Μονομαχία ως τον θάνατο, για λερωμένα ρούχα, υπό το πυρ του εχθρού…

Ο Αρμνάντ ντε Βινιερό, 3ος δούκας του Ρισελιέ ήταν μια ιδιόρρυθμη προσωπικότητα με έντονα ανεπτυγμένο το αίσθημα της τιμής, λόγω και της καταγωγής του από τον ομώνυμο καρδινάλιο – πρωθυπουργό αλλά και του γεγονότος ότι ανάδοχός του ήταν ο ίδιος ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΔ.

Ο Ρισελιέ είχε ήδη φυλακιστεί μια φορά γιατί μονομάχησε, αλλά δεν διδάχθηκε από αυτό. Το 1734 Γαλλία και Αυστρία (αυτοκρατορία Αψβούργων) πολεμούσαν και πάλι με αφορμή τη διαδοχή του πολωνικού θρόνου. Τα γαλλικά στρατεύματα πολιορκούσαν την πόλη Φίλιπσμπουργκ στον Ρήνο.

Οι Γάλλοι είχαν ανοίξει πολιορκητικά χαρακώματα γύρω από την πόλη και ο Ρισελιέ βρισκόταν στην πρώτη γραμμή. Στην ίδια στρατιά υπηρετούσε και ο εξάδελφος της γυναίκας του πρίγκιπας ντε Λιξίν και ο νεαρός πρίγκιπας ντε Κοντί. Ο τελευταίος εν μέσω της μάχης αποφάσισε να εορτάσει τα γενέθλιά του και προσκάλεσε όλους τους ευγενείς συμπολεμιστές του.

Ο Ρισελιέ αποδέχτηκε την πρόσκληση αλλά μετέβη στη γιορτή με την σκονισμένη του στολή, όπως ήταν από τα χαρακώματα. Όταν οι άλλοι ευγενείς τον είδαν άρχισαν να χαμογελούν. Ο δε ντε Λιξίν είπε: «Παρά τον γάμο του κουβαλάει πάνω του πολύ βρωμιά»…

Ο Ρισελιέ δεν άφησε να περάσει έτσι μια τέτοια προσβολή και τον κάλεσε αμέσως σε μονομαχία. Οι δύο μονομάχοι με τους συνοδούς τους και άλλους περίεργους πήγαν σε μια τοποθεσία όπου ήταν ορατοί από τους εχθρούς. Εκεί οι υπηρέτες τους άναψαν δάδες και η μονομαχία άρχισε.

Ωστόσο οι Γερμανοί από την πολιορκημένη πόλη είδαν τις δάδες και άρχισαν να βάλλουν κατά των μονομάχων και των συνοδών τους πιστεύοντας ότι ετοιμάζεται επίθεση! Σύντομα μια οβίδα εξαΰλωσε ένα άτυχο υπηρέτη, αλλά οι μονομάχοι δεν πτοήθηκαν. Η μονομαχία δεν σταμάτησε ακόμα και όταν ο ντε Λιξίν τραυμάτισε τον Ρισελιέ.

Ο τελευταίος, πεισματάρης όπως ήταν, συνέχισε και τελικά κάρφωσε το σπαθί του στην καρδιά του αντιπάλου του με τις γερμανικές οβίδες να ίπτανται γύρω τους… Οι λοιποί παρευρισκόμενοι, ευχαριστώντας μεγαλοφώνως τον Θεό που ήταν ακόμα ζωντανοί μετέφεραν τον Ρισελιέ στο νοσοκομείο και τον ντε Λιξίν στον τάφο…

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι μονομαχίες ήταν απαγορευμένες στον γαλλικό στρατό καθώς έτειναν να εξελιχθούν σε μάστιγα. Αυτός ήταν και ο λόγος που οι δύο μονομάχοι αποφάσισαν να μονομαχήσουν σε ένα σημείο που κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί ότι θα μπορούσαν να μονομαχήσουν, υπό τα πυρά του εχθρού, δηλαδή.