράχε εμφανίζονταν πρόθυμος να μιμηθεί τις μεθόδους του δεξιού πρωθυπουργού της Ουγγαρίας. Πρότεινε στην “επενδύτρια” να αγοράσει τις μετοχές της εφημερίδας Kronen-Zeitung, για να “χτίσει ένα μιντιακό τοπίο σαν του Όρμπαν”, όπως δήλωνε χαρακτηριστικά. Οργισμένος ο Στράχε μίλησε για “δολοφονία χαρακτήρων” και για “μεθόδους μυστικών υπηρεσιών”. Εν μέρει έχει δίκιο. Το βίντεο τραβήχτηκε λίγους μήνες πριν τις εθνικές εκλογές του 2017.

Προφανώς προβλήθηκε δύο χρόνια μετά, για να πλήξει το ακροδεξιό Κόμμα της Ελευθερίας (FPO), εν όψει των επικείμενων Ευρωεκλογών. Ο φιλόδοξος πολιτικός απέδωσε την στάση του “στο αλκοόλ” και στην “εφηβική συμπεριφορά του”. Πάντως έφερε σε δύσκολη θέση όχι μόνο το κόμμα του, αλλά και τα υπόλοιπα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη. Είδαμε πως οι αντιδράσεις στο σκάνδαλο δεν περιορίστηκαν στην Αυστρία, αλλά επεκτάθηκαν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, ειδικότερα στην Γερμανία.

Στην επικαιρότητα ήρθαν οι φημολογούμενες σχέσεις της Μόσχας, με τα κόμματα της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς. Αναζωπυρώθηκαν οι κατηγορίες για τη “σκοτεινή” χρηματοδότηση του κόμματος της Μαρίν Λε Πεν από αμφιλεγόμενα ρωσικά κεφάλαια. Πάντως μοιάζει υπερβολικό να ισχυριστούμε πως κινδυνεύει η κοινοβουλευτική δημοκρατία, από μία συζήτηση “καφενείου” ενός ακροδεξιού πολιτικού. Ούτε φυσικά μοιάζει πιθανό να “στρατολογεί Ευρωπαίους” πολιτικούς η Μόσχα, καταφεύγοντας σε γελοίες “πρακτορίστικες” μεθόδους.

Δάκτυλος Μπάνον

Εξάλλου δεν είχε κανέναν λόγο να το κάνει στην Αυστρία, μία ευρωπαϊκή χώρα με την οποία έχει άριστες σχέσεις. Μην ξεχνάμε πως η Αυστρία δεν έχει ποτέ της επιδιώξει να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, γεγονός που έχει εκτιμήσει η Μόσχα. Οι Ρώσοι μια χαρά κάνουν “χρυσές δουλειές” με τους Σοσιαλδημοκράτες και τους Λαϊκούς, χωρίς να έχουν ανάγκη τους ακροδεξιούς “τυχοδιώκτες” του FPO.

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στη Γερμανία. Πάγια θέση όλων των γερμανικών πολιτικών κομμάτων, αλλά και του πανίσχυρου οικονομικού κατεστημένου, είναι οι στενοί οικονομικοί και ενεργειακοί δεσμοί με την Μόσχα. Στις δηλώσεις της η Γερμανίδα καγκελάριος, δεν έκανε την παραμικρή νύξη για ενδεχόμενη ενίσχυση της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς από την Ρωσία.

Χωρίς καμία υπερβολή, θα μπορούσε η Άνγκελα Μέρκελ να μιλήσει για “αμερικανικό δάκτυλο” πίσω από την άκρα δεξιά στην Ευρώπη. Ο Στίβεν Μπάνον, πρώην σύμβουλος του Ντόναλντ Τραμπ, φιλοδοξεί να μετατραπεί στον ιδεολογικό καθοδηγητή της άκρας δεξιάς σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Επιφανής υποστηρικτής της ευρωπαϊκής άκρας δεξιάς, είναι ο ίδιος ο Αμερικανός πρεσβευτής στη Γερμανία. Το Βερολίνο έχει πολλούς λόγους να υποπτεύεται η δράση του Μπάνον υποστηρίζεται από την ίδια την αμερικανική κυβέρνηση.

