Ο αριστερόστροφος Σάντερς θέλει Αμερικανούς στρατιώτες στη Συρία

Ίσως είναι ο άνθρωπος που προώθησε την ατζέντα τερματισμού των κοινωνικών ανισοτήτων στην αμερικανική πολιτική, περισσότερο από τον καθένα. Πρόκειται για τον γερουσιαστή Μπέρνι Σάντερς, που σχοινοβατεί χρόνια στην αριστερή πτέρυγα του Δημοκρατικού Κόμματος και ο οποίος κατάφερε να αναδειχθεί νικητής στο πρόσφατο ντιμπέιτ για το χρίσμα των Δημοκρατικών, καθώς έχει βάλει πλώρη για το προεδρικό χρίσμα.

Στην εξωτερική πολιτική, τα τελευταία 20 χρόνια, έχει υποστηρίξει την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τα μέτωπα που έχει ανοίξει το κατεστημένο της Ουάσινγκτον παγκοσμίως. Στην κρίση με τη Συρία όμως οι θέσεις του προκαλούν ενδιαφέρον. Ας δούμε ένα πολύ σύντομο βίντεο από συνέντευξη του γερουσιαστή τον Απρίλιο το 2017 στο CNN. Λέει στον δημοσιογράφο πως δεν θέλει να δει τις ΗΠΑ να μπλέκουν σε άλλον έναν πόλεμο στη Συρία, καλώντας την κυβέρνησή του να ζητήσει από τη Μόσχα να σταματήσει να δίνει βαρύ οπλισμό στον δικτάτορα Άσαντ.

Τον Ιανουάριο του 2019, παρουσιάστηκε μεγάλη ευκαιρία για τον Σάντερς να δείξει θεσμικά τον πασιφισμό του. Ο Ρεπουμπλικάνος Mitch McConnell έφερε τροπολογία –σε νομοσχέδιο– που εναντιωνόταν στην απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από τη Συρία. Στο νομοσχέδιο αυτό (SEC. 408) ομάδα γερουσιαστών προειδοποιούσε πως «η απότομη απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από τη συνεχιζόμενη μάχη κατά των [τρομοκρατικών] ομάδων, χωρίς αποτελεσματικές και αντισταθμιστικές προσπάθειες για την εξασφάλιση οφέλους στη Συρία και το Αφγανιστάν, θα επέτρεπε στους τρομοκράτες να ανασυγκροτηθούν και να αποσταθεροποιήσουν κρίσιμες περιοχές, δημιουργώντας κενά που θα μπορούσαν να καλυφθούν από το Ιράν ή τη Ρωσία, εις βάρος των συμφερόντων των ΗΠΑ και των συμμάχων μας».

Ο Γερουσιαστής Σάντερς, όπως λογικά θα περίμενε κανείς, καταψήφισε την πρόταση Mitch McConnell, στηρίζοντας ουσιαστικά την απόφαση Τραμπ να αποσύρει τα στρατεύματα. Ο λόγος που το έκανε ήταν ο εξής: «Τα στρατεύματά μας βρίσκονται στη Συρία από το 2015 υπό τις διαταγές αμφιλεγόμενων νομικά Αρχών. Το Κογκρέσο να τερματίσει με υπευθυνότητα αυτές τις στρατιωτικές επεμβάσεις και να φέρει τα στρατεύματά μας στην πατρίδα, ώστε να μην καταλήξουμε να δημιουργούμε περισσότερους λόγους για να συνεχίσουμε  [την παραμονή μας εκεί], όπως κάνει αυτή η τροπολογία».

Κατ’ αυτόν τον τρόπο, φαίνεται ότι η πασιφιστική ρητορική του Σάντερς συμφωνεί με τον Τραμπ που δεν θέλει και ο ίδιος “ατελείωτους πολέμους”. O γερουσιαστής από το Βερμόντ, όμως, έκανε ταυτόχρονα έναν ελιγμό: Επιτέθηκε και στον ίδιο τον Τραμπ, χαρακτηρίζοντας την απόφασή να φέρει τα αμερικανικά στρατεύματα ως “απότομη” και “απερίσκεπτη”!

Στην ανακοίνωσή του λέει πως αυτή η κίνηση Τραμπ «ήταν χαρακτηριστική της απερίσκεπτης προσέγγισής του -μια προσέγγιση που την φέρνει μπαμπέσικα στους διεθνείς εταίρους δημιουργεί αμφιβολίες για τον ηγετικό ρόλο των ΗΠΑ στην ανάπτυξη ενός σχεδίου απόσυρσης στρατευμάτων που θα συντονίζεται με τους συμμάχους μας, που θα συνεχίζει να παρέχει ανθρωπιστική βοήθεια και υποστηρίζει πολιτική διευθέτηση στις χώρες αυτές».

