Με τον “στρατό” των λαθρομεταναστών εκβιάζει η Τουρκία την Ευρώπη

Η Τουρκία εκβιάζει την Ευρώπη με “απελευθέρωση” των 5,7 εκατομμυρίων λαθρομεταναστών (λέγε με πρόσφυγα!) στις ακτές και στους δρόμους της Ευρώπης, κατά κύριο λόγο μέσω Ελλάδας. Πρωτοσέλιδοι οι τίτλοι και εκκωφαντική η αγωνία ενόψει μιας τέτοιας εξέλιξης. Η Τουρκία κλιμάκωσε τις απειλές και τις πιέσεις της προς την ΕΕ ουσιαστικά από τις 22 Ιουλίου, όταν ο υπουργός Εξωτερικών της, σε τηλεοπτική του παρέμβαση, δήλωσε ότι η Άγκυρα αναβάλει την συμφωνία με την ΕΕ για το μεταναστευτικό.

Ακολούθησε σε μια πρώτη φάση η διόγκωση του αριθμού των αφίξεων μεταναστών στη Λέσβο. Το ζήτημα που έθεσε η Τουρκία ήταν ότι καθυστερούν τα ποσά που της έχει υποσχεθεί η Ευρώπη για να κρατά τις στρατιές των εξαθλιωμένων στα εδάφη της. Η απάντηση από ευρωπαϊκής πλευράς –μέσω δημόσιων δηλώσεων και ανακοινώσεων– ήταν ότι ήδη της έχουν δοθεί 6-7 δισ. ευρώ στο πλαίσιο αυτής της συμφωνίας.

Εάν εξετάσουμε με στοιχειώδη σοβαρότητα τα δεδομένα, θα καταλήξουμε πολύ εύκολα ότι η Τουρκία δεν μπορεί να εκβιάσει την ΕΕ. Ο λόγος είναι απλός. Η Ένωση μπορεί απαντήσει στην Άγκυρα με κλιμακούμενες οικονομικές κυρώσεις σε βάρος της Τουρκίας, στην περίπτωση που αυτή δεν κλείσει τη στρόφιγγα των ροών προς την Ελλάδα και την Ευρώπη. Η επιβολή τέτοιων κυρώσεων θα οδηγούσε την τουρκική οικονομία σε κατάρρευση.

Το ενδεχόμενο μίας τέτοιας προειδοποίησης προς την Άγκυρα, η Αθήνα, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που αντιμετωπίζουν το πρόβλημα, οφείλουν να το θέσουν στη νέα  Κομισιόν, έστω κι αν οι πιθανότητες να επιβληθούν κυρώσεις είναι ελάχιστες. Κι αυτό, επειδή η κυρίαρχη Γερμανία, που καθοδηγεί τις εξελίξεις στο μεταναστευτικό, προτιμά τη σύμπλευση με την ιστορικά σύμμαχό της Τουρκία. Έτσι, θα συνεχίσει να χτίζει εργοστάσια της αυτοκινητοβιομηχανίας της στη γειτονική μας χώρα και να εξάγει εκεί τα προϊόντα της.

Αν δούμε τους αριθμούς, θα κατανοήσουμε καλύτερα την πραγματικότητα σχετικά με την περίφημη ευρωτουρκική συμφωνία των αρχών του 2016. Σύμφωνα με επίσημες πηγές, η ΕΕ έχει δεσμευθεί προς την Τουρκία να την ενισχύσει οικονομικά με ένα δισ. ευρώ το εξάμηνο. Τα ποσά αυτά δεν εγγράφονται στον προϋπολογισμό της ΕΕ. Άρα, δεν μπορεί να ελεγχθεί η συνέπεια με την οποία δίδονται, ούτε ακριβώς και οι μέθοδοι εκταμίευσης.

