Ο φόβος του αρχηγού πριν από την κάλπη!

Το σκάνδαλο Novartis πήρε ήδη τον δρόμο για την προανακριτική επιτροπή μετά την χθεσινή απόφαση της Ολομέλειας. Η συζήτηση, ωστόσο, τα όσα ειπώθηκαν σε αυτήν και η στάση των κομμάτων κατά την ψηφοφορία, στέλνουν τα δικά τους μηνύματα για το διαμορφούμενο πολιτικό σκηνικό.

Βασικό χαρακτηριστικό της συζήτησης, πέρα από την αναμενόμενη ένταση και τους επιθετικούς χαρακτηρισμούς από μερίδα όσων παραπέμφθηκαν στην επιτροπή (κυρίως από τους Σαμαρά, Βενιζέλο και Λοβέρδο) ήταν η αρχηγικού χαρακτήρα εμφάνιση του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της ΝΔ. Εμφανίσθηκε αναβαθμισμένος από την παρουσία του στο συλλαλητήριο της Αθήνας και την εντύπωση αυτή ενίσχυσαν τα παρατεταμένα χειροκροτήματα με τα οποία έγινε δεκτός από τους βουλευτές της ΝΔ στην Βουλή.

Ο Σαμαράς επιδίωξε να εμφανιστεί ως ο κυρίαρχος παράγοντας στη ΝΔ. Με επιθετικό λόγο, κοκορομαχίες με τον πρόεδρο Βούτση, αλλά και αναφορές του τύπου “αν είσαι άνδρας πες το από κοντά” σε σχόλια που ακούστηκαν από τα έδρανα, όταν κατηγορούσε την κυβέρνηση για το μεταναστευτικό, ο Σαμαράς πέρασε αυτή την εικόνα.

Ο Μητσοτάκης το έπιασε το υπονοούμενο και με δεδομένες τις πιέσεις που δεχόταν από τα δύο “στρατόπεδα”, το Σαμαρικό και το Καραμανλικό, προσάρμοσε την ομιλία του με τέτοιο τρόπο, ώστε να διαφοροποιείται μεν από την σκληρή ρητορική του Σαμαρά, αλλά να κλίνει διακριτικά προς αυτήν, χάριν της ενότητας. Εγώ είμαι ο αρχηγός θέλησε να πει με την ομιλία του ο πρόεδρος της ΝΔ. Οι  διαφορές στην εκφορά του πολιτικού λόγου των δύο ανδρών ήταν, ωστόσο, σημαντικές και ευκρινείς.

Η σημειολογία της χρήσης του όρου “σκευωρία”

Εκεί όπου ο Σαμαράς επαναλάμβανε συνεχώς την λέξη “σκευωρία”, ο Μητσοτάκης μιλούσε για μεθόδευση διαδικασιών με οσμή πολιτικού σκανδάλου. Ακόμη και η μοναδική φορά που ο Μητσοτάκης χρησιμοποίησε την λέξη “σκευωρία”, στο κλείσιμο της ομιλίας του, αυτό ειπώθηκε με την έννοια της μεθόδευσης. Άλλη εμφανής διαφορά ανάμεσα στις ομιλίες του πρώην και νυν προέδρου της ΝΔ είναι η για πρώτη φορά παραδοχή του κ. Μητσοτάκη ότι υπάρχει σκάνδαλο Novartis. Άποψη η οποία απουσίαζε εντελώς από τις τοποθετήσεις τόσο του Σαμαρά όσο και του Άδωνι Γεωργιάδη.

Ανάλογα ήταν τα διλήμματα  και στην Δημοκρατική Συμπαράταξη. Η Φώφη Γεννηματά επιχείρησε επίσης μία σύνθεση, δεδομένου ότι οι εμπλεκόμενοι κ. Βενιζέλος και Λοβέρδος, ως συνταγματολόγοι, έπαιζαν μπάλα στο δικό τους γήπεδο.

Η ΝΔ επέλεξε να μην πάει στην κάλπη. Αντ’ αυτού οι βουλευτές δήλωναν προφορικά “ναι στην εξεταστική, όχι στην σκευωρία”. Μόνο που πολλοί ήταν εκείνοι που δεν το έλεγαν ολόκληρο και έκαναν αναφορά μόνο στο πρώτο μέρος, ενδεχομένως λόγω και της κούρασης. Αρκετοί ήταν επίσης και εκείνοι, που απλώς κουνούσαν το χέρι προς το προεδρείο και τους ψηφολέκτες για να δηλώσουν παρουσία.

Παρακολουθώντας κανείς τους βουλευτές της ΝΔ διέκρινε ένα μούδιασμα, τέτοιο που θα μπορούσε να ερμηνευτεί και ως μια σιωπηρή διαμαρτυρία για την στάση του κόμματος. Στην κάλπη πάντως δεν πήγαν. Από την άλλη, στην Δημοκρατική Συμπαράταξη επέλεξαν να πάνε στην κάλπη, το έκαναν όμως με τέτοιον τρόπο, που η ψήφος ήταν εκ των προτέρων άκυρη, αφού έριχναν συγκεκριμένο δικό τους ψηφοδέλτιο.

Αν και οι δύο επιλογές διαφέρουν μεταξύ τους, έχουν ένα κοινό. Είναι ο φόβος της αντίδρασης των βουλευτών. Και οι δύο επιλογές, μπορεί μεν να προστατεύουν φαινομενικά την ενότητα, ερμηνεύονται ωστόσο ως αδυναμία των αρχηγών να ελέγξουν τις Κοινοβουλευτικές Ομάδες τους. Μοιάζει λίγο με τον φόβο του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι, μόνο που εδώ είναι ο φόβος του αρχηγού πριν από την κάλπη.