Άραγε, σε τι διαφέρει η απόφαση Τραμπ με τη θέση του Σάντερς; Αμέσως μετά την εισβολή των Τούρκων στη Βόρεια Συρία, ο Σάντερς δήλωσε πως η διαφορά του με τον Τραμπ, είναι ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ είναι «παθολογικός ψεύτης» ενώ ο ίδιος όχι. «Κάποιος που δεν θέλει να δει τα αμερικανικά στρατεύματα να είναι παντού σε όλον τον κόσμο [έτσι και] δεν στρέφει την πλάτη του σε συμμάχους που έχουν αγωνιστεί και πεθάνει δίπλα δίπλα με τα αμερικανικά στρατεύματα. Απλά δεν το κάνεις αυτό».

Οι αντιφάσεις Σάντερς

Υπάρχουν όμως κενά στα επιχειρήματα του Δημοκρατικού πολιτικού. Το νομοσχέδιο που καταψήφισε ο Σάντερς τον Ιανουάριο του 2019, γίνεται αντιληπτό ότι διαπνεόταν από έναν αντιρωσικό και ιμπεριαλιστικό έστω χαρακτήρα, που θύμιζε τις μέρες Μπους «War on Terror». Ως προς αυτό, είναι λογικό να μην το θέλει ένας σοσιαλιστής πασιφιστής πολιτικός. Ωστόσο, προσέφερε πολλά από αυτά που ζητούσε ο Σάντερς από την πατρίδα του. Δηλαδή να παραμείνουν τα στρατεύματα στη Συρία, όχι δια παντός, αλλά μέχρι να νικηθεί το στρατόπεδο των τρομοκρατών δίχως να προδοθούν οι Κούρδοι. Ο Σάντερς όμως το μετέφρασε ως μια ακόμα “δικαιολογία” για να παραμείνουν τα στρατεύματα στη Συρία.

Ο Γερουσιαστής υποστηρίζει ότι η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων πρέπει να γίνει σε συνεννόηση με τις άλλες χώρες. Το πρόβλημα εδώ όμως είναι ότι γίνεται πιο σύνθετο από όσο το παρουσιάζει ο Αμερικανός γερουσιαστής. Οι κυριότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ στην περιοχή, οι Κούρδοι, δεν ήθελαν να φύγουν οι Αμερικανοί από την περιοχή υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.

Οπότε το επιχείρημα Σάντερς είναι κάπως έωλο καθώς υποφέρει από επώδυνα κενά που δεν μπορούν να μετουσιωθούν σε εξωτερική πολιτική μιας υπερδύναμης. Δεν θα ήταν δυνατόν ένα αμερικανικό νομοσχέδιο να είναι κομμένο και ραμμένο 100% στα μέτρα όλων των γερουσιαστών. Είναι αλήθεια ότι η απόφαση Τραμπ έχει προκαλέσει μια αμηχανία στο “αριστερό” στρατόπεδο στις ΗΠΑ και θύμα αυτής είναι και ο Σάντερς.

Αυτή η στάση “εκκρεμούς” δεν πρέπει να αποκλείεται να συνδέεται με τις τάσεις του αμερικανικού κοινού. Αφενός, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι Αμερικανοί δεν επιθυμούν πολεμικές λύσεις, αφετέρου υπάρχει ένα φιλοκουρδικό ρεύμα. Το αφήγημα της “πισώπλατης μαχαιριάς” είναι διάχυτο και πιασάρικο. Συνεπώς, ο Σάντερς, επιδεικνύοντας καλύτερα αντανακλαστικά από προηγούμενες προεκλογικές του καμπάνιες, προσπαθεί ενόψει των προεδρικών εκλογών να είναι και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ.

Ένα κράτος σαν τις ΗΠΑ δεν μπορεί όμως να διαχειριστεί τον παγκόσμιο ρόλο του με μια μπερδεμένη ατζέντα. Ο Σάντερς, ενδεχομένως η πιο υγιής πολιτική φωνή στο σύστημα της Ουάσινγκτον, έλεγε πως στη Συρία χρειάζεται “στρατηγική”. Το ίδιο και η πορεία προς τον Λευκό Οίκο;