Τα ελληνοτουρκικά απογυμνώνουν πολιτικά τον Μητσοτάκη

Είμαστε πολλοί εκείνοι που θεωρούμε ότι και στα διεθνή ζητήματα, η πολιτική της πατρίδας μας πρέπει να αναλύεται με όρους δομικούς και ευρύτερων ιστορικών κύκλων. Το ίδιο ισχύει και τώρα, σε σχέση με τα ελληνοτουρκικά. Ωστόσο, τα παραπάνω δεν πρέπει να συσκοτίζουν το ρόλο που διαδραματίζουν και τα πρόσωπα. Ιδίως σε περιόδους κρίσεων, τα πρόσωπα που ηγούνται καλούνται να διαδραματίσουν δυσανάλογα μεγάλο ρόλο, ίσως ως προς όσα και τα ίδια περίμεναν.

Ακόμα και εντός ενός δεδομένου πλαισίου, οι ικανότητες και η αντίληψη του όποιου προσώπου αποδεικνύονται την κρίσιμη στιγμή καταλυτικές. Δυστυχώς, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι και ιδεολογικά προσανατολισμένος στον “ενδοτισμό” και σε προσωπικό επίπεδο πολύ μειωμένων ικανοτήτων, σε σχέση με την πρόκληση που καλείται να διαχειριστεί στα ελληνοτουρκικά.

Η “17ωρη διαπραγμάτευση” και η πυρκαγιά στο Μάτι ήταν οι στιγμές της απογύμνωσης, πέραν της τότε κυβέρνησης, και του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα από την όποια θεώρηση περί ηγετικών του ικανοτήτων. Για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και δυστυχώς για την πατρίδα μας, σε αυτήν την στιγμή απογύμνωσης εξελίσσονται τα ελληνοτουρκικά. Στις προγραμματικές του δηλώσεις είχε αφιερώσει μία παράγραφο, δείχνοντας ότι δεν αντιλαμβανόταν τη σημασία των ζητημάτων αυτών για κάθε Έλληνα πρωθυπουργό.

Στην πρώτη του δε συνάντηση με τον Ερντογάν είχε εμφανιστεί εντελώς απροετοίμαστος. Υπακούοντας την Γερμανία και τις ΗΠΑ όχι μόνο διατήρησε την καταστροφική πολιτική Κοτζιά στις ελληνορωσικές σχέσεις, αλλά επιπλέον καθυστέρησε τραγικά την αμυντική συμφωνία με την Γαλλία. Κατάντησε να δικαιολογεί την δολοφονία Σολεϊμανί και να συναγελάζεται (μετά της συζύγου του) με Λατινοαμερικανούς, αποτυχημένους πραξικοπηματίες. Επιπλέον, αιφνιδιάστηκε εντελώς από το μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης.

Άβουλος και αμήχανος

Τον Ιούλιο, όταν πλέον ήταν σαφές ότι η Τουρκία εκδηλώνει πλήρως την επιθετικότητά της κατά της Ελλάδας, χάραξε μια κόκκινη γραμμή, την μη διενέργεια ερευνών στην ελληνική υφαλοκρηπίδα. Την ακύρωσε ένα μήνα μετά! Μετρήθηκε από τον Ερντογάν ως προς το τι μπορεί να κάνει στο πεδίο της μάχης και έχασε χωρίς τουφεκιά! Η Τουρκία δείχνει πως δεν σέβεται πλέον τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που σύρθηκε σε έναν πρωτοφανή διαχωρισμό Κύπρου και Ελλάδας και “κατάπιε” την αναίρεση της προοπτικής επιβολής κυρώσεων από την ΕΕ στην Τουρκία, που έτσι κι αλλιώς θα ήταν “τζούφιες”, με μια γερμανική υποσχετική για εκκίνηση διαπραγματεύσεων. Ανήγαγε την αποκλιμάκωση –αντί της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και της κυριαρχίας– σε μείζονα στόχο.

Και τώρα, που η Τουρκία του φέρεται και του ιδίου προσωπικά ιταμά, που αποπειράται τετελεσμένα επί της οιονεί ελληνικής ΑΟΖ, ακόμα και επί των οιονεί χωρικών υδάτων, στέκει αμήχανος, άνευρος, άβουλος και μοιραίος! Τα τηλεφωνήματα, οι σύνοδοι κορυφής, οι συναντήσεις με ξένους υπουργούς Εξωτερικών είναι κατά βάση εκτός θέματος: τίποτα από όλα αυτά δε θα σταματήσει το Oruc Reis και όσα ο πλους του ξεκάθαρα σηματοδοτεί.

Ο Μητσοτάκης απλώς περιμένει

Αρνείται να συγκαλέσει συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Αρνείται να συγκαλέσει ΚΥΣΕΑ. Αρνείται να ορίσει ΑΟΖ με την Κύπρο. Αρνείται να επεκτείνει τα χωρικά ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια. Αρνείται να χαράξει εθνικές κόκκινες γραμμές. Αρνείται να προετοιμάσει υπεύθυνα τον λαό για την πιθανότητα ενός πολέμου. Αρνείται να δομήσει νέες συμμαχίες και να αναβιώσει παλαιότερες. Αρνείται, διπλωματικά και στρατιωτικά, να κινηθεί προληπτικά, φράζοντας τα σχέδια της επιθετικής Τουρκίας.

Απλώς περιμένει και ελπίζει να εκλεγεί άλλος πρόεδρος στις ΗΠΑ. Και αν εκλεγεί και πάλι ο Ντόναλντ Τραμπ; Και αν δεν έχουμε μέχρι τότε τον αναγκαίο χρόνο; Και αν η εσωτερική κρίση στις ΗΠΑ ενταθεί; Και αν η Γερμανία συνεχίσει να είναι Γερμανία; Δεν ξέρουμε αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης διαθέτει τα αντιληπτικά και τα ψυχικά αποθέματα να διαχειριστεί μια τέτοια κρίση.

Αλλά σε κάθε περίπτωση προκύπτει ξεκάθαρα ότι ο ίδιος δεν μπορεί να διαχειριστεί επωφελώς μείζονα εθνικά συμφέροντα. Πρέπει να προκύψουν πολιτικές εξελίξεις τέτοιες, ώστε η χώρα να τύχει της αναγκαίας υπεράσπισης. Μπορεί να ακούγεται πρόωρο για κάποιους, ή δυσάρεστο για άλλους, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει κατώτερος των απαιτήσεων εν μέσω εθνικής κρίσης.