Από την άλλη πλευρά, η Τουρκία έχει αποδεχθεί ως ετήσιο κόστος από την διατήρηση των εκατομμυρίων οικονομικών μεταναστών και των όποιων πραγματικών προσφύγων στο έδαφός της τα τέσσερα δισ. ευρώ. Mε δεδομέν, μάλιστα, ότι το τουρκικό κράτος έχει τη δυνατότητα να διοχετεύει τα πολύ φτηνά εργατικά χέρια των μεταναστών σε έργα υποδομής και σε επιχειρήσεις, ποια είναι τελικά η σχέση κόστους-οφέλους για την τουρκική οικονομία από την παρουσία των παράνομων μεταναστών;

Αδυναμία Τουρκίας στα σύνορα

Ταυτόχρονα η Τουρκία δηλώνει αδυναμία να ελέγξει τα σύνορα της με τη Μεσοποταμία και την ασιατική ενδοχώρα, προκειμένου να ανακόψει τις προσφυγικές-μεταναστευτικές ροές. Σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε να υπάρξει πρωτοβουλία όχι μόνον από την Ελλάδα, αλλά από μια σειρά ευρωπαϊκών χωρών-μελών της ΕΕ, προκειμένου να ενισχυθεί η Τουρκία από τις δυτικές δυνάμεις, όχι πλέον με τη μέθοδο της οικονομικής “αποζημίωσης”, αλλά με την παρουσία ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στα χερσαία σύνορα της. Επίσης με την ανάληψη της ευθύνης για κλειστού τύπου κέντρα υποδοχής μεταναστών από την Frontex, εντός των τουρκικών εδαφών και όχι στη θάλασσα, όταν τα πλοιάρια παίρνουν τον δρόμο για τα ελληνικά-ευρωπαϊκά παράλια.

Σε επίπεδο εθνικής ασφαλείας, η Ελλάδα πρέπει να ψηφίσει το ταχύτερο δυνατόν το νόμο περί ασύλου, με σκοπό τη δραστική μείωση του χρόνου για να χαρακτηριστεί κάποιος πρόσφυγας ή παράνομος οικονομικός μετανάστης. Σήμερα η διαδικασία φθάνει ακόμη και τα έξι χρόνια! Στη συνέχεια, η Ελλάδα θα μπορούσε να πάρει σειρά πρωτοβουλιών:

Πρώτον να οργανώσει με άλλες δυτικές δυνάμεις και σύμμαχες χώρες (ευρωπαϊκές και μη)  μια παγκόσμια καμπάνια μέσω Διαδικτύου στις περισσότερες γλώσσες και διαλέκτους της Ασίας και της Αφρικής, ειδικά των χωρών από όπου ξεκινούν οι παράνομοι μετανάστες. Στόχος της καμπάνιας είναι να τους αποτρέψει από το να πάρουν το ρίσκο για να εισέλθουν στην Ευρώπη από την Ελλάδα ή από άλλη χώρα-πύλη. Θα πρέπει να καθίσταται σαφές πως οι δρόμοι προς την Ευρώπη είναι κλειστοί και πως ακόμα κι αν καταφέρουν να εισέλθουν θα συλληφθούν και θα απελαθούν με διαδικασία-εξπρές.

Θα πρέπει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με τα τελευταία στατιστικά στοιχεία, η πλειοψηφία των νεοεισερχόμενων παράνομων μεταναστών προέρχεται από τα βάθη της Ασίας (Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Αφγανιστάν Πακιστάν) και λιγότεροι από τη Συρία. Σε δεύτερη φάση η Ελλάδα και η Κυπριακή Δημοκρατία, δια των υπηρεσιών ασφαλείας και σε συνεργασία με τις αντίστοιχες υπηρεσίες των συμμαχικών χωρών (ΗΠΑ, Ισραήλ, Αίγυπτος), να ελέγξει το δίκτυο των ΜΚΟ, αλλά και των κυκλωμάτων λαθραίας διακίνησης ανθρώπων. Το έργο μπορεί να μην είναι εύκολο, αλλά πολλά μπορούν να γίνουν προς αυτή την κατεύθυνση.