Προφανώς δεν πρέπει να αποδώσουμε την άνοδο της άκρας δεξιάς αποκλειστικά στην δράση της Μόσχας ή του Μπάνον. Ειδικά στην περίπτωση της Αυστρίας η ακροδεξιά έχει μεγάλη παράδοση, αν θυμηθούμε τον εκλογικό θρίαμβο του Γεργκ Χάϊντερ το 1999. Ούριος άνεμος στα “πανιά” του FPO δεν ήταν τότε η μετανάστευση ή η οικονομική κρίση αλλά το “proponz”. Ο αυστριακός αυτός ιδιωματισμός περιγράφει την μεταπολεμική παράδοση συναίνεσης, μεταξύ των πολιτικών κομμάτων στην Αυστρία.

Τις ψήφους του FPO εποφθαλμιά ο Κουρτς

Για πολλούς Αυστριακούς το “proponz” είναι ένας εκφυλισμένος μηχανισμός συναλλαγής, μία κυνική αναδιανομή αξιωμάτων και δημοσίου χρήματος. Τις χειρότερες πρακτικές του “proponz” ήταν πρόθυμος να ακολουθήσει ο ίδιος ο Στράχε, όπως έδειξε το αποκαλυπτικό βίντεο. Η κυβερνητική συνεργασία του FPO με τον καγκελάριο Σεμπάστιαν Κουρτς έληξε άδοξα. Ο καγκελάριος απομάκρυνε όλους τους ακροδεξιούς υπουργούς από την κυβέρνηση και προκήρυξε πρόωρες εκλογές.

Προφανώς ο Σεμπάστιαν Κουρτς επιθυμεί να ξεκαθαρίσει το πολιτικό τοπίο στην Αυστρία. Έχει πολλούς λόγους να υπολογίζει πως θα κατορθώσει να υφαρπάξει πολλούς ψηφοφόρους της άκρας δεξιάς. Σύμφωνα με τον γερμανικό τύπο, ο Αυστριακός καγκελάριος αποτελεί μία επιτυχημένη περίπτωση “δεξιού λαϊκιστή”. Ο Σεμπάστιαν Κουρτς έστριψε το Λαϊκό Κόμμα προς τα δεξιά, επιλογή που επιβραβεύτηκε από τους ψηφοφόρους.

Σε πρακτικό επίπεδο το Λαϊκό Κόμμα “κοπιάρει” την ατζέντα της αυστριακής ακροδεξιάς. Η αυστριακή κυβέρνηση προκρίνει την σκληρή αντιμετώπιση της μετανάστευσης και την αντιισλαμική νομοθεσία, δηλαδή ότι υποστήριζε για χρόνια το FPO. Ταυτόχρονα ο Αυστριακός καγκελάριος κινείται προσεκτικά. Δεν εμφανίζεται να επιθυμεί τον έλεγχο της δικαιοσύνης και των μέσων ενημέρωσης, αποφεύγοντας να μετατραπεί σε “persona non grata” για την ευρωπαϊκή κεντροδεξιά, όπως ο Βίκτορ Όρμπαν.

Ο Αυστριακός καγκελάριος είναι πεπεισμένος πως θα κερδίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Επιτέλους δεν θα έχει πλέον ανάγκη τους ακροδεξιούς “παρείσακτους” του FPO, οι οποίοι συχνά τον έφερναν σε δύσκολη θέση με τις δηλώσεις τους περί “στρατοπέδων συγκέντρωσης” για τους μετανάστες. Πάντως εάν δεν κατακτήσει την αυτοδυναμία, ο Σεμπάστιαν Κουρτς πάλι στο FPO θα προσφύγει για κυβερνητική συνεργασία.

Είναι μία πολωτική προσωπικότητα, παντελώς ανεπιθύμητη για τα υπόλοιπα κόμματα. Πρέπει να σημειώσουμε πως οι Σοσιαλδημοκράτες συγκράτησαν τα ποσοστά τους, αρνούμενοι μία μετεκλογική συνεργασία με το Λαϊκό Κόμμα. Ο Σεμπάστιαν Κουρτς πέτυχε κάτι που έμοιαζε αδιανόητο για την αυστριακή πολιτική πραγματικότητα. Έκανε και πάλι επίκαιρη την ιστορική αντιπαράθεση Δεξιάς-Αριστεράς, ταράζοντας τα θολά νερά της παραδοσιακής πολιτικής συναίνεσης.