Θα περάσει η πανδημία αν εφαρμόσουν τα μέτρα οι άλλοι!

Η κρίση αυτή με την πανδημία, λόγω κορωνοϊού, αφορά όλους κι αυτό δεν είναι αναφορά-κλισέ. Αφορά τη δημόσια υγεία, την κοινωνία ολόκληρη και τον καθένα από εμάς χωριστά. Και, όμως, υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας, οι οποίοι θεωρούν πως αυτή η πανδημία θα περάσει εάν εφαρμόζουν τα μέτρα όλοι οι άλλοι εκτός από τους ίδιους.

Στα πάρκα συνωστισμός, στα σπίτια γίνονται συνάξεις ως να είναι γιορτή, στις υπεραγορές γίνονται κοινωνικές επαφές. Την ίδια ώρα, με κλειστές καφετέριες και πολυκαταστήματα, οι νεαροί έχουν φέρει πιο κοντά το Πάσχα: κροτίδες και “κάψιμο του Ιούδα”. Φωτιές και εκρήξεις για το πρόωρο… έθιμο, που ενισχύει την “εμπόλεμη κατάσταση”, την οποία βιώνουμε με τον κορωνοϊό.

Με αυτή τη συμπεριφορά δεν αντιμετωπίζεται η πανδημία. Και αυτό το γνωρίζουν οι αρμόδιοι, το συνειδητοποιούν όσοι εφαρμόζουν τα μέτρα. Το τι φταίει δεν είναι της παρούσης.  Άλλωστε, δεν είναι ώρα για σημειολογίες και αναλύσεις για την κοινωνική συμπεριφορά των Κυπρίων. Είναι ώρα, όμως, να εφαρμοστούν όλα τα μέτρα από όλους. Και το “μένουμε σπίτι” και η αποφυγή συναθροίσεων να εφαρμόζεται πλήρως και από όλους. Βγαίνουμε από το σπίτι μόνο για τα απαραίτητα και όχι για να “ξεσκάσουμε”.

Το “θα περάσει” κι αυτό δεν μπορεί να ισχύσει. Γιατί με τους ρυθμούς που εξαπλώνεται ο κορωνοϊός, χωρίς μέτρα αποτροπής, δεν πρόκειται να αναχαιτισθεί. Παρακολουθούμε τι έχει συμβεί στην Ιταλία και πως εξελίσσεται η κατάσταση σε άλλες χώρες. Και εάν αυτές οι χώρες δεν κατάφεραν να αναχαιτίσουν τον ιό, πώς θα τα καταφέρει η Κύπρος με την υποδομή που έχει και τις περιορισμένες δυνατότητες;

Κτυπήθηκαν από τον ιό τα νοσοκομεία, παροπλίσθηκε προσωπικό από τους επαγγελματίες υγείας και οι κλίνες είναι περιορισμένες. Εάν αυξηθούν, συνεπώς, τα κρούσματα σε αριθμούς και δεν θα είναι διαχειρίσιμη η κατάσταση, τότε είναι που θα συνειδητοποιήσουν όλοι(;), τι θα έπρεπε να είχε γίνει και δεν έγινε. Το κράτος λαμβάνει αποφάσεις και θα πρέπει να έχει και τους μηχανισμούς εφαρμογής τους, διαφορετικά δεν θα έχουν καμία σημασία. Αυτό είναι το μεγάλο στοίχημα για το κράτος και την κοινωνία. Για να αντέξει η χώρα, η κοινωνία, αυτό θα εξαρτηθεί πρωτίστως από τους πολίτες.